Bpost. Samen staken voor onze rechten en de dienstverlening

Bpost

Er wordt gestaakt bij bpost op vrijdag 11 februari 2011. Dit komt door de reeds jarenlange besparingen op de dienstverlening en het personeel. Wat nu de druppel is, is het “strategisch plan 2020” en het dossier betreffende de verloning van de hulppostmannen dat al een tijdje aansleept. Meer dan 10 000 statutairen zouden vervangen worden door 7000 voltijds-equivalente hulppostmannen.

Model 9 – Pamflet van en voor strijdbare postmannen en -vrouwen. PDF van dit pamflet

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Actie in Charleroi enkele jaren geleden. Intussen zijn de cijfers gewijzigd: in 2009 verdiende Johnny Thijs 1 miljoen euro. Het loon voor hulppostbodes werd verhoogd tot 9,8 euro bruto per uur. Thijs kreeg er 25% bij, voor de hulppostbodes kwam er maar 16% boven het schandalige hongerloon dat werd voorgesteld.
[/box]

Gelijk loon voor gelijk werk!

De naam van hulppostman laat de buitenstaander denken dat deze personen de postbodes gaan helpen bij hun werk. Waar het eigenlijk echt om draait, is het afvloeien van de echte postbodes die door de hulppostmannen vervangen worden.

Deze hulppostmannen doen het zelfde werk als de klassieke postbodes doch met slechtere loon- en contractvoorwaarden. Dit is een zware schending van het principe “gelijk loon voor gelijk werk”!

Als reactie op de aankondiging van de staking stelde postbaas Johnny Thijs dat hij bereid is om te spreken over de lonen van de hulppostbode (9,8 euro bruto per uur). Een nationale stakingsdag levert resultaat op. Het zal er op aankomen om de druk verder hoog te houden zodat de hulppostbodes effectief een gelijk loon voor gelijk werk krijgen!

Zwaar banenverlies in de lokale kantoren

De afgelopen jaren waren er ongeveer zo’n 2000 natuurlijke afvloeiingen per jaar van statutairen, vervangen door zo’n 1000 werknemers per jaar aan slechtere sociale voorwaarden, interim,… Resultaat: van de 40.000 personeelsleden in 2003 blijven er nu geen 30.000 meer over.

Het nieuwe strategisch plan, dat geïmplementeerd zou worden van 2011-2015, heeft als doel de totale omvorming van de sortering, transport en distributie te bewerkstelligen. Dit zou betekenen dat het werk meer gecentraliseerd en geautomatiseerd zou worden in de grote postsorteercentra met zwaar banenverlies voor de lokale kantoren als gevolg.

Zelfs een deel van het werk van de postbode komt hierbij ook in gevaar. De ronde zou reeds geklasseerd worden per huisnummer. Het aantal uitreikingskantoren zou dalen van 589 naar slechts 55. De sorteercentra worden grote industriële postfabrieken. “Het personeel moet maar gaan werken in één van de grote sorteercentra,” redeneert de directie. Op termijn zou Brussel X ook het enige pakjesverdeelcentrum worden.

Steeds meer flexibiliteit geëist

Ook wordt de flexibiliteit verder opgedreven. Zo zou het personeel bijvoorbeeld in de zomer minder uren werken (5 a 6 uur) en in de winter van 9 tot zelfs 10 uur! Dit zonder enige compensatie. De productiviteit gaat strenger gecontroleerd worden en opgedreven met allerlei soorten drukkingsmiddelen. Bpost gaat allerlei taken ook outsourcen zoals administratieve taken, mail-bedienden,en nog volledige outsourcing van cleaning, restaurants, multi-snacks,… Dit zijn allemaal methodes om het statuut – of wat ervan over blijft – verder uit te hollen.

Samen in actie

Wij steunen de stakingsaanzegging op 11 februari omdat wij tegen de afbouw zijn van de sociale verworvenheden van het personeel, we willen gelijk loon voor gelijk werk, alsook willen we een kwaliteitsvolle dienstverlening van bpost, dat een openbare dienst zou moeten zijn voor de bevolking! De werknemers van bpost kunnen door deze staking massaal op te volgen druk zetten op de directie.

Het personeel moet samen met de vakbonden een actieplan uitstippelen om deze plannen volledig van tafel te kunnen vegen. Dit kan enkel door democratische informatie- en discussievergaderingen te houden en de vakbonden bij bpost richting een strijdbaar actieplan te sturen. Het zal niet volstaan om kantoor per kantoor actie te voeren, we zullen samen moeten strijden. Daarbij moet ook beroep worden gedaan op het ongenoegen onder de gebruikers, de jarenlange besparingsoperaties hebben ook de dienstverlening onder druk gezet, onder meer door de sluiting van postkantoren. Personeel en gebruikers hebben dezelfde belangen in de strijd tegen de geliberaliseerde postmarkt waarin niet de dienstverlening maar de winst centraal staan.

Samen in actie komen is nodig om de besparingspolitiek een halt toe te roepen!