Europees Sociaal Forum: 20.000 aanwezigen op zoek naar alternatieven

Ondanks de koude, het feit dat Londen een dure stad is en het vooruitzicht van enkele nachten op de koude betonvloer van de Millenium Dome (waar de meesten bleven overnachten), kwamen toch zo’n 20.000 bezoekers vanuit heel Europa naar Londen om er tussen 14 en 17 oktober deel te nemen aan het derde Europees Sociaal Forum. In meer dan 400 werkgroepen, discussies en plenaire zittingen werd gesproken over het verzet tegen oorlog, racisme, privatiseringen,… Op zondag namen zo’n 70.000 mensen deel aan een betoging tegen de oorlog in Irak.

Conny Dahmen

Heel wat van de jonge activisten waren van oordeel dat het niet enkel duidelijk is dat een andere wereld mogelijk is, maar wilden ook weten hoe die andere wereld er zou uitzien en hoe we die kunnen bereiken. De verwachtingen van deze jongeren werden in veel gevallen niet ingevuld. De meeste officiële sprekers hadden geen antwoord op die vragen en beperkten zich in heel wat gevallen hoogstens tot het aangeven van welke hervormingen ze willen aanbrengen aan het kapitalisme.

Een aantal sprekers waren openlijke vertegenwoordigers van het establishment. Zo zagen we onder de sprekers Gerry Adams (leider van Sinn Fein in Ierland) en Ken Livingstone (de burgemeester van Londen en lid van New Labour). De zaal was gevuld met deftige toehoorders, veelal in maatpak, terwijl de deelnemers aan het ESF niet meer binnen konden. Het Londense stadsbestuur (Greater London Authority – GLA) was de belangrijkste sponser van het ESF met een bijdrage van 600.000 euro. Op een discussie over Irak was er een spreker die samenwerkt met de door de VS ingestelde overgangsregering. Heel wat aanwezigen waren ook geschokt dat er bij de infostands voor het eerst ook commerciële stands waren, zo stond er zelfs een bank met een stand.

De financiële steun van de vakbonden voor het ESF leidde er ook toe dat de rechtse bureaucraten vanuit de bonden de discussies konden domineren. Zo sprak er een rechtse bureaucraat van IG Metall in de discussie over de arbeidstijd waarbij hij niet eens inging op de dreiging om de 40-urenweek in te voeren. Een Britse collega van UNISON stelde zelfs dat de regering-Blair “ernstige pogingen onderneemt” om jobs te creëren (en dat terwijl Blair plannen opmaakt om 104.000 jobs in de openbare diensten te schrappen!).

Het potentieel van een dergelijke bijeenkomst van duizenden anti-kapitalistische activisten kwam niet tot uiting in de zwakke eindverklaring van het ESF, waarbij enkel tot een actieweek tegen de oorlog rond 19 en 20 maart werd besloten. Een concreet internationaal actieplan tegen de Europese aanval op de rechten van arbeiders, de lonen en de sociale zekerheid kwam er niet.

Wij menen dat de beslissingen over het organiseren van het ESF op een democratische wijze moeten genomen worden door een meerderheid van de activisten. Nu zagen we dat een kleine minderheid haar belangen kon laten doorwegen onder het mom van ‘consensus’. De financiering door burgerlijke partijen en rechtse vakbondsleiders moet afgewezen worden als de antiglobaliseringsbeweging niet wil eindigen als links schaamlapje voor het establishment. Figuren zoals Livingstone die de ene dag nog radicale toespraken houden, hebben er geen probleem mee om de andere dag een neo-liberale aanval in te zetten op de arbeiders, werklozen en jongeren. Een samenwerking met mensen die de belangen van het imperialisme en de globalisering dienen, kan niet tot resultaten leiden.

Het CWI (Committee for a Workers’ International) verdedigt het standpunt dat de strijd tegen de heerschappij van het kapitaal over ons leven, moet verbonden worden met de strijd voor een socialistische wereld. Zo’n 200 leden van onze internationale, voornamelijk uit Groot-Brittannië, maar ook uit Griekenland, Duitsland, Rusland, Frankrijk, België en Nederland, namen deel aan het ESF om er een socialistisch alternatief naar voor te brengen. Op onze meeting “Socialisme – een alternatief op het kapitalisme” waren zo’n 60-tal jongeren aanwezig en in tegenstelling tot veel andere meetings op het ESF was er een levendige discussie met de aanwezigen. Op zaterdagavond hielden we onze centrale meeting met internationale sprekers, waaronder ons Ierse parlementslid Joe Higgins. Hierop waren er zo’n 150 aanwezigen. Gedurende het ESF verkochten we zo’n 750 exemplaren van onze krant en 150 mensen gaven hun naam op om samen met ons ervoor te zorgen dat een socialistische wereld mogelijk zou worden.