“Verdeel de rijkdom, niet de werknemers”. Met deze slogan en een tweetalige affiche ging LSP de verkiezingen in. De slogan was in die zin uniek dat ze de enige echt inhoudelijke slogan was en duidelijk kant koos, namelijk de kant van de gewone werkende gezinnen tegenover de kleine rijke elite.
Artikel door Bart Vandersteene
En dat er in dit land rijkdom is, lazen we enkele dagen voor de verkiezingen in een klein artikeltje in de krant. In België is 3,5% van de gezinnen miljonair (in dollars). Het hoogste percentage in Europa na Zwitserland. De rijken hebben goed geboerd ondanks de crisis. Voor de gewone werknemers is besparen echter de boodschap. De bevolking wordt murw geslagen door de propaganda. Op den duur gaat natuurlijk iedereen het als een vaststaand feit aanvaarden dat er moet bespaard worden en dit in onze sociale zekerheid, gezondheidszorg, openbare diensten en pensioenen. Enkel LSP gaf in haar slogans een benadering die hierop een antwoord bood, namelijk door het blootleggen van de gigantische kloof tussen de superrijken en de rest van de bevolking.
In Vlaanderen kreeg de kiezer de keuze tussen: ‘nooit opgeven’, ‘we moeten weer vooruit’, ‘een nieuwe start’, ‘nu durven veranderen’, ‘positieve energie’,… Het zijn het soort woorden die je eerder op een postkaart verwacht en die uitblinken in vaagheid. Ze zijn onderling inwisselbaar omdat het toch niets wil zeggen. In Franstalig België kon men kiezen tussen ‘eenheid maakt macht’ (CDH), ‘respect (MR)’, ‘tijdens de werken blijven we bereikbaar’ (Ecolo) ‘een stabiel land, duurzame jobs’(PS).
Ook al is het politieke landschap vandaag hertekend, veel verandering zal er niet komen. Alle partijen in het parlement aanvaarden het uitgangspunt dat het de gewone bevolking is die zal moeten opdraaien voor een crisis die ze niet veroorzaakten. Enkel over de manier waarop deze besparing moet worden doorgevoerd, verschillen ze van mening.
In de verkiezingsuitslag liggen ook de kiemen voor de uitbouw van een echt alternatief. De stemmen voor PVDA en Front des Gauches maken duidelijk wat er mogelijk kan zijn in de toekomst. In een periode van zware besparingen met PS en SP.a als gewillige uitvoerders van de besparingslogica zullen de vakbonden zich de vraag moeten stellen hoe lang men nog genoegen kan nemen met een stem voor het minste kwaad. In Vlaanderen is een groeiend deel van de kiezers op zoek naar ‘anders’. Maatschappijverandering ten voordele van de meerderheid zal niet van bovenaf komen, maar moet aan de basis worden opgebouwd.
Op 29 september zal in Brussel een internationale vakbondsbetoging doorgaan tegen de besparingen in heel Europa. LSP zal zich met concrete campagnes en initiatieven inzetten om de strijd tegen de besparingen te versterken. Uit deze beweging kan de politieke conclusie komen dat we een eigen politiek instrument nodig hebben om onze belangen te verdedigen.