Vandaag zijn de Europese verkiezingen gestart in Nederland en Groot-Brittannië. De komende dagen volgen alle andere EU-landen. De interesse of het enthousiasme onder bredere lagen van de bevolking is bijzonder beperkt. Wellicht gaat opnieuw slechts een minderheid van de stemgerechtigden stemmen, in 2004 stemde 45,5% van de gerechtigden. De afkeer tegen de EU is begrijpelijk en terecht. Anderzijds is er nood aan een sterke tegenstem.
Het Europese beleid is amper gekend onder bredere lagen van de bevolking. Als er al naar Europa wordt verwezen door de traditionele politici, is het om de eigen verantwoordelijkheid bij asociale maatregelen af te schuiven. Dat is uiteraard hypocriet: op Europees niveau zijn het dezelfde traditionele politieke families die het voor het zeggen hebben.
De afgelopen jaren werd de afkeer van bredere lagen van de bevolking tegenover de EU duidelijk bij de referenda over de Europese Grondwet. Een meerderheid van de Fransen en Nederlanders stemden toen tegen. Het enige antwoord van de EU bestond er uit om het Franse en Nederlandse Neen naast zich neer te leggen, de Grondwet om te dopen tot een “Verdrag” en het zonder nieuw referendum door te voeren. Het enige probleem werd in Ierland gevonden. Daar moest de regering wel een referendum houden, maar ook dat mocht geen probleem opleveren: alle traditionele partijen (inclusief de Groenen die intussen tot de regering waren toegetreden) en zelfs de vakbondsleiding riep op om “Ja” te stemmen. De grote verrassing was evenwel dat een meerderheid van de Ieren tegen stemde. Als een referendum een “verkeerd” resultaat oplevert, wordt dat in Ierland gewoon overgedaan. Eerder gebeurde hetzelfde met het Europese Verdrag van Nice dat eerst werd weggestemd en nadien onderworpen aan een nieuw referendum.
LSP steunt het verzet tegen de EU en organiseert zich internationaal om in te gaan tegen het neoliberaal beleid. Onze Ierse zusterpartij stond mee vooraan in de campagne tegen het Verdrag van Lissabon en eerder de Europese Grondwet en het Verdrag van Nice. In Frankrijk en Nederland voerden we mee campagne tegen de Grondwet. Ons verzet tegen de EU vertrekt niet van een bekrompen nationalisme of afkeer tegenover buitenlanders, wij zijn internationalisten die de belangen van de arbeiders en hun gezinnen internationaal voorop stellen en verdedigen.
Er is Europees nood aan een tegenstem, een linkse oppositie die consequent ingaat tegen het neoliberale beleid waar de EU voor staat. Het Europese beleid heeft wel degelijk concrete gevolgen voor ons allemaal. Toen de krant De Standaard eerder deze week een overzicht maakte van de “vijf belangrijkste beslissingen die het Europees parlement de afgelopen vijf jaar heeft goedgekeurd”, werd melding gemaakt van de dienstenrichtlijn, de liberalisering van de post of de concurrentie op de energiemarkt.
De dienstenrichtlijn is de omgedoopte richtlijn-Bolkestein (mee opgemaakt door de toenmalige rechterhand van de Nederlandse liberaal Bolkestein: Derk-Jan Eppink, vandaag kandidaat voor LDD). Het doel van deze richtlijn is om bedrijven makkelijker in andere lidstaten te laten werken. Dienstverlenende bedrijven kunnen in een andere lidstaat werken mits ze de sociale wetgeving in die lidstaat naleven. Alleen wordt niet zo nauw gekeken naar de invulling van die sociale wetgeving. Bedrijven kunnen met eigen goedkopere arbeiders naar een ander land trekken om er onder de prijs te werken. Resultaat: een neerwaartse spiraal op het vlak van arbeidscondities en lonen. In Engeland was er een voorbeeld van een bouwwerf waar een Italiaans bedrijf met Italiaanse en Portugese arbeiders wou werken aan lagere lonen en slechtere arbeidscondities. Het verzet daartegen werd door het establishment afgedaan als “racistisch” of “bekrompen”. Nochtans werd enkel een gelijke beloning en gelijke arbeidscondities geëist.
Een andere maatregel van de EU is de liberalisering van de post. Wat dat betekent, weten we intussen allemaal: minder postkantoren, hogere prijzen, overwerkt postpersoneel dat met steeds minder volk computergestuurde bedelingsrondes moet proberen te overleven,… Minder dienstverlening voor meer geld en uiteraard mooie winsten voor de private bedrijven die in de “postmarkt” stappen. Ook de Belgische post wordt leeg gemolken door de privé terwijl ieder jaar opnieuw een sociaal bloedbad wordt aangericht onder het personeel.
Verder staat de EU voor “meer concurrentie op de energiemarkt”. De liberalisering van de energiemarkt heeft niet geleid tot lagere prijzen of betere dienstverlening. Integendeel, we betaalden steeds meer. Dat gebeurde onder het excuus van de hoge olieprijzen, maar nu deze dalen volgen de energieprijzen amper. In de plaats van een overheidsdienst rond energie – met alle beperkingen als gevolg van een gebrek aan arbeiderscontrole op het bedrijf – kregen we monopoliekapitalisten die jaarlijks tot 920 euro winst per gezin maken (cijfers uit 2007 voor de Belgische operaties van Suez/Electrabel).
De EU staat voor een neoliberaal beleid. Wij willen daar tegen in gaan en vragen uw stem op 7 juni alsook uw deelname aan acties en campagnes tegen het Europa van het kapitaal. LSP staat voor het nationaliseren van de volledige energiesector, de hernationalisatie van De Post om er een openbare dienst onder controle van de werknemers en de gemeenschap van te maken, een eenmaking van de sociale statuten en loonsvoorwaarden met een harmonisatie naar boven,… Onze partij is er geen van politici die niet weten wat er onder de bevolking leeft, maar een partij van gewone werkenden: postbodes (en ander postpersoneel), tramchauffeurs, treinbegeleiders, leraars, verplegers, arbeiders, bedienden,… Vandaar ons verzet tegen het Europa van het kapitaal!