Your cart is currently empty!
Tecteo. Woede neemt toe, nood aan mobilisatieplan
“Behoud van ons statuut en onze loopbaan”. Dat was de centrale slogan op een spandoek waarmee de leden van de raad van bestuur van Tecteo werden onthaald op 13 augustus. De raad van bestuur moest stemmen over een plan waarmee 20 miljoen euro zou worden bespaard op de kap van het personeel. Achter het spandoek een honderdtal personeelsleden van hoofdzakelijk het ACV. Die vakbond sprak zich uit tegen de aanvallen op het personeelsstatuut en de arrogantie van de directie van de intercommunale die wordt gecontroleerd door de PS.
De directie wil dat het personeel voortaan twee uur per week langer werkt. Tegenover de overgang van 36 naar 38 uur staat geen enkele loonscompensatie. De leeftijd waarop verlof voorafgaand aan het pensioen mogelijk is wordt opgetrokken van 58 naar 60 jaar. De schalen op het einde van de loopbaan worden aangepast om loonsverhogingen te vermijden. Premies worden afgeschaft. Er komt een jaarlijkse evaluatie waarbij twee negatieve evaluaties kunnen leiden tot het niet-toekennen van de eindejaarspremie. Dat zijn de voorstellen waarmee de directie van Tecteo naar haar personeel stapte. Tecteo is een Luikse intercommunale die onder meer actief is op het vlak van het beheer van de elektriciteitsdistributie.
Deze voorstellen zorgden eerder reeds voor een grote woede onder het personeel dat een weeklang staakte begin juli (zie ons artikel van 3 juli). Hierna volgde een voorakkoord waarin de voorstellen grotendeels werden overgenomen en dat aanvaard werd door de vakbonden. Het personeel kon dit niet appreciëren en op vergaderingen van de christelijke (CSC) en de liberale (SLFP) bonden stemde een meerderheid tegen het voorakkoord. Bij de socialistische vakbond was pas een consultatie van de leden voorzien op 7 september, maar de bond zag zich verplicht om nu reeds aan te kondigen dat ze tegen de plannen is.
Het ACV nam haar verantwoordelijkheid voor acties en zette een “verwelkomingspiket” op aan de raad van bestuur. “Deze maatregelen stellen het statuut van het personeel op onaanvaardbare wijze in vraag”, stelde ACV-delegee Jean-Marie Kaddes. “Het ongenoegen onder het personeel is groot, het is jammer dat het ACOD zich niet bij de actie heeft aangesloten. Wat ons betreft, is dit niet het einde van het verhaal. Zelfs indien de raad van bestuur het plan goedkeurt, zullen de acties verder gaan. We zullen zowel naar het gerecht stappen als op de werkvloer verder actie voeren om de toepassing van deze maatregelen te verhinderen.”
Woede aan het piket
Onder de betogers is er effectief een grote woede. Een militant legt uit wat de omvang van de besparingen is voor het personeel: “Gemiddeld zullen we allemaal 4.400 euro bruto per jaar verliezen. Dat is heel veel en het zal iedereen raken, zeker diegenen met de laagste lonen. Voor de directie zijn dit slechts cijfers om te besparen. Het feit dat we van 36 naar 38 uur zouden gaan per week komt overeen met een daling van de loonmassa met 6%. Het afschaffen van een reeks premies en de aanpassingen van de loonschalen moeten 1,8 miljard euro opbrengen. Ze proberen echt alle mogelijkheden om te besparen op onze kap. ER wordt bespaard op de deelnamepremies, de hospitalisatieverzekering, de maaltijdcheques,… Ook op de overuren wordt bespaard: deze overuren zouden niet meer uitbetaald worden maar moeten worden opgenomen via recuperatie op een ogenblik dat het de directie uitkomt. Er werd zelfs beslist om de jaarlijkse premie aan de gepensioneerde personeelsleden af te schaffen. Zij zullen gemiddeld 750 euro netto per jaar verliezen.”
Een ander personeelslid benadrukt de willekeur die steeds meer heerst: “De aanwervingsexamens zijn afgeschaft. Dat liet voorheen toe om een reservepool te hebben waaruit mensen werden aangeworven of een promotie konden krijgen als een verantwoordelijk vertrok. Vandaag is het de directie die alle beslissingen neemt over het aanwerven en de promoties.”
De aanvallen zijn des te erger als je weet wie de beslissingen neemt. “Stéphane Moreau zal zelf niet in zijn eigen zakken zitten”, stelt een militant die wijst op het inkomen en de mandaten van de directeur van Tecteo. “Hij verdient 70.000 euro bruto per maand. Hij verdient evenveel als de helft van de Waalse regering. Hij heeft 16 mandaten, waaronder de functie van waarnemend burgemeester van Ans, directeur van Tecteo en haar filialen (waaronder internetbedrijf Voo), directeur van het Congrespaleis van Luik, bestuurder bij het Luikse Gasbedrijf ALG, de Luikse intercommunale voor het water CILE, zelfs bij de brandweer is hij bestuurder. Naast zijn vergoedingen zijn er ook de voordelen in natura. Je mag er van op aan dat hij niet zal besparen op de eigen premies en zitpenningen.”
“Dat soort figuren noemt zichzelf dan socialistisch. Dat wil niets zeggen, ze gedragen zich op exact dezelfde manier als de patroons in de privé.” Deze mening hoorden we meermaals op het piket.
Nood aan een mobilisatieplan
De woede onder het personeel bleek heel sterk op het piket. Dit bleek ook toen ’s nachts de banden van een 40-tal auto’s van Tecteo in Sprimont werden leeg gelaten. “Ik zeg niet dat dit een goede zaak is, maar ik begrijp hun wanhoop”, verklaarde de voorzitter van de ACOD-delegatie hierover. “Alle personeelsleden zijn gedegouteerd. Ze vinden het erg dat de directie met alle mogelijke middelen een project wil doorvoeren dat wordt verworpen door de arbeiders.” Dat klopt, maar de vakbonden moeten iets doen met de woede en de wanhoop onder het personeel. Waarom werd het voorakkoord door de vakbonden aanvaard waarbij alle acties werden afgeblazen? Waarom voorzag het ACOD pas op 7 september een vergadering van haar leden terwijl de raad van bestuur die over het project zou beslissen al eerder bijeenkwam. Het ACV diende op dinsdag reeds een stakingsaanzegging in, maar het ACOD reageerde daar niet op en kondigde niets aan om haar leden te mobiliseren.
Het is nog altijd mogelijk om het besparingsplan tegen te houden. Maar dan zal er wel nood zijn aan een actieplan waarmee het personeel wordt gemobiliseerd. Het actieplan moet verder gaan dan persberichten en symbolische acties. De beste manier om de directie tot toegevingen te dwingen, is door haar te raken waar het pijn doet: in de portemonnee. Dat kan onder meer door echte stakingsacties. Verder moet opgeroepen worden tot solidariteit bij andere arbeiders in de regio. Indien het plan bij Tecteo er door geraakt, zullen andere intercommunales ongetwijfeld volgen. Het is ook noodzakelijk dat alle vakbonden zich publiekelijk uitspreken tegen de managers en aandeelhouders die beweren “socialistisch” te zijn, maar geen haar beter zijn dan de patroons in de privé.