Komende vrijdag zullen er opnieuw massale betogingen zijn in Irak. In het deel van Koerdistan dat door Irak wordt bezet, zullen er grote acties zijn ondanks de pogingen van de lokale regering om het protest te stoppen door op de betogers te schieten. Daarbij kwamen al vier actievoerders om.
Maandag waren er zowat 2.000 betogers in Sulaymaniyah. Het personeel van het ziekenhuis in de stad legde het werk neer na een personeelsvergadering. “We steunen het protest en sluiten er bij aan”, stelde dokter Kawa Sabah. Ook personeelsleden van de universiteit sloten zich aan bij het protest dat volgde op de dodelijke repressie.
Het protest kent uitbreiding in andere steden van het Koerdisch gebied in Irak. Er waren maandag betogingen in Kalar, Dervendishan en Halabja. De komende dagen zijn er nog acties gepland. Bij de betogingen in Kral en Dervendishan waren er telkens zowat 200 aanwezigen en er vielen heel wat arrestaties.
Op maandag werd de 17-jarige Sherko Mohamed vermoord door de politie omdat hij protesteerde in Sulayminyah. Een andere actievoerder overleed in het ziekenhuis nadat hij vorige week werd geraakt door een politiekogel. Maandag vielen er 47 gewonden.
De heersende partijen in Het Irakese gedeelte van Koerdistan, de KDP en de PUK, beweren dat ze onderhandelingen willen met de oppositieleiders. Maar zelfs de gevestigde oppositiepartij Gorran (verandering) weigert onderhandelingen en eist het ontslag van de regering. De partij nam een voorzichtige houding aan en speelde geen actieve rol in de protestacties. Het initiatief voor de acties komt van onderuit door jongeren.
De KDP heeft zoals andere regimes in de regio enkel maar gedreigd met meer geweld. Fazel Mirani, een leider van de partij, stelde dat iedereen die het partijsecretariaat van de KDP aanvalt, op een reactie kan rekenen: “We zullen zijn handen afhakken”. Actievoerders reageerden op de betogingen met de stelling dat ze Mirani’s arm zullen afhakken.
Samenwerking met VS-imperialisme
De KDP en de PUK controleren samen het Irakese deel van Koerdistan sinds de Amerikaanse invasie in 991. Enkel tussen 1994 en 1996 was dit niet het geval omwille van een burgeroorlog tussen beide partijen. De nauwe samenwerking met het Amerikaanse imperialisme en de relatieve rust in het Koerdisch gebied betekent echter niet dat er een fundamenteel verschil is tussen het leven van de Koerdische bevolking en dat van de andere Irakezen. Er is slechts 10 uur per dag elektriciteit en amper schoon water. Armoede en werkloosheid zijn alomtegenwoordig. Vaak zijn de enige beschikbare jobs te vinden bij de politie of het leger. De heersende partijen hebben een groot veiligheidsapparaat opgebouwd.
De woede richt zich momenteel vooral tegen KDP-president Barzani en de enorme corruptie. De actievoerders hebben echter ook sociale eisen en protesteren tegen de armoede en de werkloosheid.
De protestbeweging in Irak is groter aan het worden en voelt zich gesterkt door de revolutionaire bewegingen in de rest van de regio. Het protest moet voort gaan en vereist een actieve georganiseerde tussenkomst van de arbeidersbeweging. Egypte en Tunesië hebben aangetoond dat dictators omver kunnen worden geworpen, maar ook dat de strijd moet doorgaan en zich moet richten tegen het volledige kapitalistische systeem.