Your cart is currently empty!
Boeren betogen in Brussel
Het Algemeen Boerensyndicaat (ABS), de Boerenbond (BB) en de Fédération Wallonne de l’Agriculture (FWA), verenigd in het Agrofront, betogen maandag in Brussel. Aanleiding is de maandelijkse bijeenkomst van de Europese landbouwministers.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Welk soort landbouw?
Vandaag wordt de landbouwsector gedomineerd door de grote bedrijven die de verkoop aan en van de boeren controleren. Kleine boeren zijn steeds meer schijnzelfstandigen geworden die gedwongen worden om mee te stappen in de agro-industrie. Die industrie krijgt massaal veel subsidies met gemeenschapsmiddelen zonder dat de gemeenschap enige inspraak heeft over de wijze waarop en welke voedingsproducten worden geproduceerd. 80% van de Europese subsidies komt bij de 20% grootste bedrijven terecht. Kleine boeren worden weggedreven of opgeslokt door de agro-industrie. Het is dat of proberen te overleven in armoede.
Socialisten zijn voor een ander landbouwbeleid waarbij de agro-industrie onder gemeenschapscontrole wordt geplaatst. De productie van voedsel is te belangrijk om dit in de handen van de aasgieren van de agro-industrie te laten. De winsthonger van de grote bedrijven leidt tot het ondermijnen van zowel de volksgezondheid als de sociale positie van de boeren. In een planmatige aanpak van de voedselproductie moet een centrale plaats worden weg gelegd voor zowel de gemeenschap als de boeren.
Met het artikel hiernaast en bovenstaande korte aanzet tot een standpunt willen we een discussie opzetten over hoe socialisten tegenover de landbouw staan. Lezers die hun mening hierover willen geven, kunnen ons steeds contacteren via redactie@socialisme.be
Het Agrofront trekt deze keer zonder tractors naar Brussel. De actievoerders pleiten voor een landbouwbeleid dat werk maakt van een stabiele markt met stabiele prijzen. Dit is niet hun eerste actie, de voorbije maanden waren er verschillende kleine acties en blokkades van verdeelcentra.
Naast de bezwaren van de verdeelcentra tegen de blokkade-acties werden er ook enkele opvallende vragen over het neoliberale landbouwbeleid naar voor gebracht. Veva, de Vereniging van Varkenshouders, stelde: “Het vrijemarktsysteem wordt in die mate gemanipuleerd dat de prijzen dalen terwijl de vraag toeneemt en het aanbod aan varkens is toegenomen (…) Op korte termijn krijgt men voedsel aan lage prijzen. Maar op lange termijn kunnen landbouwers niet blijven produceren ver onder de kostprijs.”
De realiteit dwingt de melk- en varkensboeren om vragen te stellen bij de “vrije markt”, maar het is anderzijds niet evident om concrete eisen te formuleren die de belangen van de gewone boeren verdedigen in harmonie met belangrijke kwesties als voedselveiligheid en milieubehoud.
Bij de blokkades van de verdeelcentra werden eerst toegejuicht door alle boerenorganisaties, maar die gingen al snel over tot onderhandelingen met de distributiesector over de melkprijzen. Daarbij werd een akkoord gesloten over het opzetten van een melkfonds waarbij de boeren uiteindelijk zes maanden lang twee cent extra voor een liter melk krijgen.
Deze tijdelijke maatregel was volgens de Vlaamse boerenorganisaties een belangrijke overwinning. Piet Vantemsche van de Boerenbond haalde zelfs uit naar de Waalse boeren omdat zij hun blokkades niet onmiddellijk stop zetten (de maatregel ging pas in voege na het opheffen van alle blokkades…). De acties werden uiteindelijk stopgezet, maar niet omdat alle boeren daarmee instemden. Er werd een deurwaarder op de actievoerders afgestuurd om de blokkades in de praktijk te verbieden. Er werd gedreigd met dwangsommen van 2500 euro per vrachtwagen die niet werd doorgelaten. In het blad Boer & Tuinder van de Boerenbond werd afstand genomen van de blokkades. De Boerenbond beperkte zich tot een symbolische actie voor de media.
De boerenorganisaties staan onder druk van hun basis om acties te organiseren, maar dit gebeurt halfslachtig. Er is geen duidelijk eisenplatform en bovendien zijn de organisaties onderling verdeeld. Om met een eisenplatform steun te vinden bij bredere lagen van de bevolking, zal het er op aankomen dat de vrije markt in vraag wordt gesteld en dat een alternatief wordt geformuleerd. Vandaag zijn zowel boeren als consumenten de speelbal van de markt waarbij de winst een gevaar vormt voor onze voedselkwaliteit en tevens voor de levensstandaard van de boeren. Een strijdbare opstelling van de boeren kan nuttig zijn om eisen af te dwingen, maar dan zal deze opstelling moeten gepaard gaan met een platform dat aansluiting vindt bij bredere lagen van de bevolking.
De afgelopen periode was er een heropleving van strijd van boeren, tuinders en vissers. Ook zij zijn het slachtoffer van de logica van het kapitalisme waarin een kleine groep grote spelers de dictatuur van hun winsten oplegt aan de kleine boeren en consumenten.
Maandag is er opnieuw een boerenbetoging en deze kan een aanleiding zijn voor nieuwe acties. De Vereniging van Onafhankelijke Franse Melkveehouders (APLI) stelde voor om een Europese melkstaking te houden rond deze periode. Ook het Vlaams Agrarisch Centrum (VAC), de derde grootste landbouworganisatie van het land, denkt eraan om hierin mee te gaan. Het beloven dus boeiende tijden te worden voor de boerenstrijd!