Duizenden op 1 mei betogingen in Hong Kong

Op 1 mei waren er ook in Hong Kong verschillende acties. Een betoging van de vakbondsfederatie HKCTU trok 3.000 tot 4.000 betogers in Victoria Park. Een andere vakbondsfederatie (HKFTU) hield eveneens een betoging met 2.000 aanwezigen. Onder de betogers veel migranten waaronder veel jonge vrouwen. Veel betogers liepen in een delegatie met andere arbeiders uit hun land. De grootste groep kwam uit Indonesië. Daarnaast waren er veel Filippijnen, Nepalezen en groepen uit andere Zuidoost-Aziatische landen.

Verslag door Kate Devlin van Chinaworker.info

Veel spandoeken eisten een minimumloon, een einde aan de uitbuiting van migranten en het intrekken van wat wordt gezien als een “illegale looninhouding gedurende twee weken”. Heel wat migranten, er zijn er zowat 300.000 in de stad, moeten een reeks inschrijvingsgelden betalen om te kunnen werken in Hong Kong. Dat bedrag komt overeen met twee weken loon. Velen vertelden me dat het voor hen opliep tot een maandloon.

Heel wat Chinese betogers hadden spandoeken bij tegen de globalisering en het neoliberalisme en toonden hun solidariteit met de migranten. Een groep Chinese betogers had een spandoek met een karikatuur van de lokale politieke leiders. Het politieke establishment in Hong Kong wordt gezien als ondemocratisch en een corrupte miljonairsclub.

Een groep Indonesische vrouwen vertelde dat ze protesteerden tegen de lage lonen voor migranten. Ze wilden zich ook uitspreken tegen de ondemocratische regering van Hong Kong. Ik sprak ook met drie Filippijnse vrouwen die eveneens protesteerden tegen de lage lonen. Er zou recent beslist zijn om de lonen in Hong Kong op te trekken, maar dit geldt niet voor migranten.

Filippijnen

We discussieerden ook kort over de politieke situatie in de Filippijnen. De vrouwen waren het er over eens, ook na Marcos waren alle leiders corrupt en deden ze niets voor de bevolking. Ze waren aanhangers van de vrouwenpartij van Gabriella in de Filippijnen. Deze vrouwen benadrukten het belang van internationale arbeidersstrijd en waren verrast dat we interesse toonden in hun strijd. Ze spraken over hun lange werkuren en het dure leven in Hong Kong, maar ook over de verschrikkelijke economische situatie in de Filippijnen. Een andere groep Indonesische vrouwen, in traditionele gewaden, stelde bezorgd te zijn over de sociale welvaart. Een werkweek van 60 uur of meer zonder dat overuren betaald worden, is geen uitzondering.

Een groep Chinese jongeren stelde dat ze niet dezelfde problemen kennen als migranten, maar tegelijk ook bezorgd zijn omwille van de dure huisvesting en de lange werkweken. Ook zij werken vaak meer dan 60 uur per week. Vaak werken ze 16 uur en soms zelfs 20 uur per dag, uiteraard zonder overloon. Een jonge man zei me dat hij eerder in Maleisië en Groot-Brittannië had gewerkt en dat de arbeidscondities daar veel beter waren dan in Hong Kong.

Een jongeman uit Thailand vertelde dat er zowat 20.000 Thai leven in Hong Kong. De omstandigheden voor die arbeiders zijn erg slecht, het loon is vaak te weinig om van te leven in Hong Kong. Een aantal van deze arbeiders vertelde ons hoeveel ze verdienden en dat ze dit loon willen optrekken tot 4500 HKD per maand.

Solidarity Forever in het Indonesisch

De betogingen waren erg levendig met heel wat muziek, zeker onder de migranten. Zo hoorde ik het strijdlied “Solidarity Forever” in het Indonesisch. Er waren heel liederen van de arbeidersbeweging in Indonesië en Thailand. De slogans waren interessant, de meest voorkomende was “Wij zijn arbeiders, geen slaven.” De slogan “The people united, shall never be defeated” werd in het Engels, Indonesisch, Spaans en Kantonees geroepen.

De betoging trok door het zakendistrict van Hong Kong om te eindigen voor de gebouwen van de (niet verkozen) regering. Er was een erg open houding onder de betogers tegenover de opvattingen van het CWI. Zo kwam een Filippijnse betogers meteen meehelpen om ons spandoek te dragen (op het spandoek stond de slogan: “Wij betalen niet voor de kapitalistische crisis. Voor internationaal en democratisch socialisme”). Kameraden die ook op vorige 1 mei betogingen waren, zeiden dat er dit jaar meer betogers waren.

Liga van Sociaal-Democraten

Eerder op de dag was er een levendige optocht van activisten van de Liga van Sociaal-Democraten (LSD), een linkse organisatie met verkozenen in het regionale parlement. Deze groep trok van Wan Chai naar het centrum. Onder de verkozenen van LSD ook Leung Kwok-hung (alias “Long Hair”), een gekende figuur in Hong Kong en onder linkse jongeren in China.

De LSD’ers droegen rode T-shirts, vaak met een afbeelding van Che Guevara er op. Anderen hadden T-Shirts van Martin Luther King of Ghandi aan. Leung Kwok-hung hield een toespraak waarin hij zich uitsprak tegen de globalisering, neoliberalisme en kapitalisme. Hij werd goed onthaald door de betogers. Op deze actie werd ook gesproken door Vincent Kolo van Chinaworker.info.

Op de verschillende acties werd het Chinese socialistische magazine Shehui Zhuyi Zhe goed onthaald en werden er heel wat van verkocht. We moesten er proberen bij te kopiëren om aan de vraag te voldoen. We verkochten ook 15 boeken en 11 abonnementen op het magazine Shehui Zhuyi Zhe.