175.000 Amerikaanse betogers voor werk en onderwijs

Op 2 oktober waren er in Washington in de VS tienduizenden betogers op de “One Nation” betoging voor werk en onderwijs. De organisatoren, een brede alliantie van meer dan 400 vakbonden en progressieve organisaties, hadden het over 175.000 aanwezigen. De opkomst was overweldigend.

Verslag door Jesse Lessinger vanuit de VS

Er is geen economisch herstel in zicht, deze historische betoging kwam er dan ook op een belangrijk ogenblik. Het is twintig jaar geleden dat de arbeidersbeweging samen met andere progressieve organisaties verzamelen had geblazen in de hoofdstad.

De oproep voor de betoging “One Nation” kwam er voor de oproep van de conservatief Glen Beck (van de Tea Party) een maand eerder. Deze betoging was deels een antwoord op de rechterzijde en een tegenhanger voor de optocht van de conservatieven. Veel gewone arbeiders willen werk, onderwijs en gezondheidszorg. Dat is niet de agenda van de ultra-conservatieven zoals Beck, Sarah Palin of andere aanhangers van de Tea Party.

Op de betoging afgelopen zaterdag vroegen veel betogers zich af of ze evenveel media-aandacht zouden krijgen als de kleinere bijeenkomst van Beck. Dat was uiteraard niet het geval. Glen Beck en de Tea Party krijgen massaal veel aandacht, ze worden immers gesteund door een deel van het establishment en Fox News.

De traditionele media hadden er geen belang bij om een goed beeld te brengen van de One Nation betoging, de top van de mediabedrijven heeft het immers niet op de vakbonden begrepen. Op deze betoging waren er bijna twee keer zoveel aanwezigen, maar Beck kreeg exponentieel meer media-aandacht. De verwarde betogers van de Tea Party mogen dan al kwaad naar voor komen in hun retoriek, in de werkelijkheid vormen ze geen gevaar voor de winsten van de grote bedrijven. De vakbonden die arbeiders organiseren voor betere lonen en voordelen vormen wel een bedreiging voor de grote bedrijven die grote winsten maken op de kap van lagere lonen en een hardere werkdruk.

Tegengestelde boodschappen

De reële werkloosheidscijfers lopen op tot 20% en de sociale diensten worden met de grond gelijk gemaakt. Massaal protest is noodzakelijk. Uit de geschiedenis is gebleken dat we enkel degelijke jobs en diensten zullen krijgen als we ervoor strijden. De arbeidersbeweging en de burgerrechtenbeweging werden van onderuit opgebouwd met acties en mobilisaties die uiteindelijk verbeteringen voor ons dagelijkse leven hebben afgedwongen. Massale acties versterken onze kracht en zorgen voor de uitwisseling van ideeën, het versterkt ook de opbouw van organisaties waarmee we toekomstige strijd kunnen voorbereiden.

Voor veel organisatoren was dat niet meteen het doel van de betoging afgelopen Zaterdag. Het ging voor hen eerder om het versterken van de kiescampagne van de Democraten. “Vandaag betogen we, morgen stemmen we”, stelde Jesse Jackson vanop het podium. Veel organisatoren hoopten dat een betoging het dalende enthousiasme voor de Democraten zou kunnen keren. Na twee jaar Democratisch bewind is er een grote ontgoocheling, de economische crisis gaat verder en de levensstandaard van de bevolking blijft afnemen.

De Democraten zullen geen antwoorden bieden, deze partij is volledig in handen van de grote bedrijven. De arbeidersbeweging kan de strijd tegen de inhaligheid van de grote bedrijven en tegen de poging om ons te laten betalen voor hun crisis niet winnen als we het gevecht moeten aangaan met een hand op de rug gebonden door de Democratische Partij. Toch stelden zowat alle sprekers vanop het podium dat we zouden moeten stemmen voor een partij die dezelfde belangen van Wall Street dient, overgaat tot afdankingen, bespaart op sociale zekerheid en oorlogen blijft voeren.

Toen er werd gediscussieerd over de hervorming van de gezondheidszorg bleef de vakbondsleiding zwijgen, er kwam geen massale campagne voor een algemene en publieke gezondheidszorg. De roep naar degelijke en gratis gezondheidszorg voor iedereen weerklonk nochtans luid, ook in de opiniepeilingen. De vakbondsleiding nam dit niet op en bleef het halfslachtige voorstel van Obama steunen waardoor het debat niet is ingegaan op de mogelijkheid van algemene gezondheidszorg. Waarom werden toen niet overal lokale betogingen gehouden samen met een mars op Washington en een deur-aan-deur campagne?

De betoging van 2 oktober had uiteraard een aantal zwakheden, maar Socialist Alternative nam toch actief aan de actie deel. Niet om voor de Democraten op te roepen, maar wel om de roep naar werk en onderwijs te ondersteunen en dat te verbinden aan de noodzaak van een onafhankelijke strijd en politieke actie.

