De Standaard en Rob Klop: één front tegen de vakbonden?

Het was vreemd om op de politieke pagina’s van De Standaard een bespreking te lezen van de nieuwste anti-vakbondstirade van het VB. Nog vreemder was het feit dat journalist Bart Brinckman het boek van Rob Verreycken ernstig neemt. Meer nog: er wordt informatie uit het boek overgenomen zonder na te gaan of deze informatie ook correct is. Het ACV reageerde met een opiniestuk dat vooralsnog niet de pagina’s van De Standaard haalde.

Blokbuster

Woensdag verscheen het artikel “Vlaams Belang houdt niet van vakbonden (en omgekeerd)” in De Standaard. De titel vat de houding van het VB tegenover de vakbonden samen . Het boekje van Verrecyken (“Welkom in vakbondistan”) hebben we nog niet gelezen, maar gezien de anti-syndicale houding van het VB en van figuren als Rob (Klop) Verreycken in het bijzonder, kunnen we ervan uitgaan dat de traditionele tirades centraal staan in dit boek. Dat volstaat voor De Standaard blijkbaar om te concluderen dat het VB “meer raak schiet dan verwacht”.

Een eerste discussiepunt handelt over het uitsluiten van VB-kandidaten en mandatarissen uit de vakbond. Een vakbond is een feitelijke vereniging met specifieke doelstellingen die niet rijmen met de anti-syndicale opstelling van het Vlaams Belang. Indien de leden tot de conclusie komen dat kandidaat zijn voor het VB niet in overeenstemming te brengen is met lidmaatschap van de vakbonden, dan heeft niemand anders daar zaken mee. Toch concludeert De Standaard: “In een moderne democratie valt het moeilijk te rijmen dat iemand geen lid kan zijn van een vakbond wanneer die tegelijkertijd lid is van een partij die aan alle grondwettelijke vereisten voldoet om aan verkiezingen deel te nemen.” Sinds wanneer is het aan De Standaard om ons te komen vertellen hoe we onze vakbonden moeten organiseren? En hoe rijmt de krant haar democratische principes met het feit dat het antwoord van het ACV op het betreffende artikel niet werd gepubliceerd?

Vervolgens schrijft De Standaard over de antivakbondscel van het VB: “De cel stuitte op andere onregelmatigheden die in het beste geval aan traditie, maar in het slechtste geval aan een Belgische ziekte te wijten zijn, waarbij overheidsfondsen onuitputtelijk blijven. Het boek lijst alle dossiers netjes op. Toegegeven, de auteur is op zijn minst bevooroordeeld. De provocerende en vermoeiende slogantaal werkt na verloop van tijd op de zenuwen. Maar niemand kan ontkennen dat een aantal opgelijste mistoestanden een discussie waard is.” De vermoeiende slogantaal is zelfs tot in de bespreking van het boek doorgedrongen. Waarom houdt Brinckman het op deze vage formulering zonder ook maar één voorbeeld te geven van “onregelmatigheden” die een discussie waard zijn?

Wij gaan niet beweren dat alles koek en ei is in de vakbonden, maar we denken dat het in de eerste instantie aan de vakbondsleden toekomt om daar discussie over te voeren. Wij moeten de controle uitoefenen over onze organisaties, wat niet altijd evident is. In essentie staat de vakbond voor het organiseren van werkenden in de bedrijven en op de werkvloer, het betekent een inzet (vaak op vrijwillige basis) van tienduizenden werkenden in ons land.

De bewering dat werklozen “haast verplicht worden om lid te worden van een vakbond” klopt niet en het klopt al evenmin dat de vakbonden voor de uitbetaling van werkloosheidsbijdragen “royaal met belastingsgeld” worden betaald. Dit is “vermoeiende slogantaal” die klakkeloos wordt overgenomen door Brinckman. Die laatste weet blijkbaar zo weinig van de vakbondswerking af dat hij verbaasd lijkt van het feit dat ook in de publieke sector vakbondspremies worden uitbetaald. Had hij echt Rob Verreycken nodig om dat te weten te komen?

