Your cart is currently empty!
Voormalig marxistisch parlementslid Terry Fields overleden
Terry Fields was van 1983 tot 1991 parlementslid voor Liverpool Broadgreen. Als activist van de Militant Tendency, de voorloper van de Socialist Party, werd hij verkozen met de slogan: “Een arbeidersparlementair aan een arbeidersloon”. Terry was een voorvechter van de arbeiders en bleef steeds consequent opkomen voor een socialistisch alternatief. Afgelopen weekend overleed hij op 71-jarige leeftijd aan longkanker. We laten zijn goede vriend en kameraad Tony Mulhearn aan het woord.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Traditionele media over het overlijden van Terry Fields
Terry Fields is tragisch genoeg overleden van longkanker op 71-jarige leeftijd. Terry was een aanhanger van Militant, de voorloper van de Socialist Party, en een verdediger van de arbeidersklasse. In 1983 werd hij, na vele jaren als vrijgestelde voor de brandweervakbond, verkozen als parlementslid voor Liverpool Broadgreen op basis van een duidelijk socialistisch programma. Zijn campagneslogan was “stem voor een arbeidersparlementair aan een arbeidersloon.”
De kiezers van Broadgreen wisten dat Terry een door de wol geverfde radicale socialist was. Het stond in zijn verkiezingsmateriaal en de kapitalistische media legde er sterk de nadruk op. Terry stond bekend voor zijn toewijding tegenover arbeiders in strijd. Hij was regelmatig op stakingspiketten van de mijnwerkers. Hij steunde de printers van Warrington toen zij ingingen tegen Eddie Shah, de marionet van de mediamagnaten die probeerde de vakbonden in de sector te vernietigen.
De steun en solidariteit van Terry beperkte zich niet tot de Britse arbeiders. In 1990 werd hij uitgenodigd voor een conferentie in Novokuznetzk om een Arbeidersconfederatie in de Sovjetunie op te zetten. Als socialist en internationalist sprak hij 600 afgevaardigden en bezoekers, voornamelijk mijnwerkers, toe. Hij feliciteerde hen met hun stakingen en strijdbewegingen en riep op om in te gaan tegen de oude, parasiterende bureaucratie. Hij waarschuwde voor een “weg naar de markt” en verdedigde de ideeën van het oprechte socialisme tegenover zowel stalinisme als kapitalisme.
Naast het opkomen voor praktische oplossingen voor de problemen van arbeidersgezinnen in zijn regio, gaf Terry ook onvoorwaardelijke steun aan de 47 gemeenteraadsleden van Liverpool die een hevige strijd voerden met de Tory-regering en de rechterzijde van Labour. De 47 van Liverpool vormden het socialistische gemeentebestuur van deze stad tussen 1983 en 1987. Ze waren verantwoordelijk voor de bouw van 5000 huizen, ze creëerden duizenden jobs en bouwden tal van kindercrèches.
1983: de leiding van Militant komt met Terry Fields en Dave Nellist bijeen aan het parlement vlak voor de eerste toespraak van Terry Fields. Op deze foto staan onder meer Tony Saunois, Clare Doyle, Peter Taaffe, Ted Grant en Laurence Coates.
[/box]
Terry hield zijn belofte en aanvaardde slechts het loon van een gemiddelde arbeider. De rest ging terug naar de arbeidersbeweging. Op dat vlak kunnen de carrièristen die vandaag de parlementen bevolken nog iets leren. Terry speelde ook een leidinggevende rol in de strijd tegen de gehate Poll Tax van Thatcher. De niet-betalingscampagne leidde uiteindelijk tot ee nederlaag voor deze taks en voor Thatcher zelf. Samen met 18 miljoen anderen weigerde Terry de belasting te betalen. Het leverde hem 60 dagen gevangenisstraf in Walton op. Voormalig Labour-voorzitter Neil Kinnock toonde zijn ware aard in zijn reactie op deze gevangenschap. Hij veroordeelde niet de Poll Tax, maar wel Terry Fields omdat hij de wet niet had nageleefd.
Terry baseerde zich op de slogan van de gemeenteraadsleden van Poplar die in 1919 werden gevangen genomen: “Je kan beter de wet breken, dan de armsten”. Hij maakte duidelijk dat het enkel door het breken van wetten was, dat er een Labour partij tot stand was gekomen. Hij weigerde zijn Poll Tax te betalen, tegen het advies in van sommigen die later de rangen van Militant verlieten en hem hadden aangeraden om wel te betalen.
Een rolmodel
Terry was op alle vlakken een groot figuur. Zowel letterlijk als figuurlijk. Zijn levensstijl was deze van een gewone arbeider. Voor hem geen snelle wagens of chique kostuums. Hij stond zelfs in het parlement bekend voor zijn onafscheidelijke lederen jas.
Hij was een goede spreker en toonde dit ook in recente jaren nog aan. Bij de 20ste verjaardag van de vervolging van de 47 gemeenteraadsleden stelde hij: “Neil Kinnock was een jonge tafelspringer die het socialisme uit al zijn poriën liet komen – hij eindigde echter met iets anders dan uit alle poriën kwam.” Op persoonlijk vlak hield Terry van het sociaal leven in de lokale club samen met andere arbeiders uit de buurt. Hij kon goed zingen en speelde zelfs in een groepje in de jaren 1960.
Vandaag wordt er voor rolmodellen uitgekeken naar professionele voetballers en andere sportmensen of bekendheden. Terry Fields was echter een perfect rolmodel voor de jongeren die vandaag uitzien naar een antwoord op hun dagelijkse problemen op het werk en voor hun toekomst. Voor dergelijke antwoorden zullen ze niet terecht kunnen bij de huidige parlementairen.
Lees ook:
> Hoofdstuk uit “The Rise of Militant” over de verkiezing van Terry Fields in 1983