Op zaterdag 7 januari 1961 raakt het nieuws van het geweld en de doden in Luik in heel het land bekend. De leidingen van ABVV en BSP hadden eerst de reflex om de incidenten te veroordelen, maar onder druk van de basis moeten ze zich dan toch uitspreken tegen de brutale repressie. Renard houdt de lippen op elkaar. De regering bedankt de rijkswachters.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Dag aan dag verslag:
- 19 december
- 20 december
- 21 december
- 22 december
- 23 december
- 24 december
- 25 december
- 26 december
- 27 december
- 28 december
- 29 december
- 30 december
- 31 december
- 1 januari
- 2 januari
- 3 januari
- 4 januari
- 5 januari
- 6 januari
[/box]
Het editoriaal van ‘Le Peuple’ van 7 januari 1961 wordt gebruikt om de woedende stakers op te roepen tot kalmte: “De legitieme strijd van de arbeiders mag niet uit de hand lopen, door het economische systeem van het land te blokkeren, hebben ze de juiste weg gekozen. We moeten de zenuwen bedaren, om vreedzaam vol te houden. Geen geweld. Het hoofd koel houden en vastberadenheid!”
De leiding van ABVV en BSP moet uiteindelijk hulde brengen aan de slachtoffers. Er komt een nationaal persbericht van het ABVV: ”emotioneel brengen wij hulde aan de slachtoffers van deze brutale repressie. (…) De strijd gaat verder, zowel in Vlaanderen als in Wallonië.” Het Coördinatiecomité van de Waalse gewesten van het ABVV houdt op 7 januari 1961 een vergadering onder het voorzitterschap van André Renard, maar er komt vreemd genoeg geen enkele verklaring.
De BSP roept op tot kalmte, “het wapen van de sterksten.” De KPB dreigt: “Wanneer mijnheer Eyskens de redelijkheid verlaat, en voor de Knock-Out gaat, kan hij een Knock-Out krijgen!”
Vele jaren verklaart Jacques Yerna dat hij er van overtuigd is dat de incidenten het resultaat waren van de woede van alle arbeiders, en niet van een handjevol agitatoren, zoals sommigen – in de eerste plaats Renard – het hebben voorgesteld: “We mogen niet vergeten dat op 6 januari 1961 de staking al drie weken aan de gang was, dat het extreem koud was, en dat de eindejaarsfeesten waren voorbijgegaan in het strijdgewoel. De arbeiders voelden zich steeds verder uit de maatschappij uitgesloten, nu ze zagen dat de beweging stilaan uitgeput geraakte.”
Nog op deze zaterdag 7 januari bezoeken verschillende ministers van de regering-Eyskens Luik om de rijkswacht te feliciteren en aan te moedigen. “Minister Vanaudenhove geeft hen expliciet de opdracht om met scherp te schieten indien nodig”, zo kunnen we in ‘Le Peuple’ lezen.