Postpersoneel zet acties verder – directie trekt proefproject in

Het personeel van de sorteercentra Brussel X en Charleroi X heeft het goed begrepen. Na jarenlang getalm en halfslachtige acties, was het tijd voor een algemene stakingsoproep om de invoering van de McPostbode te stoppen en te protesteren tegen de verdere liberaliseringspolitiek die er op neer komt dat het personeel moet betalen voor de grotere winsten van de aandeelhouders. De directie zag zich meteen verplicht om het proefproject met de postbezorgers in te trekken.

De directie van De Post is al jarenlang bezig met het voorbereiden van het bedrijf op de liberalisering van de postmarkt. De afgelopen jaren werd winst gemaakt waarbij deze winst verdween naar de aandeelhouders (de overheid en private bedrijven). De prijs hiervoor werd betaald door het personeel dat opeenvolgende besparingsoperaties door het strot kreeg geramd. Van de Georoutes over de sluiting van verschillende postkantoren.

Het laatste project van de directie was het invoeren van postbezorgers: laag betaald (8,43 euro per uur) en deeltijds personeel dat enkele uren per dag de post zou bezorgen. Het liefst zou de directie daarbij met jobstudenten of huisvrouwen werken. Als de besparingen in het onderwijs doorgaan, zal er wellicht geen gebrek aan potentiële jobstudenten zijn. Deze McPostbode moet de oude facteur vervangen.

Vorige week werd het werk neergelegd in Brussel en langs Franstalige kant. Er was een oproep tot een algemene staking bij het postpersoneel, waarop de directie aankondigde dat het project van de postbezorgers in de koelkast zou worden gestopt. Dat is onmiskenbaar een overwinning. Het is tegelijk een duidelijk signaal voor de vakbondsleiding: waarom is er niet eerder een initiatief genomen om het enorme ongenoegen aan de basis te organiseren in acties (betogingen, stakingen,… opgezet op basis van een democratisch besproken actieplan)? Strijdbaarheid loont, maar de afgelopen jaren werd de strijd telkens in verspreide slagorde gevoerd, kantoor per kantoor.

De opschorting van het project van de postbezorgers (de directie heeft daar de goed klinkende term “wijkpostbode” voor bedacht), volstaat niet voor het personeel van de sorteercentra Brussel X en Charleroi X. Die legden gisteren opnieuw het werk neer omdat ze de opschorting van het project onvoldoende vinden. Topman Thijs stelde eerder dat De Post wel verder moet besparen op het personeel om klaar te zijn voor de liberalisering. De aankondiging dat het project van de postbezorgers werd opgeschort, veranderde daar niets aan. Alleen stelde hij bereid te zijn om over alle mogelijk besparingsoperaties te discussiëren. Het doet wat denken aan onderwijsminister Smet die een lijst van mogelijke besparingen liet opmaken om de vakbonden te laten kiezen. Dat is de verantwoordelijkheid op anderen afwentelen en een echte discussie ten gronde vermijden. Waarom zouden we ons namelijk neerleggen bij een besparingslogica waarbij het onderwijs moet betalen voor de crisis? Waarom moet de postdienst een geliberaliseerd bedrijf worden in de plaats van een openbare dienst voor de bevolking?

Het gebrek aan degelijke acties die van bovenuit werden georganiseerd, zorgt ervoor dat er nu acties van onderuit komen. Het Franstalige ACV moest onmiddellijk na de opschorting van de proefprojecten erkennen dat er mogelijk nog acties zouden komen: “De acties komen vanuit de basis, dus als er nog plaatsvinden zijn die gedekt.” Die basis heeft groot gelijk om de acties niet zomaar stop te zetten. Strijdbaarheid loont en zou nog veel meer lonen indien het op nationaal vlak wordt georganiseerd. De bereidheid aan de basis is daartoe zeker aanwezig. En waarom geen gezamenlijke acties met andere openbare diensten die onder vuur liggen: het onderwijspersoneel, de ambtenaren,…?