Kshama Sawant: “Waarom ik lid word van de Democratic Socialists of America”

De hernieuwde groei van een socialistische beweging in de Verenigde Staten, en de snelle groei van organisaties als Democratic Socialists of America (DSA) en Socialist Alternative (SA), is van enorm historisch belang. Dit is niet alleen omdat het marxisme weer wortel begint te schieten op de harde bodem van het Amerikaanse kapitalisme, maar ook vanwege de enorme uitdagingen waarvoor de arbeidersklasse zich in deze periode gesteld ziet.

Artikel door Kshama Sawant, socialistisch gemeenteraadslid in Seattle

Het kapitalisme bevindt zich midden in zijn ergste crisis in bijna een eeuw, en het is een samengestelde crisis – niet alleen worden we geconfronteerd met de dodelijke rampen van COVID-19 en de economische ineenstorting, maar ook met een ontwikkelende klimaatcatastrofe. De rampen die we het afgelopen jaar hebben gezien, kunnen nog veel erger worden, tenzij socialisten en de arbeidersklasse de historische taken die voor ons liggen op zich nemen.

De socialistische linkerzijde staat voor zowel uitdagingen als kansen. We hebben een massale arbeiderspartij nodig, een sterkere arbeidersbeweging, en succesvolle gevechten in onze voortdurende strijd tegen de miljardairsklasse. Naar mijn mening moeten we, om vooruit te komen, marxistische ideeën naar voren brengen om zowel onmiddellijke overwinningen in de huidige crisis te behalen als een uiteindelijk succes op de uitbuiting en onderdrukking van het kapitalisme.

Vanwege de dringende noodzaak om een bredere socialistische beweging op te bouwen, sluit ik me nu aan bij de DSA, terwijl ik lid blijf van Socialist Alternative. Andere leden van mijn organisatie doen hetzelfde, zoals uiteengezet in ons artikel van afgelopen december. De arbeidersklasse beweegt zich in de strijd, en de socialistische linkerzijde zal een geduldig debat moeten voeren om tot politieke helderheid te komen. Ik hoop in de DSA aan dit proces te kunnen bijdragen en ben verheugd mijn ervaring als openlijk marxistisch gekozen raadslid te kunnen inbrengen.

Groei van massabewegingen

Het is geen toeval dat naast de hernieuwde groei van socialistische ideeën ook massaprotesten en sociale bewegingen zijn opgestaan. We zagen de massale Women’s Marches, die, hoewel episodisch en beperkt in hun eisen, de grootste dag van protest in de geschiedenis van de VS vormden.

Afgelopen zomer braken de historische Black Lives Matter-protesten uit in de nasleep van de brute politiemoorden op George Floyd en Breonna Taylor. De BLM-protestbeweging van 2020 was de grootste in de geschiedenis van de VS, met naar schatting 20 miljoen deelnemers. Onze strijd tegen racisme en politiemoorden zal de komende jaren blijven duren, aangezien tot nu toe weinig belangrijke eisen van onze beweging zijn ingewilligd, laat staan dat er een einde is gekomen aan systemisch racisme. Een centrale vraag voor ons is welke strategieën socialisten in deze beweging brengen? Er zijn natuurlijk concurrerende ideeën, zoals een herontwikkeling van de ideeën van het zwarte kapitalisme, die, als zij aan invloed winnen, het vermogen om racisme effectief te bestrijden zullen verzwakken. Ik ben het eens met Black Panther-leider Fred Hampton, die zei: “Wij denken niet dat je vuur het best met vuur bestrijdt; wij denken dat je vuur het best met water bestrijdt. We gaan racisme niet bestrijden met racisme, maar we gaan vechten met solidariteit. We zeggen dat we het kapitalisme niet gaan bestrijden met zwart kapitalisme, maar we gaan het bestrijden met socialisme.”

We zien het begin van een heropleving van een strijdbare arbeidersbeweging, na decennia van rampzalig leiderschap van de  gevestigde vakbonden dat, hoewel het helaas nog steeds de dominante kracht is, maar begint betwist te worden. We zagen dit bij de lerarenstakingen die de ‘rode staten’ overspoelden, vanuit West Virginia, waar een klassenbewust leiderschap werd ontwikkeld en een cruciale overwinning behaalde, die oversloeg naar andere zuidelijke staten en daarbuiten. En het moet gezegd worden dat de leraren van West Virginia hun historische staking alleen wonnen omdat ze het achterkamerakkoord van de vakbondsleiding verwierpen en bleven doorvechten.

We zien jonge mensen in de voorhoede van al deze bewegingen, waaronder natuurlijk de historische klimaatprotesten in 2019.

