Your cart is currently empty!
Laat ons werk maken van die nieuwe arbeiderspartij!
Peter Mertens (PVDA) – Erik De Bruyn (Spa-Rood)
In een interview met Knack verklaart PVDA-woordvoerder Mertens voorstander te zijn van een kartel met SP.a Rood bij de verkiezingen van 7 juni. Hij gaat zelfs verder en oppert dat een naamsverandering aan de orde zou kunnen zijn indien SP.a Rood breekt met de SP.a en in de richting van de PVDA beweegt. Stel dat dit gebeurt, wordt dit dan het startschot voor een reële nieuwe brede, open, linkse partij in België waar vele duizenden syndicalisten, strijdbare jongeren en linkse socialisten op zitten te wachten? Indien ja, dan wil de LSP er mee haar schouders onder zetten.
Er beweegt wat ter linkerzijde en LSP juicht dit toe. De economische crisis haalt de heilige huisjes van het neoliberalisme, de vrije markt en zelfs het kapitalisme neer. Dit daagt de linkerzijde uit met de vraag om een alternatief.
De strijd die zich zal ontwikkelen tegen de effecten van de crisis, zal telkens opnieuw voeding geven aan het debat over welk initiatief er nodig is voor de linkerzijde in België. Vandaar is het positief dat zowel De Bruyn als Mertens in hun interviews ruimte laten om te discussiëren over een nieuwe partij links van SP.a en Groen die alle individuen en groepen kan verenigen die willen bouwen aan een sterk alternatief op de huidige neoliberale eenheidsworst.
De verschillende stellingnames van Mertens en De Bruyn lijken vandaag nog eerder voorzichtige pogingen om het terrein af te tasten. Want uiteindelijk blijft iedereen in zijn egelstelling. De PVDA wil vooral een verbreding van haar eigen structuur en laat daarvoor haar programma gevoelig zakken. De woordvoerders van SP.a Rood geloven nog steeds dat het mogelijk is om de SP.a terug op te eisen voor een echt socialistisch project. Beide lijken echter in de praktijk weinigen te overtuigen om mee te stappen in hun respectievelijke strategieën.
In een interview met Knack in december verklaarde De Bruyn dat hij “wil blijven vechten voor een sterke socialistische partij” en op het voorstel van Mertens verklaarde hij in De Morgen: “de gesprekken over mijn plaats op de lijst voor de verkiezingen in juni zijn […] net gestart. In de huidige omstandigheden sluit ik een kartel met de PVDA dus uit, maar zeg nooit nooit.”
De voorbije 4 jaar was LSP betrokken bij drie verschillende voorstellen aan de PVDA voor electorale samenwerking, waaronder een voorstel tot kartel voor 7 juni. We hebben vorige week ook een voorstel geformuleerd aan SP.a Rood. Wij zijn bereid de voorwaarden te bediscussiëren waaronder we onze lijst voor de regionale verkiezingen in de provincie Anterwerpen intrekken indien De Bruyn een strijdplaats kan bemachtigen op de SP.a lijst. Helaas werd er op basis van onze voorstellen geen debat gevoerd. Dit heeft geleid tot de huidige impasse voor 7 juni. Er zullen overal lijsten van PVDA en LSP aanwezig zijn en SP.a Rood gelooft op elke lijst van SP.a kandidaten te kunnen plaatsen.
We verheugen ons over het feit dat er vandaag een opening groeit om in de toekomst de discussie te voeren over wat de linkerzijde, links van SP.a en Groen, vooruit kan helpen.
Wij zijn er van overtuigd dat ook in België een groot potentieel bestaat voor een partij die niet enkel in woorden, niet enkel voor de show, maar ook in de praktijk de belangen van de werkende klasse verdedigt. Een partij die niet enkel alle stromingen van de arbeiders-en sociale beweging bevat, maar ook in tegenstelling tot SP.a geen schrik heeft van een intern debat. De SP.a doet er alles aan om de interne oppositie de mond te snoeren. Ze zal naar onze mening ook niet ingaan op de vraag van SP.a Rood voor strijdplaatsen op de lijst voor de regionale verkiezingen.
Een nieuwe linkse partij zal, indien ze succesvol wil zijn, een open en democratisch debat moeten toelaten binnen haar rangen. Dan zullen niet enkel de honderden LSP-leden, maar ook duizenden arbeiders en jongeren hun weg vinden naar die nieuwe partij. Zo’n enthousiasme zal zich vertalen in een vernieuwd vertrouwen om de strijd aan te gaan tegen de poging om de gewone man/vrouw te laten opdraaien voor de crisis. Op basis van die strijd zal ook het potentieel groeien om samen verkozenen te halen en te beginnen wegen in het politieke debat.
De vraag die zich stelt, is wie de handschoen nu opneemt. Wie kan er de belangrijkste actoren rond de tafel brengen om de eerste gesprekken op te starten om de beste elementen van de SP in Nederland, Die Linke in Duitsland en de NPA in Frankrijk te bundelen in de creatie van een nieuwe arbeiderspartij in België.