Een groep arbeiders werd erop uitgestuurd om vier ton asbest weg te halen bij de renovatie van fabrieksgebouwen in Anderlecht in juni 2007. Ze moesten het asbest weghalen. Gelet op de gevaarlijke aard van asbest (dat kankerverwekkend is), is een dergelijke opdracht ongeveer hetzelfde als een moord.
Deze feiten werden bekend gemaakt door het parket van Brussel dat stelde dat bij renovatiewerken een aantal arbeiders vier ton asbest met blote handen moesten weghalen. De arbeiders kenden het gevaar niet, er was geen bescherming en geen milieuvergunning. Het asbest werd illegaal vervoerd en het parket moet erkennen dat niet geweten is waar het asbest naar toe is gegaan.
Het illegaal verwijderen van de vier ton asbest kwam toevallig aan het licht na een tip aan het Brussels Instituut voor Milieubeheer (BIM) dat naar het parket stapte. Na een onderzoek werden reeds vijf Oost-Europese bouwvakkers opgespoord die betrokken waren bij de werken. Zij wisten niet hoe risicovol hun opdracht was en hebben dringend medische hulp nodig. Wie asbest wegspuit met een hogedrukreiniger, tekent zijn doodvonnis. De opdrachtgevers zijn nog niet gevonden, zij riskeren een gevangenisstraf en een boete tot 1 miljoen euro.
Dit voorval kan een fait divers lijken, de media had er amper aandacht voor ondanks de komkommertijd in augustus, maar het biedt tegelijk een beeld van hoe dit systeem omgaat met het milieu en de gezondheid van arbeiders. De concurrentie brengt de patroons ertoe om hun kosten maximaal te willen beperken, ook als dit ten koste gaat van de veiligheid en de gezondheid van de arbeiders. In de bouwsector zijn er heel wat buitenlandse arbeiders tewerkgesteld, soms ook mensen-zonder-papieren en dus ook zonder contract of sociale zekerheid. Dat maakt van deze arbeiders een kwetsbare groep.
Omwille van de winsten hebben verschillende patroons en asbestproducenten jarenlang de gevaren van asbest proberen te ontkennen of te verdoezelen. Ook de topindustrieel Karel Vinck werd veroordeeld omdat hij zijn arbeiders in de jaren 1970 op onverantwoorde wijze liet werken met asbest. In 2006 werd Vinck in Italië veroordeeld, voor de gevolgen voor de arbeiders van Eternit in Kapelle-op-den-Bos kwam er geen veroordeling.
Professor arbeidsrecht Othmar Vanachter stelde over deze veroordeling in 2006: “Indien de industrieel niet alleen oog zou hebben voor de maximalisatie van de winst maar ook voor de veiligheid en gezondheid van zijn werknemers en voor de bescherming van het milieu, zou het beeld dat de maatschappij van hem heeft wellicht veel positiever zijn.” Het is naïef te denken dat een kapitalist oog zou hebben voor iets anders dan zijn winstmaximalisatie. Als we veilige werkomstandigheden willen en een bescherming van het milieu, zullen we moeten breken met het kapitalisme!