Vakbonden moeten zich volgens ons niet bezig houden met het uitvoeren van taken die aan de overheid toekomen zodat alle aandacht kan gaan naar het verdedigen van de leden. Maar ook dat is op zich een discussie die intern moet worden gevoerd. Verrecyken heeft niet bepaald een reputatie om de belangen van werklozen te verdedigen, recent stelde hij als OCMW-raadslid in Sint-Niklaas nog voor om leefloners onkruid te laten wieden zodat ze zich nuttig maken. Dwangarbeid is voor Rob Klop geen probleem. Vakbonden wil hij liefst afschaffen zodat het patronaat vrijbaan krijgt. Sinds wanneer houdt een ‘kwaliteitskrant’ als De Standaard zo’n man voor een specialist op het vlak van de vakbonden?

Hieronder kan je alvast het ACV-antwoord op het artikel in De Standaard lezen.

Houdt De Standaard ook niet van vakbonden?

In de krant van 8 september verscheen een artikel van Bart Brinckman onder de titel ‘Vlaams Belang houdt niet van vakbonden (en omgekeerd)’. Het betreft een recensie van het boek ‘Welkom in Vakbondistan’ van Rob Verreycken.

Uiteraard heeft De Standaard het recht om boeken te recenseren van Vlaams Belangers, zelfs als betrokkene gewelddadig is. Maar het klakkeloos overnemen van informatie, zonder dubbelcheck verhoogt de kans op fouten.

• Het is onjuist dat vakbonden niet het recht zouden hebben om mensen uit te sluiten als ze er ideeën op nahouden die fundamenteel in strijd zijn met die van de vakbond zelf (cfr. ASLEF-arrest voor het Europees Hof van de Rechten van de Mens).
• Het is onjuist dat het ACV in eerste aanleg ongelijk kreeg i.v.m. het uitsluiten van een Vlaams Belang-militant. Er is in deze zaak tot nu toe enkel een tussenuitspraak geweest waarin de rechter uitdrukkelijk erkende dat vakbonden wel degelijk dat recht hebben. Wat rest is een procedurekwestie. Voor het overige hebben we alle processen die in dat verband tot nu toe tegen ons werden aangespannen, gewonnen.
• Het is onjuist dat de vakbonden voor de uitbetaling van de werkloosheidsvergoedingen royaal betaald worden door de overheid. De vakbonden worden betaald op basis van kosten die bewezen moeten worden, streng gecontroleerd worden (door RVA, Rekenhof en Parlement) en te krap bemeten zijn. Alle gegevens zijn overigens openbaar.
• Het is onjuist dat werklozen geen andere keus hebben dan aankloppen bij de vakbond voor hun uitkering. Ze kunnen zich altijd wenden tot de Hulpkas. Dat velen dat niet doen heeft te maken met de kwaliteit van de dienstverlening die de vakbonden bieden. Per dossier zijn ze overigens goedkoper dan de Hulpkas.
• De syndicale premie voor ambtenaren is de tegenhanger van de syndicale premie in de privé-sector. De overheid treedt hier op als werkgever. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en de Internationale Arbeidsorganisatie hebben uitdrukkelijk erkend dat syndicale premies niet strijdig zijn met de vrijheid van vereniging. De syndicale premie voor de ambtenaren dekt overigens slechts een beperkt gedeelte van het vakbondslidgeld.

De tekst wordt in de krant opgefleurd door de zin ‘Niemand kan ontkennen dat een aantal opgelijste mistoestanden op zijn minst een discussie waard is’ in het vet te herhalen. Hiermee suggereert Bart Brinckman nogmaals dat er wel degelijk mistoestanden zijn. Hij brengt hiermee de vakbond in diskrediet zonder enig bewijs aan te voeren. Moeten wij hieruit besluiten dat ook De Standaard niet van vakbonden houdt?