De volledige economische omvang van de schade door de overstromingen in Pakistan zal pas later blijken. Deze overstromingen zijn de ergste in jaren en hebben ernstige gevolgen in Khyber Pakhtoonkwa, het zuiden van Punjab, delen van Balochistan en Sindh. De gevolgen zijn enorm, zowel voor de miljoenen slachtoffers als voor de reeds kwakkelende Pakistaanse economie.
De voormalige federale minister van financiën, Salman Shah, schat de kosten om de door overstromingen getroffen mensen te helpen en voor de heropbouw van de beschadigde infrastructuur op in totaal 4 tot 5 miljard dollar. Een andere econoom hield het op een cijfer tussen 3,5 en 4 miljard dollar. Deze cijfers zijn enorm en moeten ook gezien worden in de context van een totale schade van zowat 6,5 miljard dollar bij de 14 grootste overstromingen sinds 1956.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Internationale solidariteit
Steun de hulpacties van de Progressive Workers Federation en de linkse socialisten van de Socialist Movement in Pakistan. In dit artikel kan je meer over hun standpunten en interventies lezen. We roepen lezers van socialisme.be op om dit te ondersteunen, ook financieel. Stort een bijdrage op 001-2260393-78 van LSP met vermelding “Pakistan”. Wij zorgen ervoor dat alle giften rechtstreeks en volledig ter plaatse raken om onder controle van vakbondsmilitanten te worden aangewend.
[/box]
Volgens een andere voormalige minister van financiën en voormalige vice-voorzitter van de Wereldbank, Shahid Javid Burki, “moeten we klaar zijn voor een nieuw zwak jaar voor de economie op het vlak van groei van het nationaal productie, jobcreatie en de verdeling van het inkomen tussen de bevolking en de regio’s. De door de regering voorspelde groei van 4,1% in 2010-2011 lijkt nu extreem optimistisch. De economie heeft de voorbije dagen enkele schokken gekregen en het ziet er naar uit dat de groei van het bruto binnenlands product niet meer dan 2,5% tot 2,8% zal bedragen dit jaar. Dat zal ongeveer evenveel zijn als de gecorrigeerde groeicijfers voor 2009-2010. Indien dit effectief gebeurt, dan zal de huidige economische groei van Pakistan beperkter zijn dan die van Bangladesh en slechts één derde van de Indische groei. Pakistan is de “ziekste” economie van zuidelijk Azië en zal dat blijven tenzij de beleidmakers beslister optreden.”
De informatieminister van de provincie Khyber Pakhtoonkhwa, Iftikhar Hussain, verklaarde aan journalisten dat de infrastructuur van deze provincie “al verwoest was door het terrorisme” en dat wat nog overbleef “nu is weg gespoeld”. Dat is ook het geval met het zuiden van Punjab. Het zal nog jaren duren vooraleer de economie dit zal overbruggen. Volgens de VN zal er voor de hulpoperatie nood zijn aan “honderden miljoenen dollars” en voor de heropbouw wordt gesproken in termen van miljarden dollars. De regering hoopt op buitenlandse hulp om de huidige crisis te overleven. De ervaring leert echter dat een geldstroom vanuit rijkere landen niet gemakkelijk tot stand komt. Door zich vooral op buitenlandse steun te baseren, zorgt de regering ervoor dat de zaken nog erger worden. De getroffen bevolking wordt aan haar lot overgelaten en moet overleven in bijzonder moeilijke omstandigheden. Na de natuurramp volgt een crisis die door de mens is veroorzaakt.
Landbouwcrisis
Volgens een woordvoerder van het Wereldvoedselprogramma, Amjad Jamal, werden “minstens 1,4 miljoen acres [1 acre is ongeveer 40 are] landbouwgrond met graan vernield in Punjab. De ravage is nog groter in het noordwesten en in Sindh. De overstromingen hebben heel veel schade aangericht aan de granen en ook aan de reserves die mensen thuis hadden. Khyber Pakhtoonkhwa was al voor de overstromingen een provincie met “voedselonzekerheid” en nu zijn er veel gebieden waar de mensen zich zelfs geen maaltijd per dag kunnen veroorloven.”
De schade is immens voor de suikerproductie, rijst en graan. Landbouwspecialisten stellen dat de productie in Pakistan met 20% tot 30% zou kunnen afnemen dit jaar. Pakistan is de derde grootste producent van graan in Azië en de vierde grootste producent van katoen. De verliezen in de landbouw zullen ook de industrie en de commerciële activiteiten besmetten. Landbouw blijft immers een centrale rol spelen in de nationale economie. Het is goed voor 21% van het bbp en het is de grootste tewerksteller, goed voor 45% van de arbeidskrachten in het land.
De vernielingen zullen een gevolg hebben op de toevoer van materiaal voor de industrie die kan bijdragen aan de export terwijl er anderzijds minder binnenlandse vraag zal zijn naar onder meer meststoffen, tractoren, pesticiden en andere landbouwproducten. De afgelopen jaren kende de landbouw al een achteruitgang, maar dit is een zware slag.
