Vandaag wordt in India gestaakt door een aantal vakbondsfederaties. De staking wordt niet door alle bonden gesteund, de aan de regeringspartij Congress verbonden vakbondsleidingen weigeren de staking te steunen. Aanleiding voor de acties is het groeiende verzet tegen het neoliberale beleid van de regering. We publiceren een vertaling van het pamflet dat onze Indische kameraden verspreiden.

New Socialist Alternative, India

Maak van 7 september het begin van de strijd voor echte socialistische verandering

We hebben lang genoeg gewacht en genoeg hoop gevestigd in de “democraten” in de verkozen organen op lokaal niveau en in het parlement. Deze instellingen verdedigen enkel de rijken en machten. Na het bekomen van de onafhankelijkheid en de bevrijding van het regime van de Britse koning werd gesproken over een “socialistische” koers voor dit land. Het bleef bij woorden in het “heilige” boek van de Indische grondwet. De verdere ontwikkeling van het agressieve neoliberale kapitalisme maakt duidelijk dat alles waar onze voorouders tegen hebben gevochten in de onafhankelijkheidsstrijd gewoon terug is gekeerd.

De directe acties van de georganiseerde arbeidersklasse op 7 september zijn gericht tegen het beleid dat ons door de heersende klasse van dit land wordt opgelegd in de naam van “hervormingen”. De nationale leidingen van de belangrijkste vakbondsfederaties zagen zich genoodzaakt om op te roepen tot massale collectieve actie om een uitdrukking te geven aan het groeiende ongenoegen onder de arbeiders als gevolg van de economische en sociale problemen waarmee ze worden geconfronteerd als gevolg van de neoliberale hervormingen. Enkel een laag van beter opgeleide arbeiders en de middenklasse hebben geprofiteerd van de economische groei de afgelopen periode. Dit ging ten koste van andere lagen die slechter af zijn door de hervormingen voor de rijken.

Groei voor de rijken

Het was tijd dat afstand werd genomen van de illusie dat kapitalistische groei iedereen ten goede komt. De cijfers van de groei en de buitenlandse investeringen hebben de meerderheid van de arbeiders in dit land niets opgeleverd.

Vandaag is er een nooit geziene stijging van de prijzen. Wat de groeicijfers van dit land ook mogen zeggen over de Indische economie, op straat weten we dat ons leven moeilijker is geworden. Onze jobs zijn niet langer zeker, steeds meer mensen moeten aan erg lage lonen werken en onze reële lonen zijn er op achteruit gegaan. De regering heeft bovendien geen idee hoe het de neerwaartse spiraal kan stoppen. Er wordt integendeel beweert dat de economie het goed doet en dat India niet wordt geraakt door de wereldwijde crisis.

Repressieve staat

De regering is niet in staat om de prijzen te controleren of om onze jobs te beschermen. Alle aandacht gaat naar het repressief onderdrukken van iedere vorm van ongenoegen. De staat grijpt daarbij terug naar brutale repressie. In centraal India, Kasjmir en het Noord-Oosten van het land worden honderden mensen vermoord, duizenden zitten vast in de gevangenissen en vele anderen werden dakloos. De regering wil er alles aan doen opdat de stem van verzet tegen het kapitalisme niet zou worden gehoord. Ook elders in het land wordt beroep gedaan op geweld om protestacties te breken en activisten te intimideren.

In naam van Ontwikkeling en Economische Groei wordt onze grond onteigend en overgegeven aan multinationals. Onze bossen worden plat gegooid opdat mijnbedrijven er actief zouden kunnen worden. Onze rivieren worden droog gelegd om de winsten op te drijven. In naam van de Speciale Economische Zones worden onze sociale rechten en verworvenheden verkwanseld. Arbeiders sterven door de werkdruk, slechte arbeidsvoorwaarden en een gebrek aan veiligheidsmaatregelen. Boeren plegen zelfmoord en Indiërs sterven door honger. Intussen beweert het establishment dat India een bloeiperiode kent. “We zijn niet geraakt door de recessie”, stellen ze. Maar tegen welke prijs?