Respons voor socialistisch alternatief

Veel arbeiders uit de publieke sector worden geconfronteerd met harde besparingen en deze worden vaak doorgevoerd door Democratische politici. Er was op de actie een grote openheid om de discussie over een breuk met de twee grote partijen aan te gaan. Socialist Alternative had een nieuwe brochure bij onder de titel: “Challenging the Two-Party System: Can a left alternative be built?”. Daar verkochten we er meteen 170 van en daarnaast verkochten we meer dan 400 exemplaren van onze krant “Justice” en net geen 1.000 dollar aan boeken, brochures en badges.

We hadden een erg groot spandoek met de slogan: “Wall St. Has Two Parties, We Need One of Our Own” met daaronder kleiner: “Fund Jobs and Education Not War and Wall Street.” Deze opvallende positie kreeg heel wat aandacht van de betogers. Veel mensen namen er foto’s van of kwamen op basis van het spandoek discussiëren. We namen verder ook deel aan het “socialistische blok” dat werd gevormd in de aanloop naar de betoging. Het initiatief hiervoor kwam van Senaatskandidaat Dan La Botz uit Ohio en was nuttig om socialisme te populariseren.

Doorheen onze discussies op de actie werd het duidelijk dat er een grote afkeer is tegenover de Democraten en het tweepartijenstelsel. Veel betogers kwamen naar Washington om er hun eisen kracht bij te zetten, maar niet noodzakelijk omdat ze het eens zijn met de officiële oproepen om voor de Democraten te stemmen. Wij kregen alvast veel steun en het is duidelijk dat er een groot potentieel is om de arbeidersbeweging op te bouwen.

Vooruit gaan

Ondanks de inspanningen van de vakbondsleiders om de Democraten te ondersteunen, blijkt uit de peilingen dat dit niet echt aan het lukken is. De Democraten zullen in heel wat gevallen worden afgestraft waarbij de Republikeinen en in een aantal gevallen zelfs kandidaten van de Tea Party grote stemmenwinst kunnen boeken. Dit kan tijdelijk tot een zekere demoralisatie leiden, het zal alleszins een stap achteruit betekenen.

De woede onder de arbeiders zal echter niet verdwijnen. De woede tegen de massale werkloosheid gaat verder, de economische crisis wordt dieper en de bedrijfswereld heeft geen enkel antwoord. De betoging van afgelopen zaterdag toonde de frustratie en een bereidheid om over alternatieven na te denken. Het potentieel is er maar het ontbreekt aan een leiding die bereid is om een onafhankelijke strijd te voeren, druk van onderuit moet daar verandering in brengen.

Begin 2011 zal ongetwijfeld een seizoen van ongenoegen worden. De aanvallen op onze levensstandaard vereisen een georganiseerd verzet. Beide grote partijen keren zich tegen onze sociale zekerheid. De grote bedrijven gaan steeds verder in de afbouw van het publieke onderwijs. De betoging van 2 oktober kan de basis hebben gelegd voor een strijd tegen deze ondermijning van onze levensstandaard door het kapitalisme.

We moeten van onderuit bouwen aan een alliantie van arbeidersorganisaties en lokale gemeenschapsgroepen. Er is nood aan verenigde massa-actie van alle vakbonden en de bevolking die wordt getroffen door de besparingen. Dit moet gekoppeld worden aan verzet tegen de verspillende oorlogen, de reddingsoperaties voor de banken en de fiscale cadeaus aan de superrijken en de grote bedrijven. Als bedrijven overgaan tot massale afdankingen, dan moeten we die bedrijven in publiek bezet overnemen en dit onder democratische arbeiderscontrole.

Het organiseren van lokale allianties tegen de besparingen en afdankingen zou moeten samengaan met regionale en nationale evenementen. De comités moeten banden aangaan met arbeiders die in strijd gaan, democratische vergaderingen houden om over eisen en acties te beslissen en uiteindelijk massale acties houden waarmee overwinningen kunnen worden geboekt. De socialistische standpunten en benadering van de klassenstrijd lagen aan de basis van de arbeidersbeweging, we moeten daar opnieuw aansluiting bij vinden met een nadruk op het belang van onafhankelijke politieke actie.

Het opzetten van een arbeiderspartij in dit land zou niet alleen een aantrekkingskracht uitoefenen op arbeiders en jongeren die hun belangen willen verdedigen, het zou ook de basis kunnen vormen voor echte discussie en debat over de fundamentele veranderingen die nodig zijn om de arbeiders, armen en de volledige samenleving uit de diepe crisis van het globale kapitalisme te halen.

> Brochure: Challenging the Two-Party System Can a Left Alternative to Corporate Politics Be Built?