In 1960 valt kerstmis op een zondag. Het is een rustige dag waarbij de regering hoopt dat de rust ook zal zorgen voor een afbrokkeling van de strijdbaarheid in de daaropvolgende dagen. Zullen de arbeiders op het kerstfeest tot andere inzichten komen en alsnog de harde besparingen van de regering-Eyskens aanvaarden? Daar ziet het niet direct naar uit.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Dag aan dag verslag:
- 19 december
- 20 december
- 21 december
- 22 december
- 23 december
- 24 december
[/box]
Kerstmis wordt gebruikt om de stellingen voor de volgende dag in te nemen. De regering heeft de reservetroepen van de rijkswacht en de soldaten uit Duitsland gemobiliseerd om strategische punten te bezetten. De regering wil de economie opnieuw laten draaien. Op kerstmis wordt geprobeerd om het verkeer terug onder controle te krijgen en de toegang tot de bedrijven vrij te maken. Tegelijk wordt op radio en televisie gezegd dat vermoeidheid en ontmoediging hun intrede doen bij de arbeiders.
De arbeiders weten wel beter. Op kerstavond hielden de stakerspiketten stand, uit waakzaamheid bleven ze ter plaatse tijdens de feesten. De strijdbaarheid blijft intact en dat zou de komende dagen verder blijken.
De pastoors zijn niet bereid om overal de lijn van kardinaal Van Roy te volgen. Die had de staking veroordeeld en opgeroepen om ze te breken. In de kerstvieringen nemen de pastoors van Seraing alvast een ander standpunt in. Zij proberen de woede van de stakers te begrijpen, ze doen een verklaring in de misvieringen waarin ze onder meer zeggen: “Aangedreven door haar militanten, zeker, maar opgewekt door een aantal meer diepgaande fundamenten, heeft de arbeidersklasse het werk neergelegd.”