Vandaag kijken werkende mensen in het hele land naar de ongelooflijke organisatie van werkenden in Bessemer, Alabama, die vechten om voor het eerst een vakbond bij Amazon op te zetten. Een overwinning in deze strijd zou schokgolven door het hele land kunnen sturen en het noodzakelijke proces om een strijdbare arbeidersbeweging weer op te bouwen enorm vooruit kunnen duwen. Het komt op een moment dat miljardairs, zoals voormalig Amazon CEO Jeff Bezos, meer dan 1,1 biljoen dollar hebben verdiend aan de pandemie terwijl werkende mensen worden geconfronteerd met onveilige omstandigheden, massale werkloosheid en bergen schulden.

Tegelijk met deze stappen voorwaarts hebben zich in de opkomende socialistische en arbeidersbeweging belangrijke debatten ontwikkeld en zijn wij onder grotere druk komen te staan. We zien nu al felle aanvallen op onze beweging van buitenaf, vooral van leiders van de Democratische Partij. In de nasleep van de verkiezingen in november gaf Congreslid Abigail Spanberger nadrukkelijk de schuld van het verlies van zetels in het Huis aan de linkerzijde, en zei tegen leden van de Democratische Partij: “Spreek nooit meer over socialisme.” Achter gesloten deuren is het ongetwijfeld nog veel sterker uitgedrukt. We moeten ons geen illusies maken: de Democratische Partij, met Biden in het Witte Huis, zal niet aarzelen om haar aanvallen op socialisten en arbeidersbewegingen op te voeren, vooral op een ogenblik dat er nog illusies zijn in de nieuwe regering en velen bang zijn om deze illusies in twijfel te trekken. Biden en de Democratische Partij zijn gedwongen om stimuleringsuitgaven en andere maatregelen te doen om de ineenstorting van hun systeem af te wenden, maar ze zullen uiteindelijk altijd proberen om de arbeidersklasse te laten betalen voor de crisis.

In Seattle zien we de rechtse campagne tegen mijn raadszetel. Dit is in wezen een poging van het grootkapitaal en het politieke establishment om niet alleen onze democratische verkiezingen ongedaan te maken, maar ook de vele overwinningen van onze beweging voor werkende mensen en gemarginaliseerde gemeenschappen. Als het hierin slaagt, zal het gebruikt worden als springplank voor verdere aanvallen op links, niet alleen in Seattle maar ook nationaal, en daarom is het van cruciaal belang dat we het verslaan.

We zullen ons moeten verzetten tegen aanvallen waar we die ook tegenkomen, of dat nu is in massabewegingen, in arbeidersorganisaties, in verkiezingscampagnes of in de socialistische beweging zelf. Of socialisten dat doen of niet is geen kwestie van abstracte principes, het kan de uitkomst van belangrijke gevechten bepalen. De socialistische beweging is in het verleden helaas vele malen ontspoord doordat zij er niet in slaagde op te staan tegen pro-establishment ideeën en krachten, een verlangen om op één lijn te komen met machtige “progressieve” personen, een gebrek aan duidelijkheid over marxistische ideeën, en door de invloed van carrièristen binnen onze gelederen.

Principiële eenheid

Eenheid in de socialistische beweging, op een principiële basis, zal van cruciaal belang zijn. Terwijl we ernstige debatten voeren, en soms scherpe debatten, over hoe we kunnen terugvechten en hoe we effectieve strategieën en tactieken kunnen inbrengen in de opkomende strijd, om die vooruit te stuwen en naar de overwinning te helpen leiden.

Zoals sommigen die dit lezen ongetwijfeld weten, ben ik al heel lang lid van Socialist Alternative, en werd ik in 2013 gekozen als openlijke socialist. Dit was vóór de presidentscampagnes van Bernie Sanders of de verkiezingen van Squad-leden zoals AOC. In Seattle hebben we deze verkozen positie gebruikt als een hefboom voor de arbeidersklasse en arme gemeenschappen om bewegingen op te bouwen om historische overwinningen te behalen.

