Your cart is currently empty!
Brussels overheidspersoneel in actie voor meer koopkracht
Op 25 september is er een staking van het personeel van de Regionale en Gemeentelijke instellingen in de hoofdstad. Vlak voor deze actie spraken we met een arbeider van een ziekenhuis van IRIS-netwerk (netwerk van publieke ziekenhuizen in het Brussels Hoofdstedelijk gewest) die vakbondsdelegee is voor de CGSP-ACOD.
Wat zijn de concrete problemen die de aanleiding vormden voor deze staking?
“De belangrijkste reden is de problematiek van de veel te lage lonen in de sector. Bij ons verdient een alleenstaande arbeider nauwelijks 1.100 euro netto, ik heb collega’s met drie kinderen, die slechts 1.400 euro netto verdienen met een voltijdse job. Bovendien is het zwaar werk, en hebben we te maken met zeer flexibele uurroosters.
“In het eisenpakket staat dan ook een verhoging van de koopkracht, gratis woon-werkverkeer betaald door de werkgever, en het herinvoeren van sociale voordelen zoals de eindejaarspremie die in 2002 werd afgeschaft. Daarenboven bestaat er een grote frustratie over onze werkcondities, en dit geldt voor alle beroepen in de sector, arbeiders, verplegers, paramedici… Er is een gebrek aan erkenning voor het werk dat we doen. Deze situatie geldt niet enkel voor de ziekenhuizen, maar ook voor de OCMW’s, de gemeentearbeiders, de regionale reinigingsdienst Brussel Proper,…”
Welke acties zijn er al geweest, en wat is er nog gepland?
“Op 16 juni was er al een staking, met een betoging van 2.000 arbeiders die een parcours deed langs de hoofdkwartieren van de traditionele partijen in Brussel-Centrum. Enkel ACOD riep op tot deze acties. Vooral de kwestie van de lage lonen, waardoor steeds meer werkenden het moeilijk krijgen om de maand rond te komen, werkt mobiliserend. De Brusselse regering blijkt echter doof te zijn voor onze eisen: het enige wat zij voorstellen is een verhoging van 3% voor slechts één van de vele barema’s in de sector. Dit is onvoldoende. Daarom lanceerde ACOD een oproep voor een staking op 25 september. De bedoeling is dat het personeel het werk neerlegt, en dat de toegangswegen naar Brussel op meer dan 10 plaatsen worden geblokkeerd.
“Een extra stimulans voor de mobilisatie is een dreiging over de maaltijdcheques die onlangs naar boven kwam drijven. In 2002 werden maaltijdcheques ingevoerd, als vervanging voor de eindejaarspremie. Deze maaltijdcheques worden niet op dezelfde wijze belast als een premie. Op dit ogenblik vinden hierover heel wat fiscale controles plaats, en in een aantal werkplaatsen in Wallonië, vooral in Verviers, riskeren een aantal werknemers deze niet-betaalde belastingen in één keer te moeten terugbetalen. Deze dreiging heeft de mobilisatie nog versterkt, maar intussen zijn de directies in het tegenoffensief gegaan door op bewuste wijze desinformatie in het rond te spreiden. Ze beschuldigen de ACOD ervan valse informatie te verspreiden, en hopen hierdoor de mobilisatie af te remmen.”
Hoe reageren de werkenden in de sector op de acties?
“De mobilisatie is al enkele weken bezig, en de reacties zijn goed. Er bestaat wel onbegrip over het gebrek aan een gemeenschappelijk vakbondsfront: CCSP/CCOD vindt dat het voorstel van de Brusselse regering reeds ruim voldoende is, en wil geen acties meer. Deze houding van de vakbondsleiding leidde tot heel wat onbegrip en woede bij basismilitanten van CCSP/CCOD, en de vraag naar eenheid in de strijd wordt vaak besproken. Er is een groot potentieel voor de acties, maar zoals gezegd heeft de lastercampagne van de directie dit in zekere mate beperkt. We kunnen ons de vraag stellen of de vakbondsleiding hierop voldoende duidelijk geantwoord heeft, want niet reageren, is het verzwakken van de mobilisatie.”
Wat is de rol van de vakbond in dit conflict, en hoe kan de vakbond worden uitgebouwd?
“De vakbondsleden spelen een cruciale rol in de mobilisatie, en we zien ook dat er een enorme stijging is in het aantal aansluitingen, en de wil om deel te nemen aan de acties. De delegees zijn de motor achter de mobilisatie. Ook zijn reeds verschillende leden van CCOD/CCSP aangesloten bij ACOD om toch deel te kunnen nemen aan de staking. Belangrijk is echter dat de syndicale leiding een actieplan uitbrengt, een strijdbare vakbondsleiding is uitermate belangrijk zo’n strijd, en is ook nodig om het hele personeel te kunnen betrekken bij de strijd. Dit moeten we bespreken in onze delegatie, en concrete initiatieven nemen om dit te verbeteren.”
Welke rol is daarbij weggelegd voor jongeren?
“Jongeren spelen een zeer belangrijke rol, want daar bevindt zich de zwakte van de vakbonden: weinig jongeren zien de noodzaak zich te organiseren in een vakbond. Maar we zien dat dit stilaan begint te keren: bij de voorbije acties was er een grote deelname door jongeren. Nu moeten we als delegee met hen discussiëren over het belang om een actieve rol te spelen in de vakbond.”