Nationale vakbondstop BBTK onthoofdt BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde (sector industrie)

Wij kunnen ons de totale ontreddering en de woede van veel syndicalisten best voorstellen. In het bijzonder van de 2000 militanten en 14.000 leden van BBTK sector industrie BHV. Al deze mensen, in 400 bedrijven, worden van de ene op de andere dag aan hun lot overgelaten. Sommigen waren verwikkeld in moeilijke herstructureringsdossiers. Dat de militanten dit nieuws mochten vernemen via de media maakt de zaak des te pijnlijker.

Voor wie al langer actief is in de afdeling BBTK BHV kwam het nieuws begin september, van het ontslag op staande voet wegens “zware fouten” van de volledige ploeg van vakbondssecretarissen (5) van de sector industrie door de nationale vakbondstop niet geheel uit de lucht vallen. Het is een ‘logisch’ maar daarom niet minder tragisch vervolg van de heksenjacht die begon met het gedwongen ontslag in 2002 van Albert Faust (de toenmalige uitgesproken linkse algemeen secretaris van BBTK BHV, zie ons artikel uit 2002) Een vraag die we ons meteen kunnen stellen: “who’s next?”

Een vakbondstop die de methoden van het patronaat hanteert om met interne dissidentie om te gaan, heeft nog weinig gemeen met vakbondsdemocratie. Volgens De Standaard zou Erwin De Deyn, federaal voorzitter van BBTK, het volgende gezegd hebben: “Een vakbond heeft budgetten en personeel en moet dus als een bedrijf gerund worden.” Dit behoeft geen verdere commentaar.

De omvang van de ‘operatie’ moet ook gezien worden in het licht van een zeker tijdschema. Nu op 24 september zou voor het eerst sinds 2005 een statutair congres plaatsvinden van de afdeling BHV. In principe moet er om de vier jaar een statutair congres georganiseerd worden maar sinds de zaak-Faust blijken die statuten de waarde te hebben van een blaadje WC-papier. Een maand later, in oktober, volgt het tweedaags federaal congres van BBTK. In de aanloop naar het afdelingscongres van BHV zouden er deze maand algemene militantenvergaderingen per sector georganiseerd worden.

De militanten kregen deze week echter een brief in de bus: “Ingevolge uitzonderlijke omstandigheden zijn wij, tot onze grote spijt, verplicht, de Algemene Militantenvergadering uit te stellen.” De brief eindigt met: “Wij zullen u zo snel mogelijk de volledige informatie verschaffen over deze uitzonderlijke omstandigheden en eveneens een nieuwe datum voor onze algemene vergadering voorstellen.” Met andere woorden: ondertussen blijven de militanten in de kou staan…

Wordt vervolgd…