De overwinning om van Seattle de eerste grote stad te maken die een minimumloon van $15 invoerde, was gebaseerd op een socialistische klassenstrijdstrategie – op het opbouwen van massabewegingen, niet op het opbouwen van relaties met progressieve Democraten of NGO-leiders. In plaats van te onderhandelen met de gevestigde orde van de stad, organiseerden we onophoudelijk om de sterkst mogelijke kracht op te bouwen voor $15/uur. We lanceerden de 15 Now-campagne en -coalitie, die niet alleen de venijnige oppositie van de grote bedrijven en de bedrijfsdemocraten overwon, maar ook de voorzichtige instincten van de belangrijkste vakbondsleiders die niet met de gevestigde orde wilden botsen. Socialist Alternative en 15 Now organiseerden een reeks democratisch georganiseerde massale conferenties, lanceerden “buurtactiegroepen”, hielden marsen en besloten vervolgens op democratische wijze een volksinitiatief voor een referendum in te dienen, zodat we de kwestie aan de kiezers konden voorleggen als de Democratische gemeenteraadsleden geen actie zouden ondernemen.

Met dezelfde klassenstrijdstrategie hebben we in Seattle een aantal belangrijke overwinningen behaald, van de Amazon Tax vorig jaar om betaalbare huisvesting en Green New Deal programma’s te financieren tot baanbrekende huurdersrechtenwetten en een verbod op het gebruik van traangas, rubberkogels en andere zogenaamde “crowd control weapons” door de politie vorig jaar, dat de eerste in het land was. Veel DSA-leden hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan deze strijd.

Maar ook al zijn dit belangrijke overwinningen, de uitdagingen waar onze klasse voor staat zijn enorm, en we moeten onze blik richten op wat nodig is: het winnen van fundamentele veranderingen op nationale en mondiale schaal en strijden voor het einde van het kapitalisme en voor een socialistische wereld. We staan voor onmiddellijke vragen over het platform dat door de campagnes van Bernie Sanders en de bredere socialistische beweging is gepopulariseerd.

Hoe vechten we voor Medicare for All, een Green New Deal, een federaal minimumloon van $15, de kwijtschelding van de studieschuld, en een einde aan politiegeweld en systemisch racisme? We hebben enorme steun gekregen voor deze eisen, maar zonder een socialistische strategie zouden ze tragisch genoeg slechts slogans kunnen blijven. Wat is de beste manier om de tegenstand van de heersende klasse en haar vertegenwoordigers in beide partijen te verslaan om bijvoorbeeld de strijd voor 15 dollar door te zetten? AOC heeft zich verzet tegen de oproep om #ForceTheVote voor Medicare for All en zei dat we ons moeten concentreren op “winbare” eisen zoals een federaal minimumloon van 15 dollar. Nu wordt $15 in de steek gelaten door Biden, die vorige week aan een groep gouverneurs en burgemeesters vertelde dat de verhoging van het minimumloon met $15 er waarschijnlijk niet komt.

Ik denk dat de ervaring van de socialistische beweging in Seattle in de afgelopen jaren boekdelen spreekt over deze vragen, en we moeten die ervaring meenemen in deze nationale strijd. We zullen dit op een veel grotere schaal moeten toepassen – om krachtige bewegingen van miljoenen mensen op te bouwen achter een socialistische strategie om deze eisen af te dwingen.

Als socialisten geen duidelijke strategieën en tactieken naar voren brengen, en als in plaats daarvan The Squad en andere leiders blijven aarzelen om de confrontatie met de Democratische Partij aan te gaan, dan zullen we verliezen. Als socialisten geen krachtige en stoutmoedige bewegingen opbouwen voor een federaal minimumloon van $15, Medicare for All, en een Green New Deal, dan zal de arbeidersklasse elders op zoek gaan naar leiderschap.

We zullen de gevaarlijke opkomst van rechts populisme en extreemrechts in de VS en wereldwijd niet verslaan, als we geen massaal links alternatief opbouwen. Want terwijl Trump weg is, is het Trumpisme springlevend en kan het snel groeien onder de huidige regering, nu Biden terugkomt op zijn progressieve beloften en openlijker de belangen van het grootkapitaal verdedigt.

Er is in de socialistische beweging een lange geschiedenis van brede organisaties met verschillende stromingen. DSA is nu de op één na grootste socialistische organisatie in de geschiedenis van de VS, en de huidige uitdrukking van het “brede” socialisme, waarin sommige politieke stromingen zich als marxistisch identificeren (met verschillende interpretaties) en andere niet. Socialist Alternative is expliciet een revolutionaire, internationalistische, marxistische organisatie die deel uitmaakt van International Socialist Alternative, dat afdelingen heeft in 30 landen over de hele wereld.

Ik geloof dat de socialistische beweging beide soorten organisaties nodig heeft, en daarom ben ik blij dat ik lid ben van zowel Socialist Alternative als DSA.

