Rechts-populisten rollen al vechtend over straat

Het feit dat rechtse populistische en extreem-rechtse krachten het goed doen in de opiniepeilingen leidt tot onderlinge concurrentie en carrièreplanningen. Op een ogenblik dat een groeiend deel van de bevolking wordt geconfronteerd met de gevolgen van de economische crisis, rollen de rechts-populisten al vechtend met elkaar over straat.

De opkomst van Lijst-Dedecker in de peilingen zorgt ervoor dat deze formatie een aantrekkingskracht uitoefent bij politici ter rechterzijde die hun verdere carrière aan het plannen zijn. Dat de formatie zo snel groot geworden is op electoraal vlak zonder dat een partijstructuur werd uitgebouwd, leidt echter ook tot problemen. Eerder werd de Limburgse afdeling van de partij onder voogdijschap geplaatst en ook in de afdeling van Antwerpen-Zuid waren er ernstige problemen toen enkele overgestapte VB’ers uit Mortsel al snel opnieuw het schip verlieten wegens de te grote invloed van figuren die gezien werden als VB-marionetten.

Nu volgt een nieuw probleem voor Dedecker met een discussie over de eigendomsrechten van de naam en het logo van de Lijst-Dedecker. Reclameman Wim Schamp beweert dat hij eigenaar is van de naam en het logo en hij wil deze per opbod verkopen nadat hij door Dedecker aan de deur werd gezet na de verkiezingscampagne van 2007. Dat gebeurde, geheel in de stijl van de rechts-populisten, met een aangetekend schrijven, deurwaarders en een proces over onbetaalde facturen. Volgens Dedecker is Schamp enkel uit op wraak.

In essentie worden kleinburgerlijke formaties als LDD en N-VA gedomineerd door figuren met een groot ego waarbij carrièrezetten centraal staan. Daarom vond Jurgen Verstrepen een tweede thuis bij Lijst-Dedecker. Anderen volgden hem, deze week nog een parlementslid van N-VA (die eerder van het VB was overgestapt) die geen verkiesbare plaats meer kreeg aangeboden. Bij LDD zullen er in eerste instantie meer postjes te verdelen zijn, maar nu reeds is het aantal gegadigden groter dan het aantal plaatsen. Reeds voor de opmaak van de lijsten is er ruzie in tal van afdelingen.

Voor alternatieven op de chaos van de zogenaamde “vrije markt” en de asociale gevolgen van het neoliberalisme, kunnen we niet rekenen op de rechtse formaties. Zij slagen er enkel in om een zekere electorale steun op te bouwen omdat ze inspelen op een (terechte) afkeer tegenover het establishment, maar uiteindelijk willen ze zelf maar al te graag deel uitmaken van datzelfde establishment. Als de afkeer tegenover het huidige beleid geen eigen en actief politiek verlengstuk krijgt in de vorm van een nieuwe arbeiderspartij blijft er ruimte voor andere krachten, hoeveel onderling geruzie deze krachten ook maken in het kader van een strijd tussen ego’s.