Op 5 mei namen arbeiders in Griekenland massaal deel aan een grote algemene staking in verzet tegen het nieuwe bezuinigingspakket. De staking trof de publieke en private sector, leidde tot de sluiting van vliegvelden, havens en stopte alle openbaar vervoer. In Athene liepen meer dan 200.000, mogelijk 300.000, mensen mee in de grootste vakbondprotesten ooit.
De geplande messcherpe bezuinigingen, geschat op 30 miljard euro, die bevriezing van de lonen en pensioenen inhouden en verhoging van de BTW, zullen worden uitgevoerd door de "socialistische" PASOK, de regering in ruil voor een enorme reddingspakket van 110 miljard Euro van de EU, het IMF en de Europese Centrale Bank om te proberen de staatsschuld van Griekenland op te lossen.
Tijdens grote demonstraties in Athene is een filiaal van de bank Marfin in het centrum van Athene in brand gestoken, waarbij drie werknemers omkwamen. Socialisten veroordelen deze sterfgevallen van onschuldige werknemers die door hun bazen verplicht moesten werken in een brandonveilig gebouw. Aanhangers van Xekinima (het CWI in Griekenland) probeerden de in de bank opgesloten werknemers in de bank te helpen en zij zijn verschenen op de Griekse televisie om uit te leggen dat demonstranten probeerden het leven van deze werknemers te redden.
Hieronder publiceren we een enigszins bewerkte versie van een persbericht dat op 6 mei is uitgebracht door Xekinima (het CWI in Griekenland), die commentaar levert op de tragische sterfgevallen, de prachtige stakingsacties en ook over de volgende stappen die moeten worden genomen door de Griekse arbeidersbeweging.
5 mei was een ongekende en prachtige mobilisatie van arbeiders in Athene en andere steden van Griekenland. Athene bezweek bijna (zoals de demonstranten onderling zeiden) onder het gewicht van honderden duizenden demonstranten. Dit was de grootste vakbondsmobilisatie sinds de val van de militaire junta in 1974. De algemene staking en de massale demonstratie werden gehouden als signaal van het meest vastberaden verzet tegen de bezuinigingsmaatregelen die zijn overeengekomen tussen de Griekse regering, het IMF en de EU.
Meer en meer werknemers begrijpen dat deze maatregelen niets te maken hebben met het belang van het Griekse volk zoals de regering beweert en dat ze in plaats daarvan erop gericht zijn de Griekse arbeiders te dwingen te betalen voor de overheidschulden aan de Griekse en buitenlandse bankiers. Deze schulden zijn ontstaan door een bewuste politiek van voortdurende overdrachten uit de rijksbegroting (door middel van fiscale en andere middelen) aan de kapitalisten om hun winst te maximaliseren en om bazen te helpen de Griekse goedkope arbeidskrachten uit te buiten op de Balkan!
De staking van 5 mei was een geweldige reactie van de arbeidersklasse die een teken moet zijn van het begin van een nieuwe grote strijd. Het tegenhouden van de plannen van de regering, het IMF en de EU is mogelijk! Helaas, was de tragische dood van drie werknemers in de Marfin bank een smet op deze historische dag.
Wij spreken ons grote verdriet en tegelijkertijd onze immense woede over de dood van de drie werknemers van deze bank uit.
Natuurlijk, de algehele verantwoordelijkheid voor een toename in conflict ligt op straat, om te beginnen bij de "socialistische" PASOK (Griekse tegenhanger van de PvdA) regering, omdat het beleid ertoe leidt dat de samenleving in complete instabiliteit raakt als gevolg waarvan geweld volstrekt onvermijdelijk is. De verantwoordelijkheid ligt evenzeer bij de eigenaren van de MARFIN bank, die, zoals is duidelijk geworden, hun werknemers dwongen aan het werk te gaan op de dag van een algemene staking, in de situatie dat er sprake was van groot gevaar omdat de bank op de weg van de demonstratie lag en er botsingen met de politie werden verwacht. Tegelijkertijd lijkt het erop dat het gebouw niet brandveilig was en dat er geen nooduitgaingen waren in het bankgebouw.
Deze feiten, spreken echter niet de zogenaamde ‘anti-étatisten’, anarchistische groeperingen, van hun criminele verantwoordelijkheden vrij. Wij veroordelen beslist de misdadige onverantwoordelijkheid van deze zogenaamde anarchistische groepen. Deze gebeurtenis zou zich vroeger of later hebben voorgedaan en hebben geleid tot het verlies het leven van de werknemers als gevolg van hun onvoorstelbare gebrek aan verantwoordelijkheid. Het is niet de eerste keer dat deze groepen benzinebommen hebben gegooid in gebieden waar er werknemers zijn die vervolgens hebben moeten rennen voor hun leven! Sommige van deze groepen proberen hun activiteiten uit te leggen aan de hand van de ideologie van het anarchisme. Sommige anderen zijn gewoon geheime politie agenten die bewust als provocateurs optreden – dit is bewezen door veel fotografisch bewijsmateriaal maar dit lijkt deze groepen niet te brengen tot heroverweging van hun acties!).