Debatten in de socialistische beweging

Op dit moment vinden er belangrijke debatten plaats in de DSA van Seattle, maar ook op nationaal niveau. Onlangs, tijdens een discussie over het programma van de DSA in Seattle, waren enkele leiders van een onderdeel in de organisatie tegen de opname van een oproep tot democratisch publiek eigendom van grote energiebedrijven. Hoewel ik niet bij dat debat aanwezig was, was ik erg teleurgesteld toen ik hoorde dat er gestemd was om dit belangrijke punt niet op te nemen. Ik denk dat het iets is waar de lokale afdeling zich nog eens over moet buigen. De roep om democratisch publiek eigendom van grote bedrijven staat al heel lang centraal in socialistische ideeën, en met reden. Zonder democratische arbeiderscontrole op de grote energiebedrijven kunnen we de klimaatramp niet voorkomen. We zagen dit de afgelopen weken bijzonder scherp met de ineenstorting van Texas’s winst-gedreven, gedereguleerde energienetwerk.

Het doel van marxisten is natuurlijk niet alleen eigendom van een of ander bedrijf, maar van de leiding van de economie als geheel, en voor een rationeel geplande, duurzame socialistische economie die democratisch wordt bestuurd door de arbeiders zelf. We weten dat kapitalisme nooit kan werken in het belang van werkende mensen, arme gemeenschappen, of de planeet. Het is een systeem van crisis, een systeem dat de menselijke beschaving in snel tempo naar de afgrond voert.

Als marxisten strijden we voor het volledige einde van dit systeem en zijn repressieve staat – die geen neutrale of hervormbare entiteit is, maar in essentie een gewelddadig apparaat van “lichamen van gewapende mannen”, waaronder natuurlijk racistische politiemachten. In plaats daarvan moeten we een klasseloze maatschappij opbouwen, gebaseerd op solidariteit en gelijkheid, met een economie die democratisch wordt bestuurd en gepland, waar geen kapitalistische klasse bestaat die de door arbeiders gecreëerde rijkdom kan stelen.

De kwestie van democratische publieke eigendom is van cruciaal belang en degenen die daartegen pleiten, moeten uitleggen of zij denken dat het kapitalisme hervormd kan worden.

Ik denk dat socialisten ook op nationaal niveau een discussie nodig hebben over hoe we een nieuwe partij voor de werkende mensen in de VS kunnen opbouwen, omdat we een veel bredere organisatie van de werkende klasse nodig hebben dan alleen socialistisch links. De steun voor een derde partij staat op het hoogste punt in de geschiedenis van de opiniepeilingen, volgens een nieuwe peiling van Gallup. En het is echt dringend, want als we geen partij voor de werkende mensen opbouwen, zullen de komende uitverkopen van de Democratische Partij ten gunste van het grootkapitaal een verdere impuls geven aan de groei van extreemrechts, bij gebrek aan een links alternatief.

Het opbouwen van een nieuwe massapartij zal niet gemakkelijk zijn, maar het is absoluut noodzakelijk omdat de Democratische Partij in de vaste greep van de kapitalistische klasse zit. Het door een deel van links gepopulariseerde idee is dat socialisten de partij kunnen “overnemen”. Dit is een ernstige onderschatting van zowel de weerstand van het establishment als het feit dat de partij volledig ondemocratisch is en er geen mechanismen zijn om haar over te nemen.

We hebben gezien wat de leiders van de Democratische Partij bereid waren te doen om Bernie Sanders en zijn oproep tot een “politieke revolutie” tegen te houden (twee keer zelfs!). We hebben ook gezien hoe stevig zij alle hefbomen van de macht binnen de partij in handen hebben.

We hebben in Seattle van dichtbij alle verrotte tactieken gezien van het establishment van de stad ter verdediging van Amazon en het grootkapitaal, naast de aanvallen op onze bewegingen zoals die tegen Black Lives Matter afgelopen zomer. We zien nu hoe de Democraten in zowel Seattle als Olympia op één lijn zitten in hun pogingen om de Amazon Tax te ondermijnen of geleidelijk af te schaffen.

Ik geloof dat onze beweging ernaar moet streven om onze meningsverschillen op een kameraadschappelijke manier te bespreken op basis van de problemen. We moeten zoeken naar politieke duidelijkheid en overeenstemming waar mogelijk, altijd uitgaande van de behoeften van de arbeidersklasse en arme gemeenschappen en van hoe we onze bewegingen het meest effectief kunnen opbouwen.

Ik zie uit naar de komende discussies, in Seattle en op nationaal niveau, terwijl we ernaar streven de historische uitdagingen waarvoor we staan aan te gaan. We moeten in deze periode van diepe crisis met spoed samenwerken, vechten voor fundamentele verandering en het bewustzijn en vertrouwen van onze klasse vergroten in de strijd voor een ander soort samenleving.