De algemene staking begint stilaan uit te doven, hier en daar wordt het werk hervat. In de grote industriële centra is de staking natuurlijk nog steeds succesvol, maar de stakers beginnen stilaan door te hebben dat er geen andere ordewoorden zullen komen dan betogingen “in een kalme, ordentelijke sfeer van discipline”.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Dag aan dag verslag:
- 19 december
- 20 december
- 21 december
- 22 december
- 23 december
- 24 december
- 25 december
- 26 december
- 27 december
- 28 december
- 29 december
- 30 december
- 31 december
- 1 januari
- 2 januari
- 3 januari
- 4 januari
- 5 januari
- 6 januari
- 7 januari
- 8 januari
- 9 januari
- 10 januari
[/box]
In Luik en Charleroi zijn de arbeiders van de sleutelsectoren van de economie nog steeds in staking, ondanks enkele werkhervattingen in de supermarkten en bioscopen, en ondanks het feit dat er enkele trams rijden onder bescherming van de rijkswacht. Hetzelfde zien we in en rond La Louvière, de Borinage, Gent, Antwerpen en Leuven.
In Bergen vindt een betoging plaats die volgens ‘Le Peuple’ van 12 januari zo’n 25.000 betogers bijeenbrengt. De eerste spreker is een parlementslid van de BSP, die zo wordt uitgejouwd dat hij niet kan spreken. Renard moet tussenkomen om de stakers te vragen het parlementslid Busieu toe te staan enkele woorden te brengen, hetgeen hij uiteindelijk kan doen voor een duidelijk ongeïnteresseerd publiek.
In Hoboken vinden enkele zware incidenten plaats tussen rijkswachters en stakingspiketten. Hoewel het stakingspiket niets anders doet dan de werkwilligen door discussie proberen te overtuigen niet te werken, vinden er conflicten plaats wanneer de rijkswacht met de bajonet op het geweer aanvalt. Eén staker wordt dodelijk verwond aan het hoofd: een ingeslagen schedel en een ontwrichte kaak. Twee anderen raken gewond door slagen met de kolf van het geweer, en een derde door een bajonetsteek.
In de Rupelstreek worden met straatkeien wegversperringen gebouwd. Opnieuw vinden er gevechten plaats. Rijkswachters nemen hun geweren vast bij de loop, en slaan met al hun kracht op de stakers, aldoor roepend “Het moet hier gedaan zijn!”. De commandant van de rijkswacht geeft het volgende bevel: “Onmiddellijk deze plaats verlaten, anders krijgen jullie de keuze tussen de gevangenis of het ziekenhuis!” De rijkswachters hebben zich duidelijk moed moeten indrinken, ze stinken naar alcohol.
Tegenover de repressie getuigen de arbeiders van een grote verbeeldingskracht en originaliteit. De rijkswachters proberen de piketten te laten opbreken door ze ver van de bedrijven weg te drijven. Daarom organiseren de stakers onmiddellijk vliegende piketten, die de ingang van de bedrijven blokkeren zonder de politie de kans te geven ze uiteen te drijven. Overal worden de piketten verstevigd en worden ze mobieler. Het systeem van voortdurende aflossingen wordt geperfectioneerd, en de communicatie tussen de piketten wordt georganiseerd. Elk piket heeft beschikking over auto’s en moto’s, en de piketten staan in contact met een lokaal coördinatiepunt, dat opnieuw in contact staat met een regionaal coördinatiepunt.
Tegelijkertijd verbeteren ook de tactieken in de betogingen, men leert om snel uiteen te gaan bij charges door de rijkswacht, en opnieuw bijeen te komen als het gevaar geweken is. Men leert de juiste routes kennen, manieren om dagdagelijkse objecten als wapen te gebruiken, de politiemacht te verdelen, en zich te verdedigen tegen de persfotografen die de politie inlichten. Elke tactiek in de arbeidersstrijd is het resultaat van de spontane acties van de arbeidersklasse tijdens de algemene staking.
In Quaregnon tonen de stakers hun gebrek aan respect voor de kardinaal: ze betogen met een spandoek waarop staat: “Laten we de koekoek van Mechelen kaalplukken.” Het spandoek wordt langs het hele parcours begroet met applaus.