De gevolgen van de overstromingen zijn breed verspreid en het is onmogelijk om nu al een volledig beeld te hebben van de schade aan de graanteelt of de katoenproductie. Katoen is overigens belangrijk als exportproduct, het is goed voor 8,6% van de waarde van de landbouw en 1,8% van het bbp. Ook suiker speelt een belangrijke rol, onder meer voor industriële sectoren. Het aandeel van suiker in de landbouw bedraagt 3,6% en in het bbp 0,8%. Rijst tenslotte is goed voor 6,4% van de landbouw en 1,4% van het bbp. De rijst is voldoende voor de interne markt en een groot deel gaat naar de export, dit levert het land jaarlijks 2 miljard dollar op.
De overstromingen hebben vooral kleinere steden en dorpen getroffen. Daar is het aandeel van de landbouw in de economie doorgaans nog groter. De bevolking is er quasi volledig afhankelijk van de landbouw, in de getroffen gebieden was er weinig industrie. Er zijn kleinere fabrieken, maar die zijn doorgaans verbonden met de landbouwproductie van grondstoffen. In het zuiden van Punjab is er wat katoenindustrie en voor de rest worden er graan en mango’s uitgevoerd. Khyber Pakhtoonkhkwa is afhankelijk van graan en de productie van grote hoeveelheden fruit en groenten. De groenten werden grotendeels verwoest en er was ook veel schade aan fruitplantages. Het vervuilde water zorgt voor verdere schade.
Het irrigatiesysteem werd getroffen waardoor er mogelijk geen proper water meer is voor de irrigatie. Dat kan ook de volgende oogst in het gedrang brengen.
Kleine boeren hard getroffen
In de getroffen gebieden van het zuiden van Punjab en de provincie Sindh staan de feodale heersers nog erg sterk. Zij bezitten meer dan 80% van de grond met irrigatie. De kleine boeren en landarbeiders maken de meerderheid van de bevolking uit. Sommigen werken als dagloners in de steden. Als er arbeiders zijn in deze regio gaat het vooral om mensen die in de publieke sector werken of in kleine fabriekjes die met de landbouwsector verbonden zijn.
De kleine boeren hebben erg te lijden onder deze ramp. De feodale heersers en grote boeren zullen er alles aan doen om de zwaarste lasten op de schouders van de armste boeren af te wentelen. De feodale heersers zelf zijn naar hun families of naar veilige plaatsen in de steden getroffen. Het zijn de armen die met de dagelijkse realiteit van de miserie moeten leven, zij kunnen nergens anders naar toe en moeten dan maar zien te overleven zonder onderdak. Velen verloren hun onderkomen en ze moeten niet rekenen op veel steun van de regering. Als de autoriteiten compensaties zullen uitbetalen, zullen ze steeds vragen naar eigendomsbewijzen voor hun huizen. Dat kunnen de arme boeren niet aanbieden. Ze werken al generatielang op deze grond, maar ze zijn er zelf geen eigenaar van. De grond en alles wat er op staat is immers eigendom van de feodale machthebbers. Het verwoesten van wat op de grond werd geteeld, maakt dat deze boeren niets meer hebben. De grootgrondbezitters zullen wel op goedkope leningen van de overheid kunnen rekenen, maar de kleine boeren zullen dit niet kunnen. Zij zullen verder aan de willekeur van woekeraars en feodale heersers worden overgeleverd. Ze zullen als slaven moeten werken voor een hongerloon.
Miljoenen kleine boeren leven in verschrikkelijke omstandigheden omdat de opeenvolgende regimes in het land niets hebben gedaan aan de overblijfselen van feodalisme in Pakistan. Er werden geen stappen gezet tot landhervormingen. In de plaats daarvan werd het oude feodale en stammensysteem steeds opnieuw versterkt door zowel de militaire als de burgerlijke regimes. Het opheffen van het feodalisme en het kapitalisme is noodzakelijk om miljoenen mensen uit de greep van de armoede, honger en slavernij te halen.
Er is een gezamenlijke strijd van arbeiders en boeren nodig, zowel in de steden als op het platteland. Deze strijd moet zich richten tegen het kapitalistische en feodale systeem dat geen toekomst heeft. Het moet vervangen worden door het enige rechtvaardige systeem: socialisme. Dat is een systeem gebaseerd op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet de winsten van een kleine minderheid. Het is een systeem zonder uitbuiting, onderdrukking, repressie of oorlog.
Onze eisen:
- Stop het feodalisme en het grootgrondbezit, landhervormingen met een gelijke verdeling van de grond
- Compensaties voor alle slachtoffers zonder onderscheid op basis van legale formaliteiten, eigendomsrechten,…
- De onderzoeken naar geleden schade moeten niet door de corrupte officiële organen worden gevoerd, maar door verkozen lokale comités
- Gratis zaden, elektriciteit, meststoffen en andere benodigdheden voor de kleine boeren
- Alle hulp en heropbouw moet worden georganiseerd en gecoördineerd via comités van arbeiders en boeren
- Verlaging van de prijzen van groenten, fruit en ander voedsel