Op maandag 9 januari begint de vierde stakingsweek. Velen stellen zich de vraag of de strijd niet zal afnemen en of er geen sprake is van een zekere uitputting. Het antwoord blijkt uit de omvang van de betogingen. Die zijn enorm en de vastberadenheid blijft overeind. De spanningen binnen de arbeidersbeweging nemen toe. De leiding voldoet niet, maar hoe kan een alternatief tot stand komen?
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Dag aan dag verslag:
- 19 december
- 20 december
- 21 december
- 22 december
- 23 december
- 24 december
- 25 december
- 26 december
- 27 december
- 28 december
- 29 december
- 30 december
- 31 december
- 1 januari
- 2 januari
- 3 januari
- 4 januari
- 5 januari
- 6 januari
- 7 januari
- 8 januari
[/box]
De betogingen op 9 januari zijn enorm. In La Louvière zijn er maar liefst 40.000 betogers, in Charleroi komen 25.000 stakers bijeen voor een meeting. In Hoei zijn er 15.000 betogers. Maar ook in Gent wordt opnieuw massaal betoogd door 12.000 arbeiders. Er zijn tal van arrestaties, in Bergen worden een honderdtal arbeiders van het bed gelicht en opgepakt. In Charleroi gebeurt hetzelfde bij een 30-tal arbeiders. De regering laat strategische plaatsen bewaken door het leger om de rijkswacht mobieler te kunnen inzetten.
In Bergen verloopt de betoging op erg gespannen wijze wanneer blijkt dat het postkantoor bezet is door het leger. Aan de voorzijde van het postkantoor heeft het leger een spandoek opgehangen dat waarschuwt: “Bezet door het leger – verboden toegang! Indringers zullen beschoten worden”. Dit spandoek werkt als een rode lap op het gemoed van de stakers die zich uitgenodigd voelen om het gebouw wel in te nemen. De rijkswacht probeert de betoging uiteen te drijven door traangasgranaten af te schieten, maar slaagt daar niet in. Het leger schiet in de lucht om de manifestanten aan te zetten het postkantoor niet te betreden.
In La Louvière wordt de betoging geschat op 40.000 deelnemers. Twee delegaties Vlaamse arbeiders bevinden zich aan de kop van de betoging. De aanwezigheid van de Antwerpse en Gentse kameraden, die hun solidariteit komen betuigen met hun Waalse kameraden, is zeer betekenisvol voor de wens van de Vlaamse arbeiders om de strijd verder te zetten. Renard spreekt op de betoging (zie foto hieronder) en herhaalt zijn standpunt: “Geen compromissen meer over de Eenheidswet”.
In Charleroi is de bijeenkomst bijzonder woelig: 25.000 stakers zijn bijeengekomen in het stadion van Sporting waar de meeting wordt gehouden. Arthur Gailly, regionaal voorzitter van het ABVV wordt heftig uitgejouwd door de menigte stakers, die ordewoorden verwachten, en die aanhoudend roepen: “Renard, Renard!”. ‘Le Peuple’ van zondag 10 januari 1961 rapporteert dat in de menigte een groot spandoek wordt meegedragen waarop staat: “Wij willen Renard in Charleroi”. Charleroi was de enige plek in het geïndustrialiseerde Wallonië waar Renard tot nog toe geen enkele keer werd uitgenodigd om te spreken tijdens de algemene staking. De spanningen tussen Gailly en Renard zijn tijdens de algemene staking enkel toegenomen, waardoor Renard niet naar Charleroi komt. Het gaat niet enkel om persoonlijk prestige, Gailly verzet zich ook tegen het regionalisme van Renard. Bovendien vreest hij dat de komst van Renard als gezicht van de linkervleugel de gemoederen nog verder zou ophitsen.
Tijdens de bijeenkomst wordt Gailly uitgejouwd en uitgefloten. Hij wordt opnieuw onderbroken, ditmaal door een groep militanten van de SJW, die met overtuiging roept: “Op naar Brussel! Naar Brussel!”, een slogan die zo energiek wordt overgenomen door de massa’s dat het stadion op haar grondvesten trilt. Gailly gebaart volledig doof te zijn en gaat door met spreken. Na de meeting trekken zowat 10.000 militanten in een spontane betoging door Charleroi, onder hen de jongeren van SJW en heel wat arbeiders van ACEC onder leiding van de strijdbare hoofddelegee Robert Dussart (lid van de KPB).
De nieuwe repressieve maatregelen van de regering en het opdrijven van de arrestaties, zorgen er voor dat het land virtueel in staat van beleg is. Politieagenten in burger komen de rijkswacht versterken. Er komt geen enkel protest vanwege de BSP tegen het feit dat 243 stakers in Bergen en Charleroi werden opgepakt. De repressieve maatregelen en de arrestaties zijn een tactiek van de regering in de hoop de stakingspiketten te kunnen ontmantelen.