Neen aan de McPostbode – nood aan eengemaakt en krachtig verzet

De afgelopen jaren werd het postpersoneel al hard aangepakt: kantoren werden gesloten, de ene Georoute volgde de andere op,… De woede tegen het privatiserings- en besparingsbeleid is groot. Maar behalve een nationale betoging in maart van dit jaar, bleven de acties beperkt tot geïsoleerde acties per bureau. Op die manier zal de invoering van de McPostbode die deeltijds aan een hongerloon post bezorgt, niet worden gestopt. Er is nood aan een veralgemeend verzet.

De afgelopen dagen waren er opnieuw acties in diverse regio’s en wordt zelfs gedreigd met een algemene staking van het postpersoneel langs Franstalige kant. Waarop de directie meteen reageerde met het bericht dat er langs Nederlandstalige kant niet zou worden gestaakt. Als het protest niet eengemaakt en krachtig wordt georganiseerd, zal de directie altijd wel een manier vinden om verdeeldheid te zaaien.

De jarenlange liberaliseringspolitiek heeft het aantal jobs al fors doen afnemen. Waar er vroeger 40.000 arbeidsplaatsen waren, zijn dat er nu al 8.000 minder. Eén op de vijf is verdwenen. 8.000 jobs komt overeen met drie fabrieken als Opel-Antwerpen. In het geval van De Post kwam er geen steun van de overheden, maar waren het de overheden die de liberaliseringspolitiek oplegden.

Nu wil de directie een groot aantal postbodes vervangen door postbezorgers die aan een hongerloon moeten werken. De directie mikt op huisvrouwen en studenten die drie uur per dag de post gaan bezorgen. McPost met andere woorden. Het is overigens duidelijk dat dit experiment elders even goed navolging zal krijgen: waarom geen huisvrouwen en studenten inzetten als bus- of tramchauffeur tijdens de spits? Dat lijkt misschien nog niet voor morgen, maar indien contracten waarbij drie uur per dag wordt gewerkt aan 8,43 euro per uur bij De Post kunnen, zullen anderen niet aarzelen om dat voorbeeld te volgen.

Het personeel bij De Post werkt nu al flexibel. Velen werken al jarenlang als interimmers met weekcontracten. Tal van kantoren gingen dicht. Postbodes moesten met de chronometer in de hand grotere rondes doen. Een loon van 8,43 euro per uur is volgens postbaas Thijs geen “hongerloon” – niet dat hij zelf bereid is om aan een dergelijk loon te werken – omdat het “dankzij premies” kan “oplopen tot 10 euro bruto per uur”. En: “Bovendien is het de bedoeling dat de postbestellers nog een ander inkomen hebben.”

Op termijn wil De Post nog eens 4.000 postbodes weg om hen te vervangen door 8.000 postbezorgers. De directie wil de komende weken een 30-tal proefprojecten opzetten, wat leidt tot verspreid verzet. De invoering van laagbetaalde en deeltijdse postbezorgers gaf eerder aanleiding tot de betoging van begin maart 2009. Veel postmannen- en vrouwen zagen die betoging als iets dat al lang ervoor had moeten plaatsvinden en hoopten dat dit het begin van een gecoördineerd actieplan op nationaal vlak zou worden. Spijtig genoeg was dat niet het geval.

Het is tijd dat daar verandering in komt met een actieplan en nationale actiedagen rond eisen als een kwaliteitsvolle post met visie voor de toekomst, echt postpersoneel met volwaardige tewerkstelling en eerlijke verloning,… Dat betekent dat moet worden ingegaan tegen de liberaliseringspolitiek en dat van De Post opnieuw een openbare dienst wordt gemaakt waarbij de dienstverlening en het respect voor het personeel centraal staan.

> Archief over De Post