Your cart is currently empty!
Repressief asielbeleid blijft slachtoffers maken
Op 12 oktober pleegde een jonge Serviër zelfmoord in het gesloten asielcentrum van Vottem. Waarom? Omdat zijn aanvraag tot een verblijfsvergunning in ons land werd afgewezen. De wanhoopsdaad van de Serviër is spijtig genoeg geen alleenstaand geval. Eerder zagen we ook reeds verschillende hongerstakingen en andere wanhoopsacties.
De gesloten centra bereiden asielzoekers voor op een terugkeer naar eigen land. Tegelijk is het de bedoeling om ieder verzet van de mensen-zonder-papieren te breken vooraleer ze worden “gedeporteerd” (ook in luchtvaartkringen wordt die term gebruikt). In Vottem komt er om de twee weken een psychiater langs om met de aanwezigen te praten. Wie het moeilijk heeft of een poging tot zelfmoord onderneemt, wordt onmiddellijk naar een speciale cel overgeplaatst. De repressieve aanpak laat zijn gevolgen na bij de mensen-zonder-papieren die in deze gevangenis belanden zonder enig misdrijf te hebben gepleegd. Een voormalige dokter in het centrum van Vottem stelde bij zijn ontslag: “Ik heb tien jaar in de humanitaire hulp gewerkt, in landen waar de mensenrechten aanhoudend werden geschonden. Ik had nooit gedacht dat ik ook hier inbreuken op de mensenrechten door de regering van mijn land zou zien.”
Hoe is het zo ver gekomen? Het patronaat hier ziet migratie als een gigantische markt waarop het kan kiezen wie welkom is en wie niet. Die keuze is er niet op gericht om asielzoekers te helpen, maar wel om ze te gebruiken. Voor de anderen blijven er weinig “oplossingen” over. Zij leven hier in de illegaliteit of worden na een verblijf in een gesloten centrum teruggestuurd. Het zwartwerk van illegalen wordt gebruikt om de arbeidscondities in het algemeen aan te vallen.
Arbeiders-zonder-papieren kennen de zwakste positie van alle arbeiders in ons land. De manier waarop ze worden behandeld door regering en patronaat zou ook het lot van de andere arbeiders zijn indien ze zich niet zouden verdedigen: eenvoudige hulpmiddelen waarbij niemand ongerust is als er iemand omkomt.
Wij staan voor een totaal andere politiek gebaseerd op solidariteit. Wij eisen de regularisatie van de mensen-zonder-papieren als noodzakelijke voorwaarden om de lokale arbeiders te verenigen met deze van vreemde afkomst. We komen op voor degelijke arbeids- en loonvoorwaarden voor alle arbeiders en tegen het misbruik van “illegale” arbeiders om de sociale bescherming te breken. Met ons programma voor arbeiderseenheid steunen we ook de vakbonden en arbeidersorganisaties in de neokoloniale wereld om zo samen te strijden voor een betere toekomst.