Voor een nationaal actieplan

Carrefour: geen sluitingen, geen afdankingen, geen looninleveringen

Twee maand na de aankondiging van het zogenaamde ‘reddingsplan’ door Carrefour, staan we nauwelijks verder. Op de onderhandelingen op 27 april hoorden de vakbonden naar eigen zeggen “veel blabla, weinig actie, geen vooruitgang, zelfs geen positieve conclusie”. Carrefour zou enkel bereid zijn de haalbaarheid te onderzoeken van een brugpensioen op 52 jaar. De vijf belangrijke punten blijven alle overeind: sluiting, franchisering of overname door Mestdagh, filialisering van de maatschappelijke zetel en vermindering van de personeelskosten. Alle 15.000 werknemers zullen daardoor op een of andere manier getroffen worden.

> PDF van dit pamflet

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Wist je dat:

• Carrefour 385 miljoen euro winst maakte in het “crisisjaar” 2009?
• het coördinatiecentrum van Carrefour in België slechts 0,08% belasting betaalde op de winst?
• de directie van Carrefour België eind december 1 miljard euro “spaargeld” heeft versast naar het buitenland?
• een kassierster bij Carrefour na 10 jaar anciënniteit 1.200 euro netto verdient?
• de topman José Luis Duran daarentegen 150.000 euro per maand krijgt?
• Willy Claes, SP.a’er en minister van staat, voormalig secretaris-generaal van de NAVO en een spil in de Agusta- affaire, lid is van de raad van bestuur van Carrefour en daar jaarlijks rijkelijk voor wordt vergoed?

[/box]

Positief nieuws was er enkel door de overname van 19 winkels door Mestdag, maar ook daar blijven nog grote onzekerheden bestaan. De vakbonden eisen respect voor CAO 32 bis die de rechten van werknemers beschermt bij overnames. Voor Carrefour zelf lijkt enkel de besparing van 33 miljoen euro op de loonkost vast te staan. Dat is onmogelijk zonder een aantal basisverworvenheden in vraag te stellen. Het gaat nochtans niet slecht met Carrefour. De nettowinst daalde in het crisisjaar 2009 met 70%, ook al omwille van meer dan een miljard euro aan “herstructureringslasten”, maar bedroeg nog steeds 385 miljoen euro (1,27 miljard euro in 2008). De bijdrage van Carrefour België daarin bedroeg 66 miljoen euro. Maar ja, bij Carrefour bestaat er maar één constante: het personeel draait voor alles en nog wat op.

Geen akkoord zonder oplossing voor iedereen

De directie mag al van geluk spreken dat de vakbonden niet de volledige intrekking van het reddingsplan eisen. Ze willen wel een onderhandeld plan in al zijn aspecten, met gelijktijdige oplossingen voor iedereen! Kortom: geen sprake van om de solidariteit te breken door een uitweg te zoeken voor bepaalde categorieën van het personeel, terwijl andere in de kou blijven staan.

De bonden verwerpen de overgang van PC 312 naar het voor de werknemers ongunstiger PC 202 (voor de winkels) of PC 218 (voor de hoofdzetel) en ook het blokkeren van de lonen en de index. Ze eisen zowel globaal als voor elke winkel een tewerkstellingsgarantie. Ze willen een competente, ambitieuze directie, die een kwaliteitsvolle toekomst verzekert voor elke werknemer. En voorts een sociaal plan zonder naakte ontslagen, met reclassering binnen de groep Carrefour voor personeel van alle getroffen winkels. Ze eisen de mogelijkheid van een correct vrijwillig vertrek voor iedereen, een brugpensioenregeling en ‘motiverende’ oplossingen voor het personeel dat blijft, ondanks het ‘reddingsplan’.

Als 3 mei niets oplevert: nationale stakingsdag en betoging

Spontane stakingen en de goede opvolging van vorige oproepen tot actie, illustreren de actiebereidheid van het personeel. Daarmee is aangetoond dat we de directie geen vrije loop laten. Uit de houding van de directie blijkt echter dat ze niet gemakkelijk zal toegeven. Met haar ‘reddingsplan’ wil ze een neerwaartse spiraal op gang trekken betreffende arbeidscondities en lonen in heel de sector. Na dit plan zullen er nog vele andere volgen. Deze stakingsdag, net voor het weekend van 1 mei, is een goede gelegenheid om te laten voelen dat het personeel vastberaden is. In een voorgaand pamflet vroeg de Linkse Socialistische Partij zich af “waarom geen nationale stakingsdag en betoging ruim vooraf, een maand of zelfs zes weken, aankondigen?” We begrijpen dat de bonden niet alle pijlen ineens wilden verschieten en eerst de “bereidheid” tot onderhandelen van de directie wilden uittesten. Intussen weten we wat we van die kant mogen verwachten.

Waarom niet dit voorstel opnieuw opnemen als op 3 mei mocht blijken dat de directie van geen wijken wil weten? We hebben nog steeds de steun van de klanten en de publieke opinie. We mogen dit niet verspillen door de indruk te wekken dat het conflict al beslecht is. We zouden aan iedere kassa bij Carrefour en wie weet bij de collega’s in andere ketens, pamfletten met onze oproep kunnen mee geven. Bij Carrefour zouden we via de micro’s aan de kassa toelichting kunnen geven en een oproep tot solidariteit houden met het personeel. We zouden de winkels kunnen tooien met spandoeken, affiches en vlaggen. We zouden wekenlang al werkend onze collega’s en onze klanten kunnen motiveren tot actieve deelname. Wij denken dat een massale betoging van honderdduizend werknemers in solidariteit met het personeel van Carrefour niet alleen mogelijk is, maar ook nodig om onze eisen af te dwingen. Zo een actieplan zou zelfs heel het ‘reddingsplan’ van tafel kunnen vegen.

Als een lokale directie het zou wagen onze spandoeken, affiches en vlaggen te verwijderen, of onze pamfletten in beslag te nemen of ons de micro te ontzeggen, kunnen we daar onmiddellijk in staking gaan. Toen de patroon bij brouwerij Inbev dreigde beroep te doen op deurwaarders om de blokkades te breken, dreigden de werknemers prompt met een algemene staking. Uiteindelijk besloot de directie geen beroep te doen op dwangsommen en deurwaarders en trok ze haar volledige plan in.

Internationale solidariteit

Niet alleen in België, maar zowat overal in Europa en erbuiten staan werknemers klaar om in actie te gaan. Overal zien we stakingen en betogingen omdat de werknemers niet bereid zijn op te draaien voor de gevolgen van een financiële crisis waarvan de verantwoordelijken niet bij ons, maar bij de bankiers en de speculanten gezocht moeten worden. Waarom niet vragen aan de collega’s van Carrefour in Frankrijk om diezelfde dag symbolische werkonderbrekingen te organiseren uit solidariteit met de werknemers in België.

De Linkse Socialistische Partij stond vanaf dag één aan de zijde van de werknemers van Carrefour en zal dat consequent blijven doen. Wij komen op voor een algemene arbeidsduurverkorting zonder loonverlies om de werkloosheid te bestrijden. Wij staan voor een beleid dat de rechten van de werknemers even hardnekkig verdedigt als de andere politici vandaag de rechten van de banken en de speculanten verdedigen. Interesse? Contacteer ons www.socialisme.be 02/345.61.81