De derde vraag om lid te mogen worden van Die Linke bleek de goede te zijn voor drie verantwoordelijken van de linkse socialisten in Duitsland. Onze zusterorganisatie SAV is actief binnen de brede linkse formatie Die Linke. In Berlijn, waar de partij deelneemt aan een lokale regeringscoalitie, werd het lidmaatschap van Lucy Redler, Sascha Stanicic en Holger Dröge tot nu toe geweigerd. Daar kwam deze week verandering in.
De krant Der Spiegel titelde “De terugkeer van rode Lucy”. Het voorstel van topfiguren als Klaus Ernst om de drie kritische marxisten niet tot de partij toe te laten, werd verworpen. Het lidmaatschap van Die Linke zal door de drie worden gebruikt om ook intern te pleiten voor een strijdbare opstelling. Ze zullen alle drie actief zijn in de afdeling Berlijn-Neukölln.
Klaus Ernst had zich daar steeds tegen verzet omdat de SAV destijds binnen de WASG (Eelctoraal alternatief voor sociale rechtvaardigheid) had gekant tegen een fusie met de PDS (de voormalige Oost-Duitse regeringspartij). Deze fusie leidde tot het ontstaan van Die Linke. De rechterzijde binnen de partij wil zo snel mogelijk komen tot regeringsdeelname met de sociaal-democratische SPD, op lokaal vlak zijn er al verschillende dergelijke coalities. In Rostock zorgde dit er voor dat bij de gemeenteraadsverkiezingen van juni 2009 een onafhankelijke linkse lijst opkwam, met onder meer het SAV-gemeenteraadslid Christine Lehnert die werd herverkozen.
Lucy, Sascha en Holger werden nu alsnog toegelaten in de partij en ze verklaarden: “We zijn lid geworden van die Linke omdat we ervan overtuigd zijn dat Die Linke een belangrijke rol kan spelen. Tegen de achtergrond van de ergste kapitalistische crisis in decennia is er nood aan een socialistisch antwoord, moet het verzet tegen de regering en het patronaat worden uitgebouwd en politiek versterkt.” En verder: “We staan voor een socialistische, democratische, pluralistische en open partij die vooral nadruk legt op massamobilisatie op straat, in de bedrijven, in de scholen en universiteiten om verandering te bekomen. Het werk in de parlementen moet de mobilisaties op straat en de strijd versterken.”
De drie voegden er nog aan toe dat de mandatarissen van een partij die de belangen van arbeiders, werklozen, gepensioneerden en jongeren wil dienen, geen privileges mogen aanvaarden en moeten leven aan een gemiddeld arbeidersloon. Dat zou de partij meteen positioneren als niet corrumpeerbaar en niet geleid door carrièristen die uit zijn op persoonlijk gewin.
Velen kijken naar Die Linke als politiek antwoord op de strijd tegen de oorlog in Afghanistan, de besparingsmaatregelen van de regering of het optrekken van de pensioenleeftijd. Om effectief zo’n politiek antwoord te vormen, moet Die Linke de strijd tegen het kapitaal en haar politieke bondgenoten in de traditionele partijen aangaan. Dat zal niet gebeuren door zelf deel te nemen aan besparingscoalities. Die Linke moet niet alleen op papier voor socialisme opkomen, maar een socialistische kracht vormen die in de strijd van arbeiders en jongeren voor een alternatief staat.