Your cart is currently empty!
Interview met een arbeider van Opel-Antwerpen
Op de actie aan Opel-Antwerpen spraken we met Piet. Die werkte 39 jaar bij Opel en heeft als gepensioneerde een scherpe kijk op de huidige ontwikkelingen.
Hoe kom je hier vandaag terecht als gepensioneerde?
“Ik heb hier 39 jaar gewerkt. Ik voel me erg verbonden met het lot van deze fabriek. Ik kom hier – net als velen – mijn solidariteit betuigen met de werknemers van deze fabriek.”
Hoe is de sfeer onder je vroegere (jongere) werkmakkers?
“Erg slecht. Er wordt voortdurend met hun voeten gespeeld. Ze krijgen vele tegenstrijdige berichten te horen. Jarenlang hebben ze ons hier uitgeperst als citroenen. Als je dan moet horen dat het ‘net’ niet genoeg was… Het is goed dat ze vandaag wat stoom kunnen aflaten. Hopelijk volgen er meer zulke acties!”
Hoe moet het nu verder met Antwerpen? Denk je dat de arbeiders uit Duitsland, Spanje en Engeland best inleveren opdat ze hier alsnog kunnen blijven werken?
“Ik stel me daar ernstige vragen bij. Die strategie is doorheen al die jaren toch ook op ons toegepast. We werkten hier met meer dan 10.000. Toen ik op pensioen ging was het rond de 3000 en nu doen ze het met nog minder! Het werk is er nu harder, langer en de productiviteit is gestegen. Ze beloofden ons vanalles, ja… Maar wat bracht het op? Die bazen willen alleen maar winst zien. Over het lot van Antwerpen waren ze al duidelijk, niet?”
Denk je dat de Vlaamse Regering een oplossing heeft voor dit bedrijf?
“Wat hebben ze werkelijk gedaan? Peeters is naar Detroit afgereisd en ze hebben hun teleurstelling laten horen. Maar de Vlaamse Regering beloofde over de brug komen met geld op voorwaarde dat Antwerpen open bleef! Als dat niet schandalig is?! Wij leverden in, Opel en waarschijnlijk ook Magna maakten veel winst. Zouden we ze nog eens moeten paaien met belastingsgeld! Geld steken in een bodemloze put heeft niet veel zin, in mijn ogen.”
Europa?
“De Europese Commissie heeft haar rol toch helemaal niet gespeeld, hoorde ik hier net. Zij zijn ver van ons bed – wel, in de omgekeerde richting zal dat ook wel kloppen zeker?! Politici… Ik denk toch dat de arbeiders hier zelf hun stem zullen laten horen. Dat er nu eens naar de modale arbeider wordt geluisterd?!”
Met de LSP brengen we de idee van nationalisering onder arbeiderscontrole naar voor. Waarom zou deze fabriek niet kunnen zoeken naar alternatieve (groene) vervoersmiddelen voor de gemeenschap?
“Ik kan je één ding vertellen. In deze stalen doos kunnen ze werkelijk alles produceren. Moesten ze morgen miljoenen worsten van de band moeten laten lopen – het zou kunnen. De arbeiders zouden nog blij zijn ook. Wat jullie voorstellen lijkt me dan net iets nuttiger (lacht)!”