Staking bij Brink’s gaat voort

Het personeel van Brink’s is sinds 27 oktober in staking. Van bij het begin van dit conflict toonde de directie een enorme arrogantie. Vrijdag werd officieel het faillissement aangevraagd: 430 bedienden die vaak al jarenlang hun leven hebben geriskeerd worden als grof vuil op straat gezet.

Artikel door onze correspondenten in Henegouwen

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Lees ook:

• Brink’s vraagt faillissement aan (12.11)
• Brink’s. Patronale stormram tegen bediendenstatuut (10.11)
• Staking bij Brink’s gaat verder (5.11)
• Brink’s: staking tegen aanval op lonen en statuut (28.10)

[/box]

BRINK’S is wereldmarktleider in waardetransport. Het Amerikaanse moederbedrijf telt 60 000 werknemers. De belgische afdeling telt 430 werknemers. Eind oktober kondigde BRINK’S aan dat de site in Strépy (bij Mons), met een 50-tal werknemers, zou sluiten, dat de (winstgevende) site van Zaventem werd verkocht aan een dochterfiliaal, en eiste dat de werknemers van statuut zouden veranderen: van bediende naar arbeider.

De werknemers weigerden dit te aanvaarden. Vooral de overgang naar een arbeidersstatuut was enkel een manier om hen goedkoop te kunnen ontslaan. Een arbeider met 20 jaar ancienniteit heeft in de sector recht op een onslagvergoeding van 16 weken, voor een bediende is dit 15 maanden. Een serieuze besparing voor de directie dus. Bovendien zou deze maatregel een precedent vormen, en gevolgen hebben voor alle bedienden in andere sectoren.

De directie had haar plan zeer goed voorbereid. Ongeveer een jaar geleden werden drie werknemers op elke site ontslagen. Een werknemer vertelt ons over een collega: « de dag nadat hij aan de deur werd gezet, mocht hij het gebouw niet meer binnen, hij werd begeleid door een kaderlid om zijn kastje leeg te halen. » Dit deed de directie enkel om de reacties te testen. Even later werden de déléguées op de werkvloer aangemoedigd om ‘op vrijwillige basis’ te vertrekken. Op deze manier hoopte Brink’s haar herstructurering vlot te kunnen doorvoeren. Maar ze heeft zich duidelijk vergist. Ze kreeg niet te maken met verdeelde werknemers en een onthoofde vakbondsvertegenwoordiging, zoals gehoopt, maar met een verenigd blok van strijdbare werknemers. Vandaag hebben de werknemers van BRINK’S een voorbeeldige strijd geleverd, in verenigd vakbondsfront. Ze weigerden hun wapens en het geld in de kluizen af te geven. Ze weigerden van statuut te veranderen, omdat dit een nederlaag zou zijn voor alle belgische werknemers in bediendenstatuut. Ze hebben de strategie van de directie steeds doorzien, en lijven het stakingspiket volhouden, ook nu het faillissement officieel is verklaard.

De directie probeert de schuld voor het faillissement bij de werknemers te leggen. Ze stelde dat ze, sinds het bestaan van het bedrijf, in geen enkel land waar ze actief is, al op een dergelijk verzet van de werknemers is gebotst. De bediendenstatuten zouden de reden zijn waarom het bedrijf verliezen lijdt. Dit is onzin. De winstgevende afdeling, die zich bezighoudt met het vervoer van diamanten tussen Antwerpen en de Zaventem werd verkocht aan een zusterfiliaal, en verdween op die manier uit de cijfers van het bedrijf. Tijdens de onderhandelingen hebben de vakbonden voorgesteld om de statuten te veranderen, indien de ontslagvergoedingen niet werden gewijzigd. Dit werd geweigerd. Het ging dus enkel om een voorbereiding van ontslagen. Een verandering van het statuut betekende goedkope onslagpremies.

De vakbond zal nu proberen het faillissement als frauduleus te laten verklaren. Dit betekent dat de strijd nu gedeeltelijk juridisch wordt gevoerd. Dit kan als gevolg hebben dat de werknemers het gevoel hebben ‘dat het niet meer in hun handen ligt’, maar afhangt van de rechter, die de werknemers al dan niet goedgezind is. Als dit lang aansleept, zou de strijd zo kunnen uitdoven.

Maar de werknemers van BRINK’S hebben juist besloten om het stakingspiket te behouden. ‘Dit is slechts het begin’, klonk het vrijdag op het piket in Strépy, net na de verklaring van het faillissement. Het is belangrijk dat de vakbond de strijd probeert uit te breiden. De methoden die de directie van BRINK’s gebruikt zijn niet nieuw. Opgezette faillissementen door winstgevende en verlieslatende afdelingen kunstmatig te splitsen, we zagen het bijvoorbeeld in mei 2009 bij Fiat in Brussel. Hierdoor kon de directie van Fiat 24 werknemers ontslaan in haar verlieslatende afdeling.Dit conflict heeft toen een solidariteitsbeweging op gang gebracht. Dit moet nu ook gebeuren.

De directie van Brink’s stuurde sinds het begin aan op een faillissement. Ze bracht het vervoer van juwelen en diamanten onder in een ander filiaal, Brink’s Diamond & Jewelry, en vroeg al van bij het begin van het conflict een licentie aan voor deze dochteronderneming. Zo kan ze onder een andere naam, met enkel de winstgevende afdelingen, verderwerken in België.

Het patronaat is bereid tot alles om winsten te verhogen. Werknemers worden als vuilnis aan de kant gezet, om parasitaire aandeelhouders tevreden te stellen. Voor sommige werknemers is dit trouwens niet hun eerste herstructurering. Een werknemer van Strépy heeft eerder al hetzelfde moeten meemaken bij VW Brussel, nu Audi Brussel. Overal probeert het patronaat de gevolgen van de crisis door de werknemers te laten betalen. Op dezelfde dag waarop het faillissement bij Brink’s werd verklaard, lezen we in de krant dat de Franse groep La Redoute in Dottignies, nabij Moeskroen, 78 werknemers onslaat, om haar kosten te verminderen. Het aantal ontslagen en aanvallen op statuten, lonen, etc zullen in de komende periode enkel toenemen. We hebben een strijdbare vakbond nodig die de verschillende strijdbewegingen groepeert.

Van traditionele partijen moeten we niet veel steun verwachten. Politici als Milquet, Di Rupo, … zeggen ‘verontwaardigd’ te zijn over de houding van de directie van Brink’s, maar een antwoord hebben ze niet. Integendeel, jarenlang steunen alle traditionele partijen een politiek van lastenverlagingen voor bedrijven. Vandaag loopt dit op tot 9 miljard euro per jaar die onze sociale zekerheid misloopt. Het patronaat wordt op haar wenken bediend, en wanneer werknemers worden gedumpt, omwille van jarenlang slecht beleid, is er geen antwoord. De politici laten toe dat de private sector een schepje winst meer kan maken op de kap van de veiligheid en de loon- en arbeidsvoorwaarden van het personeel.

Het is duidelijk aan welke kant de traditionele partijen staan. Wij hebben een eigen partij nodig. Een partij die de kant van de werknemers kiest, en breekt met de winstlogica. Wat belangrijk is bij Brink’s, is de veiligheid van het personeel en de dienstverlening aan de bevolking. Zolang de sector in privéhanden blijft, zal de winst belangrijker zijn dan de werknemers en de dienstverlening aan de bevolking. Daarom eisen we de nationalisering van de volledige financiële sector, inclusief de waardetransporten, onder arbeiderscontrole en -beheer.

Hier vind je de facebookgroep van het personeel van Brink’s Strépy: Brink’s-Strépy