Hoorzitting in Europees Parlement met sprekers uit Afrika en Azië

Afgelopen woensdag organiseerde de linkse fractie GUE/NGL in het Europees Parlement een hoorzitting over de groei van nationale en religieuze spanningen in Azië en Afrika en het antwoord van vakbonden en sociale bewegingen daarop. Het werd een interessante bijeenkomst met sprekers uit Nigeria, Zuid-Afrika, Sri Lanka en India. Een verslag.

De bijeenkomst moest spijtig genoeg plaatsvinden zonder de aangekondigde spreker uit Pakistan. Ondanks herhaaldelijk aandringen van verschillende Europese parlementsleden weigerden de Belgische autoriteiten om een visum te geven aan Khalid Mehmood. Nochtans kwam Khalid al meermaals naar Europa en heeft hij zich steeds aan de voorwaarden gehouden. Op de bijeenkomst werd gesproken door diverse Europese parlementsleden (van het Linkse Blok uit Portugal, de Linkse partij uit Zweden en de Socialist Party uit Ierland). De nadruk lag evenwel op de sprekers uit de neokoloniale wereld.

De eerste spreker was Segun uit Nigeria. Segun stelde dat Nigeria verschilt van andere landen in die zin dat er geen overstromingen of aardbevingen nodig zijn om bloedbaden en spanningen te creëren. In het land zijn er 250 etnische groepen en die worden systematisch tegen elkaar uitgespeeld door een regime dat enkel oog heeft voor de belangen van de grote bedrijven. In maart van dit jaar nog vielen er volgens de regering 109 doden (de NGO’s hadden het over 500) bij geweld in de stad Jos. De regering doet niets tegen de schuldigen voor het religieus en etnisch geweld. Integendeel, met de verdeel-en-heerspolitiek worden de spanningen verder opgedreven. De verantwoordelijkheid voor het geweld moet niet bij de gewone bevolking worden gezocht, maar bij het politieke en economische regime.

Damika is een activiste uit Sri Lanka. Ze is er actief onder de arbeiders op de theeplantages en probeert daar mee te bouwen aan echte vakbonden. Ze bracht een schokkende getuigenis van de verschrikkingen in het Tamilgebied van het land. De bevolking leeft daar in verschrikkelijke omstandigheden zonder basisvoorzieningen en zonder nieuws over de vele tienduizenden Tamils die nog gevangen zitten in kampen van de regering. De oorlog tegen de Tamils heeft 80.000 oorlogsweduwen achter gelaten. Het leger controleert de Tamilgebieden volledig en legt er een onmenselijk regime op. De vele doden die in de oorlog vielen, mogen niet eens met een plechtigheid worden begraven. Het regime vreest immers dat begrafenissen uitmonden in protest. Tegen de achtergrond van armoede en miserie vluchten veel mensen uit Sri Lanka. Een groot aantal vrouwen komt als huishoudpersoneel in het Midden-Oosten terecht waar ze als slaven dienen bij rijke oliesjeiks.

Het verhaal van Damika werd aangevuld door Siritunga Jayasuriya die het had over het anti-democratisch regime van Rajapakse. Siritunga heeft in het verleden al heel wat voorbeelden gezien van repressie en geweld in het conflict op Sri Lanka. Sinds de onafhankelijkheid in 1948 werd het conflict tussen Tamils en Singalezen opgedreven in een klassieke verdeel-en-heerspolitiek. De Tamilminderheid was goed voor een kwart van de bevolking, maar had nooit dezelfde rechten. Er was een discriminatie op het vlak van de taal en in 1983 werd nog verder gegaan met openlijk geweld en aanvallen tegen de Tamils en al wie het voor de rechten van de Tamilbevolking opnam. Ook Siritunga moest toen een jaar onderduiken. De politieke leiders van de Tamils hadden geen antwoord op het geweld . Veel jongeren voelden zich in de steek gelaten en dat bood openingen voor het ontstaan van guerrillastrijd met de Tamil Tijgers (LTTE). Daartegenover is er nood aan eengemaakte strijd van alle onderdrukten.

Vandaag wordt Sri Lanka gekenmerkt door een groeiende dictatuur. Er vielen 40.000 doden in de oorlog, er zitten nog steeds 50.000 mensen in vluchtelingenkampen. Zelfs de oppositiekandidaat bij de presidentsverkiezingen is gevangen genomen, nochtans was dat de generaal die aan het hoofd stond van de militaire campagne tegen de Tamils. Oorlog is geen oplossing voor de tegenstellingen. Het zorgt enkel voor een verdere militarisering. Ook na het einde van de oorlog wordt een vierde van de begroting aan defensie besteed. Dat gaat om 1,7 miljard euro!

Jagadish uit India had het hoofdzakelijk over twee belangrijke campagnes en bewegingen. Enerzijds sprak hij over het verzet tegen de komst van multinationals in de mineraalrijke deelstaat Orissa en anderzijds over het protest in Kasjmir. In Orissa leeft de bevolking in extreme armoede, maar alle grote bedrijven staan klaar om het gebied over te nemen om er de mineralen uit de grond te halen en grote winsten te boeken. Dit werd voorafgegaan door verschillende golven van etnisch en religieus geweld, met onder meer een aanval op de christelijke gemeenschap waarbij 100 doden vielen waaronder drie nonnen. Dit soort geweld is het andere gezicht van de zogenaamde “democratie” in India. De regering dient enkel de belangen van de rijksten en speelt daartoe in op iedere mogelijke verdeeldheid.

In het door India bezette deel van Kasjmir woedt al maandenlang een opstand die van onderuit wordt georganiseerd. De vallei wordt al jarenlang op een brutale wijze militair bezet. Dit is een vallei die destijds dichters en kunstenaars inspireerde omwille van de mooie omgeving, nu is het een vallei van bloed geworden. Sinds het opdrijven van de bezetting en de opstand vielen al 80.000 slachtoffers. Er is verzet nodig tegen het huidige regime en tegen het systeem dat verdeeldheid in de hand werkt om eengemaakt verzet te vermijden.

Tenslotte sprak Weizmann Hamilton uit Zuid-Afrika, een land met een zekere geschiedenis op het vlak van racisme en discriminatie. Bijna 20 jaar nadat het ANC aan de macht is gekomen, blijft er nog steeds racisme en geweld bestaan. Vorig jaar kwam dit nog uitgebreid in het nieuws omdat er geweld was tegen vluchtelingen uit andere Afrikaanse landen. Het einde van de apartheid heeft geleid tot het ontstaan van een kleine zwarte elite, maar voor de rest van de bevolking bleef de armoede en de werkloosheid overeind. Het enige wereldkampioenschap dat Zuid-Afrika kan winnen, is dat van de ongelijkheid. Dat leidt vandaag tot geweld, maar dan onder zwarten. Er zijn het afgelopen jaar meer dan 1 miljoen jobs verloren gegaan, tegelijk verdubbelde het aantal miljardairs. Dat is de basis voor de tegenstellingen en bijhorende sociale problemen.