De kapitalistische staat dienen
De acties van deze groepen zijn de beste dienstverlening aan de kapitalistische staat, die ze beweren te willen vernietigen! De overheid profiteert van de acties van deze groepen, die woede en afkeer van de arbeidersklasse oproepen, om hun repressie te rechtvaardigen. De methoden van deze hoogst onverantwoordelijke groepen verlegt de aandacht van de arbeidersbeweging, van de vraag hoe de strijd van de arbeidersklasse te intensiveren naar hun criminele activiteiten! Ten slotte worden deze groepen gekenmerkt door een enorme arrogantie, zij spreken in naam van de ‘revolutie’ en verwarren zo de stuiptrekkingen van de samenleving met hun persoonlijke en individuele "rebellie".
Daarom is de eerste taak voor de georganiseerde arbeidersbeweging en in het bijzonder voor de massa-partijen ter linkerzijde om een reactie te geven ter verdediging van de rally’s en massa-acties van de arbeidersklasse, met alle middelen, tegen anarchistische groeperingen. De KKE (communistische partij), SYRIZA (linkse coalitie) en de meest linkse fracties hebben een verantwoordelijkheid om gemeenschappelijke beveiliging en bescherming te organiseren.
Maar de activiteiten van de partijen op links op 5 mei – het organiseren van aparte demonstraties – is absolute onverantwoordelijk wat de belangen van de arbeidersbeweging betreft.
De centrale vraag op dit moment voor de arbeidersklasse is: hoe de strijd te ontwikkelen.
Griekse werknemers en gepensioneerden weten dat de maatregelen van de overheid een verlaging van de levensstandaard van de overweldigende meerderheid van de mensen, met 20 tot 30% betekent. Er is geen twijfel dat de werknemers bereid zijn te vechten tegen deze maatregelen. Het is de moeite waard 5, 10, 15 dagen loon te verliezen voor arbeiders om de bezuinigingen tegen te gaan. Maar een voorwaarde hiervoor is dat de leiding van de vakbeweging en de partijen op links oproepen voor een dergelijke besluitvaardige koers.
Naar onze mening zijn de voorstellen die zouden moeten worden gedaan door de linkse partijen en de georganiseerde arbeidersklasse vandaag de volgende:
- Het onmiddellijke bijeenroepen van een algemene staking van 48 uur, met herhaalde algemene stakingen, indien nodig, gecombineerd met een staking door de verschillende delen van de arbeidersklasse. Dit moet gecombineerd worden met oprichting van democratische actiecomités vanuit de achterban.
- Voor bezetting van bedrijven in, bijvoorbeeld, de massamedia, de havens, bij bus en trein depots enz., op basis van democratisch genomen besluiten van de werknemers op algemene vergaderingen. Deze bezettingen moeten worden gecombineerd met langdurige bezettingen van universiteiten en blokkades van de nationale wegen door de beweging van kleine boeren.
- Voor gezamenlijke massabijeenkomsten van de linkse partijen, die door de eigen ordedienst moet worden beschermd tegen anarchistische acties en provocateurs.
- De centrale politieke kwestie is: degenen die de oorzaak van de crisis zijn, moeten betalen. Dit betekent weigering tot betaling van de schuld aan de bankiers in Griekenland en in het buitenland en voor de nationalisatie van het bankwezen, onder arbeiderscontrole en -beheer, als een onmiddellijke eerste stap.
- Deze strijd moet streven naar coördinatie met de strijd van de arbeiders van de rest van Europa, wiens hoop nu op de Griekse arbeiders gevestigd is. Om te beginnen met de werknemers van Zuid-Europa (Portugal, Spanje, etc.) en Ierland, die worden geconfronteerd met dezelfde aanvallen, moeten we samen strijden tegen het beleid van het IMF en van de EU en tegenover een kapitalistische Europa het Europa van de arbeiders stellen.
De linkse organisaties moeten open en duidelijk aangeven dat het kapitalistische systeem onmenselijk is en barbaars. En dat de enige manier voor de werknemers om een beter leven te krijgen is om te vechten voor de nationalisatie van alle grote bedrijven, onder arbeiderscontrole en-beheer. Alleen zo krijgen we productieve investeringen om armoede en werkloosheid te bestrijden en een basis voor een plan om te produceren voor de behoeften van de samenleving als geheel.
De strijd voor de omverwerping van de dictatuur van de markt, de beëindiging van de barbarij van het kapitalisme en de strijd voor een alternatieve socialistische maatschappij, gebaseerd op de arbeidersdemocratie (en niet de karikatuur van het stalinisme), moeten de strijdpunten worden voor de linkse partijen. Deze kunnen de beweging van de arbeidersklasse tijdens de turbulente tijden die zijn aangebroken in Griekenland, Europa en wereldwijd, inspireren.