For a few dollars less? De besparingsijver van minister Smet

De kersverse onderwijsminister Pascal Smet gaat er direct met de botte bijl door: zijn kabinet stelt een “menu” aan besparingen op en de onderwijsbonden zullen mogen kiezen welke armen en benen ze mogen afhakken. Hiermee gaat hij verder dan wat zijn collega’s van de andere departementen verlangen (de “budgettaire ruimte”), als hij meer bespaart dan noodzakelijk creëert hij namelijk voor zichzelf “beleidsruimte”, lees: zijn voorkeurprojecten die hij er door wil rammen om zichzelf pluimen op de hoed te kunnen steken (zich “profileren”) ten koste van de werking van het onderwijs.

Door Eddy Decreton, leraar, lid Uitvoerend Bestuur ACOD Onderwijs (in eigen naam)

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Discussieer mee op Socialisme 2009

Zaterdag 24 oktober. 16u30-18u30. Werkgroep: De onderwijshervormingen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Hoe de strijd organiseren? Met Eddy Decreton, Patrick Zeoli (leraar Franstalig onderwijs) en Kristof Bruyland (leerkracht en regiosecretaris ACOD Zuid-West Vlaanderen)
[/box]

Laat ons vooraf stellen dat LSP (en de ACOD-onderwijsvakbond) reeds de budgettaire beperking op zich niet aanvaardt, je leest elders genoeg op deze site dat het onderwijs juist middelen tekort heeft: we daalden reeds van meer dan 7% van het BBP in 1980 naar een krappe 5% van het BBP voor alle onderwijsuitgaven terwijl het aantal studenten en de eisen aan het personeel blijft toenemen.

Laat ons nu even zijn denkpistes uit zijn menu kort bekijken.

• De eerste piste: 1% op de brutolonen van allen besparen. Dit wordt dan een precedent voor alle ambtenaren, voor alle werknemers van het land. Loonsverlagingen: o.a. gezien bij de mijnwerkers in de jaren ’30 en de oorzaak van historische algemene stakingen! Bovendien omvat deze loonmassa veel sociale zekerheidsbijdragen die opnieuw het gat in de sociale zekerheid groter maken, en de vermindering van het nettoloon tast dan weer de consumptie aan die nog steeds kwakkelt tengevolge van de crisis. Bovendien heeft dit een gevolg voor de pensioenen (de inleveringen van vorige periodes werken nu nog door in de huidige pensioenen). Onaanvaardbaar, actie een zeker gevolg. Maar reeds nu spreekt de minister van het terugtrekken van dit voorstel: een zwaar schot voor de boeg om ons hetzelfde op een andere manier te doen slikken?
• Tweede piste: de omkadering van het onderwijs verminderen. Dit omvat ofwel hoogst noodzakelijke taken waarvoor nu al volk tekort is (secretariaat, opvoeders, …). Ofwel het snoeien in maatregelen voor diegenen (leraars en lesvolgers) in de moeilijkste omstandigheden (bv. GOK-uren, de “Brusselpremie”, ….) of het snoeien hoger op (gedetacheerden, inspectie, …). Zelfs in die laatste gevallen komen die “weggesnoeide” mensen dan terug voor de klas (gemotiveerd?) en vliegen er tijdelijken buiten: dus werkloosheid en jobverlies. Deze piste lijkt mij de sluwste: een algemeen verzet lijkt minder evident en men kan het koppelen met “snoepjes” voor bepaalde categorieën. M.a.w. verdeel en heers! Hiertegenover moeten de onderwijsvakbonden stellen dat het “jobvolume” en de “totale loonmassa” in het onderwijs niet mag inkrimpen: het is nu reeds te strak berekend. De ACOD stelde trouwens voor de volgende CAO voor om de scholen 100% van de uren waarop ze recht hebben, te verlenen wat een uitbreiding van het budget vereist! Pascal Smet zou wel eens met een grotere besparing op het nodige aantal uren voor de dag te komen.
• Derde piste: in de vorige CAO werd een (in de tijd uitgesmeerde) verhoging van het vakantiegeld gepland, daarvan zijn nu enkele fases uitgevoerd. Eén besparingsvoorstel is dit “groeipad” naar een normaal vakantiegeld zoals de andere ambtenaren (bv. 92% van het loon) nu bruusk af te breken. Weeral onaanvaardbaar voor de onderwijsbonden: dit betekent een afgesloten contract verbreken (trouwens het was reeds een zwakke CAO die over een te lange periode werd uitgesmeerd). Integendeel ging ACOD juist voorstellen om in de volgende CAO ook voor de eindejaarspremie een gelijkschakeling met de andere ambtenaren door te voeren.

• Tot slot dreigt het personeel in het onderwijs ook nog eens het slachtoffer te worden van de aanval die ingezet wordt op de zogezegd te hoge ambtenarenpensioenen. Onderwijzend personeel is de grootste categorie binnen het ambtenarenkorps.

Dus voor de onderwijsbonden nu een reden om samen op te treden: ACOD (socialisten), COV en COC (christelijke bonden) en VSOA (liberalen). Alleen hopen dat bepaalde bonden niet afhaken met het aanvaarden van “nodige besparingen binnen de formele begrotingslogica”. Na 5 oktober worden militanten van ACOD reeds bijeengeroepen en geven we kort daarna voorlichting in de scholen. Een grote actie dringt zich op: een nationale betoging (met staking?!) samen met de Franstaligen is een eerste stap waarover reeds geruchten rondcirkelen. Als men maar voldoende beseft dat minister Smet misschien hoopt dat men na een eerste actie misschien bereid zal zijn om een meer omfloerst besparingsplan te slikken: hopelijk laten de bonden zich hierin niet vangen en het komt er voor ons op aan om aan de basis de druk op de ketel te houden!

PS: hartverwarmende reacties vanmorgen in de leraarskamer: “we moeten lessen trekken uit de geschiedenis”, “we mogen geen precedent vormen voor anderen die minder verdienen”. Beste salonsocialist Smet: zijn dit de egoïstische reacties van het onderwijspersoneel dat het zo goed zou hebben? Is dit wat je onder ”herwaarderen van het leraarsambt” bedoelt?