Vandaag komen we op voor betere lonen, lagere prijzen voor basisgoederen, het recht op onderdak, het recht om in alle rust onze grond te kunnen bewerken. Deze strijd leidt ons echter onvermijdelijk tot een gevecht tegen het kapitalisme zelf. Als we een betere toekomst willen uitbouwen, moeten we opkomen tegen het kapitalisme en dit vervangen door een echte democratie van de arbeiders. We moeten met alle nationaliteiten in dit rijke land samen en vastberaden de strijd aangaan als onderdeel van de wereldwijde arbeidersklasse.

Communisten verdedigen de markt…

De Communistische Partijen van India hebben het idee van socialisme op een tragische wijze gediscrediteerd met hun pro-kapitalistisch en pro-markt beleid. Dat is in het bijzonder het geval in West-Bengalen, maar ook in andere delen van het land en op nationaal vlak. Ze werken samen met multinationals om de arme boeren van hun grond te verdrijven. Dit heeft de communistische partijen al veel stemmen gekost. Voor de arbeiders en armen betekent deze ontwikkeling van de communistische partijen dat ze enkel de keuze hebben om te stemmen voor kapitalistische en nationalistische politici.

De oproep om te staken op 7 september is belangrijke en een noodzakelijke stap. De leiders van de grootste vakbondsfederaties en linkse partijen hebben wel geen ernstige inspanningen gedaan voor de mobilisatie. Er was een halfslachtige aanpak waarvoor onze klasse een prijs zal betalen. De houding van de huidige leiding komt er omdat ze geen alternatief ziet op het kapitalisme. Er wordt gehoopt dat de scherpe kantjes wat kunnen verdwijnen door sterke dreigementen te uiten.

Het kapitalisme is niet in staat om de fundamentele problemen van armoede, analfabetisme, ziekte, werkloosheid, landloosheid, dakloosheid en oorlog te stoppen. Dit systeem bevestigt discriminatie op basis van kaste, klasse, sekse en nationale identiteit. De winsthonger bedreigt bovendien het ecologische evenwicht van de aarde.

Het kapitalisme heeft geen oplossingen. Er is een strijdbare aanpak nodig in de dagelijkse strijd van de arbeiders. Dit moet verbonden worden met de strijd van vrouwen, met de armen in de steden en op het platteland, met de inheemse Adivasi en de Daliths (kastelozen). Samen moeten we een alliantie van strijdbare organisaties en groepen vormen. We hebben daarbij nood aan een partij die onze strijd verbindt met de noodzaak van een socialistische omvorming van de samenleving.

Strijd voeren

Deze staking kan het begin vormen van een hernieuwde arbeidersbeweging, zowel op het vlak van strijd als op politiek vlak. Wij staan voor een nieuwe massale arbeiderspartij. We maken deel uit van het CWI dat ook in andere delen van Azië en de rest van de wereld actief is.

Onze eisen:

• Verkozen comités van arbeiders en massameetings op de werkvloer en in de wijken om stakingsacties te organiseren
• Een campagne voor een leefbaar loon en werk voor iedereen
• Stop de besparingen, er is al genoeg armoede in India
• Kwijtschelding van de schulden van de armen. Nationalisatie van de banken onder democratische controle en beheer van de arbeiders
• Stop de plundering van de Indische grondstoffen en de vernietiging van de gemeenschappen van Adivasi, Dalith en anderen
• Neem de buitenlandse en Indische monopolies over om ze onder democratische controle te laten beheren door vertegenwoordigers van de arbeiders en armen
• Voor een massale arbeiderspartij die opkomt voor een regering van arbeiders en armen op basis van een socialistisch programma
• Voor een socialistische confederatie van het subcontinent en voor socialisme in Azië en de rest van de wereld