Afgelopen zaterdag trokken tienduizenden arbeiders en jongeren de straat op in Rome. De betoging kwam er om de arbeiders van FIOM te steunen. FIOM is de metaalvakbond die nationaal campagne voert voor het behoud van het stakingsrecht en de nationale onderhandelingen als antwoord op de arrogantie van het patronaat. De patroons dreigen de arbeiders van FIAT in Pomigliano d’Arco (provincie Napels) af: “ofwel een beperking van het stakingsrecht aanvaarden met een opvoeren van het werkritme en beperking van de pauzes, ofwel wordt de productie overgebracht naar Polen en Servië.”
Zaterdag trokken twee grote delegaties naar het Piazza San Giovanni. Beide delen van de betoging werden gedragen door studenten, arbeiders en werklozen. Allemaal hadden ze een duidelijke boodschap: wij willen hun crisis niet betalen en staan voor een strijdbaar syndicalisme. Op de vele protestborden en rode vlaggen stond: “De arbeiders produceren voor iedereen, respecteer ons” of nog “Eenheid tegen het kapitaal”, “We moeten samen strijden.”
De betoging verliep vreedzaam en werd gekenmerkt door een enorm enthousiasme. Er werd afgesloten met een grote meeting waarop verschillende vakbondsleiders het woord namen. De algemeen secretaris van de Cgil, de grootste vakbondsfederatie van het land, Guglielmo Epifani werd meermaals onderbroken door betogers die “algemene staking, algemene staking” riepen. De arbeiders hebben terechte vragen bij de opportunistische positie van de syndicale bureaucratie die aan de ene kant toegevingen doen aan het patronaat maar aan de andere kant wel radicale woorden naar voor brengen tegenover de eigen basis.
De politieke instrumenten van het Italiaanse patronaat, de Democratische Partij en de Partij van het Volk van de Vrijheid, hadden het over een betoging van een “onverantwoorde” minderheid, een minderheid die de hervormingen verwerpt en bijgevolg de toekomst en de moderniseringen. We moeten de politici en het patronaat van antwoord dienen. Een algemene 24-urenstaking zou een goede stap zijn. Samen met de FIOM zouden we dan kunnen opkomen voor een strijdbaar syndicalisme waarbij de verdediging van onze belangen en rechten centraal staat.
De politieke en syndicale linkerzijde moeten ervoor opkomen om de miljoenen arbeiders te vertegenwoordigen, deze arbeiders worden vandaag hard geraakt door de crisis en de patronale arrogantie. De militanten van Controcorrrente kwamen in de betoging tussen met een slogan die aansluit bij wat veel betogers dachten: “We hebben een linkerzijde nodig zoals FIOM: met de arbeiders op een duidelijke en strijdbare wijze.”