“Looking for Eric”, de nieuwe film van Ken Loach

Maandag vond in Luik de avant-première plaats van “Looking for Eric”, de nieuwe film van Ken Loach. Naast de film was ook de discussie achteraf interessant. Loach was zelf aanwezig en bracht al snel het belang van politieke strijd naar voor. Hij baseerde zich daarvoor op de oude Amerikaanse vakbond IWW: “Agitate, educate, organise” was een slogan van de IWW. Nadien spraken we nog kort met Loach en hield hij eraan om de verkiezing van Joe Higgins te verwelkomen.

Nicolas Croes

Wellicht zullen velen eerder verrast zijn door het onderwerp van de film “Looking for Eric”. Na films als Land and Freedom, The Wind That Shakes The Barley en andere ernstige films, is voetbal en de verhouding tussen Eric Cantona en zijn fans mogelijk een onverwacht thema. Nochtans slaagt Loach er in om ook in deze film een sociaal aspect te verwerken. Hij legt dit als volgt uit: “Het is een film tegen het individualisme: we zijn als groep sterker dan alleen. Sommigen worden eerder aangetrokken tot een individuele positie, maar deze film gaat over solidariteit tussen vrienden op basis van het voorbeeld van een groep voetbalsupporters. Maar het kan evengoed over je werkplaats en je collega’s gaan.”

De film brengt het verhaal van een postman uit Manchester, Eric Bishop (briljant gespeeld door Steve Evets), waarbij ook wordt ingegaan op sociale conflicten en een samenleving die gebukt gaat onder jarenlang neoliberaal beleid. “Looking for Eric” is een sociale komedie waarbij het lachen soms gepaard gaat met woede tegen het systeem. Een systeem dat wordt samengevat door jongeren wiens toekomstbeeld wordt beperkt tot criminaliteit, politierepressie, arbeiders die niet naar hun favoriete sportploeg kunnen gaan supporteren omdat ze de inkom niet kunnen bepalen,…

Voetbal is voor veel arbeiders belangrijk. “Gedurende enkele uren kunnen we alle problemen vergeten na een overwinning”, aldus Eric Bishop in de film. Maar het blijkt een moeilijke opgave om zijn leven en gezin uit de problemen te trekken.

Na de voorstelling van de film antwoordde Ken Loach nog kort op enkele vragen. Het kwam al snel op de nood aan een politiek engagement. In tegenstelling tot veel artiesten vindt Ken Loach niet dat er kunst los staat van politiek, hij ziet zijn werk als een onderdeel van politieke arbeidersstrijd. Dat is ook waarom hij bij de Europese verkiezingen opriep om bijvoorbeeld voor de NPA van Besancenot of de lijst LCR-PSL in ons land te stemmen.

We konden nog even persoonlijk met Ken Loach praten. Toen we hem vertelden dat we lid zijn van PSL dat verbonden is met de Socialist Party, feliciteerde Ken Loach ons meteen met de overwinning van Joe Higgins in Ierland. “Joe Higgins won, that’s great”, stelde hij. Hij hield er ook aan om één van de laatste exemplaren van het verkiezingsnummer van ons maandblad te signeren. Voor de film verkochten we nog enkele exemplaren aan de ingang van de cinemazaal onder het motto “de verkiezingen zijn voorbij, de strijd gaat verder”.