Peter Robinson, de leider van de Democratic Unionist Party (DUP) en eerste minister van Noord-Ierland, vroeg de minister van ondernemen, Arlene Foster, om voor een periode van zes weken de taken van de premier over te nemen. Robinson moest tijdelijk ontslag nemen in een poging om van onder een schandaal rond zijn persoon uit te geraken. Er werd eerder beweerd dat Robinson had nagelaten om te melden dat zijn vrouw 50.000 pond had gekregen van twee projectontwikkelaars uit Belfast. Ze zou het geld hebben gegeven aan een 19-jarige man met wie ze een buitenechtelijke affaire had.
Het publiek maken van de gebeurtenissen rond het ontslag van Iris Robinson, de vrouw van de Noord-Ierse premier Peter Robinson en tot voor kort zelf parlementslid, heeft geleid tot het bekend raken van een corruptieschandaal dat tot in het hart van het politieke establishment in Noord-Ierlanbd gaat. Robinson had 50.000 pond gekregen van twee superrijke projectontwikkelaars (wijlen Fred Fraser en Ken Campbell).
Iris Robinson zou het geld hebben gegeven aan Kirk McCambley, met wie ze een relatie had. Het feit dat Robinson weigerde om een belangenconflict bekend te maken toen de lokale gemeenteraad van Castlereagh een vergunning gaf voor het café van McCambley, dat dus gefinancierd werd met het geld van Robinson, dreigt de politieke dynastie van de Robinson-familie onderuit te halen.
Velen vonden het al verdacht toen Iris Robinson verklaringen aflegde over haar affaire met McCambley, haar vermeende zelfmoordpoging afgelopen jaar en het feit dat ze “vrienden had aangemoedigd om McCambley financieel bij te staan voor zijn zakelijke onderneming.”
De beslissing van Peter Robinson om een aantal doorwinterde politieke journalisten bij hem thuis uit te nodigen om een verklaring af te leggen over de affaire van zijn vrouw en haar vermeende zelfmoordpoging, was er op gericht om zich te distantiëren van het schandaal en om zich te kunnen voordoen als een slachtoffer van heel het verhaal. Deze poging mislukte en ontplofte in het gezicht van Peter Robinson. De BBC beweerde dat de Noord-Ierse premier en leider van de DUP actief had deelgenomen aan de poging van zijn collega parlementslid en vrouw Iris Robinson om de feiten in de doofpot te steken. Meneer Robinson legde zijn verklaring af aan de vooravond van dit BBC-programma, hij wilde de schuld volledig bij zijn vrouw leggen.
De voormalige politieke adviseur van Iris Robinson, Selwyn Black, beweerde echter dat Peter Robinbson actief betrokken was bij de poging om het geld terug over te maken aan de advocaten van de projectontwikkelaars. Dat heeft geleid tot vragen over zijn functioneren als premier en de publieke functie die hij uitoefent. Het feit dat Peter Robinson heeft nagelaten om de acties van zijn vrouw te melden, vormt de reden voor zijn (tijdelijk) ontslag als premier en partijleider. Robinson was minder dan twee jaar partijleider van de DUP, dat is niet bepaald een succes voor een ambitieuze politicus die bijna 30 jaar dienst heeft gedaan als de tweede man van de partij, na Ian Paisley.
Dit schandaal maakt niet enkel duidelijk hoe ver het politieke establishment af staat van het gewone leven, maar tegelijk bleken ook de nauwe banden tussen dat establishment en de rijkste zakenlui. Fred Fraser was één van de rijkste projectontwikkelaars in Noord-Ierland en was betrokken bij heel wat projecten in Castlereagh, een gemeente die politiek al decennialang wordt gedomineerd door de familie Robinson.
Iris Robinson heeft ook lobbywerk gedaan voor Ken Campbell bij het uitbouwen van commerciële projecten in deze gemeente. Als Iris Robinson zo makkelijk geld kreeg van de projectontwikkelaars, dan stelt zich de vraag hoeveel andere gemeenteraadsleden en parlementsleden dergelijke corrupte banden hebben met rijke zakenlui. Die geven immers niet zomaar geld aan politici. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt! De traditionele partijen in het Noord-Ierse parlement zijn verantwoordelijk voor het toekennen van belangrijke openbare projecten aan private bedrijven die heel wat winst maken. Het privatiseringsbeleid, zelfs indien dit niet gepaard gaat met smeergeld of “giften”, beloont de rijksten ten koste van de gewone werkende bevolking.
Terwijl dit schandaal bekend raakt, wordt tegelijk aan de arbeiders gevraagd om meer belastingen te betalen voor onder meer water, worden de diensten afgebouwd en staan de lonen en de werkgelegenheid onder druk. Het kapitalistisch systeem en haar politieke establishment zijn door en door rot. Het komt er op aan om een massale arbeiderspartij op te bouwen die de gewone werkenden en hun gezinnen vertegenwoordigt en opkomt voor onze rechten en belangen.