Solidariteit met de arbeiders van Ikea

Woensdagochtend trok een delegatie van LSP/PSL naar de vestiging van Ikea in Hognoul (in de buurt van Luik) om er deel te nemen aan het stakingspiket. De winkel wil er uitbreiden met ongeveer 6.000 m². Tegelijk wil Ikea het aantal werknemers met 50 verminderen omwille van de crisis.

Verslag en foto’s

De sfeer op het piket was erg goed en we kregen een warme verwelkoming met ons materiaal. Het pamflet met als titel “moeten wij betalen voor hun crisis?” drukte een gevoel uit dat door velen werd gedeeld. Het herstructureringsplan van Ikea omvat volgens de directie “preventieve maatregelen”. In 2008 realiseerde Ikea een zakencijfer van 87 miljoen euro, voor 2009 wordt momenteel verwacht dat 87% daarvan zal worden gehaald.

Jean-Marie Lefevre, delegee van het ACV, vertelt ons: “De achteruitgang van de arbeidscondities is onaanvaardbaar. Er worden 50 mensen afgedankt, allemaal mensen met een contract van bepaalde duur, er worden arbeidsuren afgeschaft, zieken worden niet vervangen en ook wie een vorming volgt wordt niet vervangen, pauzes worden afgeschaft,… De lijst van maatregelen is lang. Er wordt een steeds grotere flexibiliteit gevraagd aan de arbeiders om zo een dienst die moet invallen waar nodig te kunnen afschaffen. En dat voor een winkel die zal gaan van 33.000 m² naar ongeveer 39.000.”

“De sfeer is al langer slecht. De communicatie van de directie is ondermaats en we hebben niet de indruk dat de directie ons belangrijk vindt. Begin vorige week hielden we personeelsvergaderingen om iedereen te informeren. Er zijn op alle niveaus problemen. Nationaal wordt geen rekening gehouden met de syndicale delegatie. De ondernemingsraad stelt systematisch de punten uit die wij willen bespreken. Op lokaal niveau is er het fameuze crisisplan dat erg drastisch is terwijl Ikea winst maakt in alle Belgische winkels.”

Afgelopen vrijdag beslisten de arbeiders spontaan om het werk neer te leggen. Een arbeider legt ons uit: “Om die uitbreiding te realiseren hebben we 50 man extra nodig, niet minder. Ikea maakt nog altijd winst. Dit is een aanval op ons, maar ook op de klanten. De dienstverlening zal achteruit gaan. Veel klanten hebben begrip voor onze actie, zelfs als ze van ver naar hier kwamen om te winkelen.” De syndicale delegatie zette zich meteen achter de stakende arbeiders. Er wordt ook begrepen dat dit een onderdeel is van een groter probleem in de volledige distributiesector.

“Veel klanten zijn solidair omdat ze zelf ook problemen kennen. Er zijn overal problemen in de samenleving en we moeten reageren.” Hier en daar wordt nog wat nagepraat over de Europese vakbondsbetoging van 15 mei waarbij werd opgemerkt dat het jammer was dat er geen perspectief werd aangeboden voor een veralgemeende strijd. Een actieplan dat besproken wordt in de bedrijven om zo te vermijden dat wij moeten opdraaien voor hun crisis, zou ongetwijfeld heel wat succes hebben gekend.

Een ander discussiepunt was natuurlijk ook de politieke verlenging van strijdbewegingen. Er werd nog weinig gepraat over de PS, de minste verwijzing naar het Generatiepact of de notionele intrestaftrek volstond om duidelijk te maken dat we daar geen illusies in moeten hebben. Discussies rond de nood aan een nieuwe arbeiderspartij werden goed ontvangen en konden op veel interesse rekenen.