Wanhopige situatie mensen-zonder-papieren leidt tot kraanacties

De wanhopige situatie van mensen-zonder-papieren drijft velen van hen tot het uiterste. Aangezien heel wat mensen-zonder-papieren in de bouwsector werken (hun aantal wordt op 50.000 geschat) werd overgegaan tot de bezetting van een aantal kranen. De volgende stap is duidelijk: als deze acties blijven duren, is het enkel wachten tot er iemand ook effectief springt of valt.

De wanhoop onder veel mensen-zonder-papieren is bijzonder groot. Velen zijn hier al jaren en blijven tevergeefs wachten op enig teken van hoop om hier een normaal leven te kunnen uitbouwen. Ze kunnen hier uitgebuit worden door in het zwart te gaan werken en door huisjesmelkers uitgeperst te worden, maar een legaal leven en enige zekerheid hebben ze niet.

De kraanacties zijn daar, net als de eerdere hongerstakingen, een uitdrukking van. Het gaat hierbij om individuele wanhoopsdaden in de hoop zo de aandacht te krijgen en eventueel een uitzonderingsmaatregel te verkrijgen. Wij hebben daar alle begrip voor, maar vrezen dat dit soort acties de solidariteit met bredere lagen van de arbeiders en hun gezinnen niet zal versterken.

Om een volwaardige en algemene regularisatie af te dwingen, moeten banden gelegd worden tussen de beweging van mensen-zonder-papieren en de arbeidersbeweging. De belangen lopen immers gelijk. Het behoud van een grote groep mensen-zonder-papieren zet de lonen en arbeidsomstandigheden van de mensen-met-papieren onder druk en dat op een ogenblik dat er zich reeds een immens probleem inzake koopkracht stelt. Een regularisatie en de verdediging van de koopkracht (door de verdediging van de lonen) gaan hand in hand.

De acties om kranen te bezetten, zijn geen toeval. Veel mensen-zonder-papieren werken illegaal in de bouwsector. Dat is een sector waar nog veel zwartwerk aanwezig is, zelfs bij werken aan het dak van het koninklijk paleis werd bij een inspectie enkele weken geleden vastgesteld dat mensen-zonder-papieren werden tewerkgesteld. Dat maakt dat dit een concrete omgeving is voor een aantal van hen.

De kraanacties zijn een uitdrukking van de wanhoop. Iedereen beseft immers dat een volgende stap zal bestaan uit ultieme wanhoopsdaden: zelfmoord door te springen. Of dat de kans op ongevallen wel erg groot is. Een aantal aannemers is gerechtelijke procedures begonnen om de mensen-zonder-papieren uit hun kranen te halen, sommigen hebben dit al vrijwillig gedaan anderen blijven wachten. Het is maar de vraag of de politie in staat kan zijn om zonder ongevallen de overblijvers uit de kranen te halen. Er wordt gesuggereerd dat dit het einde van de acties kan zijn, maar de wanhoop blijft even sterk aanwezig waardoor dit betwijfelbaar is.

Deze wanhoopsdaden maken duidelijk hoe dringend het is om te werken aan een campagne die een teken van hoop naar voor kan brengen. De sleutel daartoe ligt grotendeels bij de georganiseerde arbeidersbeweging en in het bijzonder de vakbonden. Door een onderdeel te worden van de strijd voor meer koopkracht, kunnen de mensen-zonder-papieren die banden sterker aanhalen en hun eisen met een breder draagvlak naar voor brengen.