Frankrijk. Nationale actiedag tegen de aanval op de pensioenen

Vandaag wordt in Frankrijk opnieuw actie gevoerd tegen de regeringsplannen om de pensioenen onder vuur te nemen. Daarmee wordt aangesloten bij het protest voor de zomer. Op 24 juni waren er 200 betogingen met in totaal twee miljoen betogers. Nu staat het verzet opnieuw op straat met stakingsacties en betogingen.

Artikel door Lise de Luca, Gauche Révolutionnaire

We konden moeilijk iets anders verwachten van deze pro-kapitalistische regering, maar het plan om de pensioenen te hervormen gaat wel bijzonder ver. Het volledige huidige stelsel wordt op de helling gezet. Enkele opvallende maatregelen:

• Het optrekken van de vertrekleeftijd van 60 naar 62 jaar in 2018 met een verhoging van vier maanden per jaar. De leeftijd waarop een volwaardig pensioen wordt betaald, zou worden opgetrokken tot 67 jaar
• Om recht te hebben op een pensioen moet voortaan 41,5 jaar gewerkt worden. De lonen in de openbare sector zouden met 3% worden verlaagd voor de pensioenbijdragen.
• Wie zware arbeid moet leveren, kan op 60 vertrekken op voorwaarde dat de arbeid effectief de gezondheid heeft aangetast tot een niveau dat minstens 20% arbeidsongeschiktheid zou inhouden. De regering schat dat hier slechts 10.000 mensen gebruik van zouden kunnen maken, de vakbond CGT stelt nochtans dat 15% van de arbeiders zware arbeid verricht
• Moeders die drie kinderen hebben, zouden niet langer na 15 jaar arbeid op pensioen kunnen zoals dit tot nu toe nog kon

Deze “hervorming” van de pensioenen is een voorbereiding van de regering-Sarkozy om nog verder te gaan en uiteindelijk het volledige repartitiestelsel voor de pensioenen op te doeken. De regering weet heel goed dat het met de aanvallen op de arbeiders de voorwaarden schept opdat private organisaties een steeds grotere rol zouden spelen in de pensioenen. Nu gaat dat doorgaans nog om “aanvullende” pensioenen, straks misschien om de basis van onze pensioenen? Dit leidt tot de ontwikkeling van een markt waarmee de kapitalisten grandioos kunnen speculeren. Het doel is niet om de pensioenen te redden, maar om geleidelijk naar een ander systeem over te stappen. De minst bedeelden zullen daarbij nog meer in de problemen komen. Het is ook in dit kader dat binnen de rechtse regeringspartij UMP wordt gediscussieerd over de mogelijkheid om alle 50-plussers een speciale verzekering te laten afsluiten.

Deze hervorming zal de tekorten in de pensioenkas niet oplossen. Het zal wel de sociale ongelijkheid versterken en de koopkracht van veel werkenden ondermijnen. Op langere termijn ondermijnt het de groei en de werkgelegenheid. Als arbeiders langer moeten werken, zal dit de jongerenwerkloosheid versterken. Zelfs in het kamp van de kapitalisten erkennen sommige economen dat deze maatregelen geen evenwicht zullen brengen op langere termijn.

De loontrekkenden zullen uiteindelijk 22 miljard moeten betalen terwijl de financiële inkomsten slechts 3,7 miljard euro zullen opbrengen. De ongelijkheden zullen intussen verder versterkt worden. Wie zware arbeid levert, kan enkel op 60 vertrekken bij 20% arbeidsongeschiktheid. Ze willen ons steeds harder en langer laten werken, wat de gevolgen ook zijn voor ons leven. Heel wat studies maken duidelijk dat er een verband is tussen moeilijke arbeidsomstandigheden en ziektes. Zo staan twee miljoen werkenden bloot aan kankerverwekkende producten. Ieder jaar zijn er 20.000 nieuwe gevallen van kanker als gevolg van werkomstandigheden, er zijn ook ieder jaar 15.000 sterftegevallen hierdoor.

Welk verzet?

Uit een peiling blijkt dat 60% van de Fransen zich tegen het hervormingsproject voor de pensioenen kant. Velen zien echter niet hoe het verzet kan worden georganiseerd. Een peiling gaf aan dat twee derden van de Fransen denkt dat er nood is aan een algemene staking om de regeringsplannen van tafel te krijgen. De vakbondsleidingen lijken echter niet bereid te zijn om een beweging van die omvang te organiseren. Er wordt verbaal uitgehaald naar de plannen, maar er wordt niet eensgezind gepleit voor de volledige intrekking van de regeringsplannen. De vakbond CFDT concentreert zich op de kwestie van de 60 jaar, de CGT heeft het over het “herschrijven” van de voorstellen en FO probeert soloslim te spelen in de mobilisaties waardoor de verdeeldheid tussen de vakbonden sterker in het voetlicht wordt geplaatst.

Dit doet vermoeden dat de vakbondsleidingen bereid zullen zijn om alle mobilisaties stil te leggen indien de regering wil terug komen op een aantal kleine puntjes van de hervorming. Het project gewoon “herschrijven” zoals de CGT voorstelt, doet veronderstellen dat we iets positief zouden kunnen verwachten van de regering-Sarkozy. Dat is absoluut niet het geval. In een systeem waar enkel de wetten van de winst tellen, is het op straat en door middel van stakingen dat we een krachtsverhouding kunnen duidelijk maken en de regeringsplannen naar de vuilnisbak verwijzen. Een groot aantal jongeren en arbeiders die in verzet wil gaan, weet dat onze kracht op de straat ligt. Dat bleek al tijdens de grote betogingen van 24 juni.

De aanvallen van de regering vormen een onderdeel van de logica van het kapitalisme en worden erger door de crisis van dit systeem. De aanvallen op de pensioenen zullen worden gevolgd door aanvallen op de sociale zekerheid, de privatisering van openbare diensten,… We moeten ons nu beginnen te organiseren om op basis van mobilisatie de aanvallen van Sarkozy en het patronaat te stoppen.

Voor een echt actieplan

Er is actiebereidheid tegen de aanvallen op de pensioenen. Maar de mobilisatie moet wordt georganiseerd en dat rond een duidelijke eis voor de volledige intrekking van de hervormingen. Er is nood aan een algemene staking. Dat idee wordt al gesteund door vakbondsdelegaties, onder meer deze van Goodyear. We moeten het idee van algemene staking vestigen op onze werkplaatsen en het naar voor brengen in de syndicale structuren.

De acties vanaf 6 september, de dag dat het project wordt besproken in het parlement, moeten erop gericht zijn om een strijdbeweging op te bouwen. De nationale actiedag op 7 september is een goed begin, maar moet worden versterkt door het idee van een algemene staking waarin arbeiders uit alle sectoren (publiek en privé) worden verenigd en waarin ook werklozen, gepensioneerden en jongeren worden betrokken. Dat is hoe we de plannen van de regering effectief kunnen stoppen.

• Pensioen vanaf 60 jaar
• Niet meer dan 37,5 jaar werken voor een volledig pensioen
• Bij zware arbeid pensioen vanaf 55 jaar
• In rekening brengen van jaren van opleiding
• De werkenden moeten zelf de pensioenkassen beheren door middel van democratisch verkozen comités
• Degelijk werk voor iedereen aan een degelijk loon van minstens 1500 euro netto. Dit kan door een vermindering van de arbeidstijd en een weigering van afdankingen