Your cart is currently empty!
Afghanistan. Bevolking betaalt de prijs voor de Westerse bezetting
“Ze hebben de ultieme prijs betaald, maar hebben iets van blijvende waarde bereikt”. Dat was hoe de Britse premier Gordon Brown reageerde toen recent nogmaals negen Britse soldaten omkwamen in Afghanistan. Nochtans lijkt het er steeds meer op dat het imperialistische avontuur in Afghanistan één lange tragedie is waarbij de Westerse troepen verre van hun doelstellingen bereiken.
Het nieuws van successen van de Taliban, de ontsnapping van Taliban-gevangenen uit de gevangenis van Kandahar en de grensgeschillen tussen Amerikaanse en Pakistaanse troepen, tonen aan dat de imperialistische invasie van Afghanistan verre van het succesverhaal is dat de VS ervan probeert te maken in haar propaganda.
In de plaats daarvan is Afghanistan een verdeeld en gevaarlijk land. De coalitietroepen hebben slechts beperkte controle in de hoofdstad Kaboel en delen van het zuiden va het land. De krachten van de Taliban zijn aan een nieuwe opmars bezig, niet enkel op militair vlak maar ook qua steun onder delen van de bevolking.
De Britse troepen in de provincie Helmand botsen op groter verzet van de Talibanstrijders die steeds meer terroristische methoden gebruiken, onder meer met bomaanslagen en zelfmoordaanslagen. Het aantal Britse doden is hierdoor opgelopen tot 106. Dat cijfer moet uiteraard samen worden genomen met de duizenden burgerslachtoffers. Dit geeft aan hoe gewelddadig de imperialistische interventie in Afghanistan is.
In 2006 waarschuwden de Verenigde Naties ervoor dat Afghanistan dreigde een “gefaalde staat” te worden. Dit jaar staat Afghanistan op de zevende plaats in de lijst van meest falende staten, slechts twee plaatsen na Irak. Het marionettenregime van Hamid Karzai heeft amper enige controle over het land en de corruptie is breed verspreid, terwijl er geen verbetering is voor de infrastructuur van het land. Er is amper enige vooruitgang op het vlak van scholen en ziekenhuizen.
Daarnaast is er een scherpe toename van de drugsproductie in het land. In de plaats van de productie van opium tegen te gaan, heeft de invasie geleid tot onstabiliteit en een sterke toename van de productie. Tegen de achtergrond van armoede, hebben veel boeren het opgegeven om voedsel te produceren. Opium brengt immers meer op. Dat leidt tot problemen van voedseltekorten en zelfs hongersnood. Het is voor de gewone Afghanen duidelijk dat de buitenlandse troepen wel een barbaars regime omver hebben geworpen, maar dat het geen oplossingen heeft aangebracht voor hun problemen.
Nieuwe opmars van de Taliban
Brown en Bush hebben recent beslist dat ze hun falen in Afghanistan nog zullen versterken. Ze willen duizenden extra troepen naar Afghanistan sturen. Dat zal geen vrede in de regio brengen. De Taliban wint aanhang en populariteit omdat het beweert een stabiel alternatief te bieden op de verschrikkelijke levensomstandigheden onder de bezetting. De Taliban en andere rechtse militante krachten in Afghanistan zijn nochtans absoluut niet progressief.
De opvattingen van de Taliban en Al-Qaeda zijn reactionair en repressief. Het is een teken van wanhoop van veel Afghanen, anders zouden deze krachten nooit aan steun kunnen winnen.
Het feit dat er extra troepen worden gestuurd, zal op weinig steun kunnen rekenen in de VS of Groot-Brittannië. De steun voor deze oorlog bevindt zich op een historisch dieptepunt. Brown is één van de minst geliefde premiers die Groot-Brittannië ooit heeft gekend.
Het conflict in Afghanistan zou wel eens kunnen uitbreiden naar andere landen, in het bijzonder Pakistan. De VS heeft sinds vorig jaar operaties uitgevoerd in Pakistan, maar recent namen de spanningen tussen beide landen opnieuw toe.
Op 11 juni kwamen elf Pakistaanse soldaten om in de buurt van de Afghaanse grens in wat volgens de Pakistanen een Amerikaanse luchtaanval was. De VS weigerde elke commentaar, en beperkte zich tot de stelling dat er operaties zijn tegen “anti-Afghaanse” militanten. Deze confrontatie toont de politiek fragiele aard van de regio. Pakistan is een onstabiel land met een elite die bovendien gevaarlijk is met haar nucleaire wapens.
De VS krijgt woedende reacties van de bevolking in Pakistan en dat kan de steun voor de reactionaire politieke islam in dat land doen toenemen met een groeiend aantal islamitische strijders die met de Taliban gaan vechten in Afghanistan.
De pogingen van de imperialisten om meer troepen te sturen, zullen tot niets leiden. Er is immers geen uitweg. Bovendien is er een groeiende verdeeldheid binnen de NAVO met vragen van Canada en Duitsland over hun aanwezigheid in Afghanistan. Andere landen, zoals Spanje en Italië kozen ervoor hun troepen naar veiliger regio’s van het land te sturen.
Publiekelijk probeert de NAVO de eenheid hoog te houden, maar het zijn in werkelijkheid enkel de Amerikaanse en Britse regeringen die nog denken dat er een uitweg is. Het is duidelijk dat er een groot aantal troepen of wapens niet zal volstaan voor een overwinning in Afghanistan. De meeste inwoners van dat land zien de buitenlandse troepen als bezetters en niet als bevrijders.
De imperialistische krachten hebben aangetoond dat ze niet in staat zijn om de basis infrastructuur die nodig is om te overleven, aan te bieden. Miljoenen mensen hebben geen drinkbaar water, elektriciteit, toegang tot onderwijs en gezondheidszorg. Het imperialisme is niet in staat om die zaken aan te bieden.
Jammer genoeg zijn er op dit ogenblik weinig politieke alternatieven voor de Afghaanse armen en arbeiders. Het is nochtans dringend nodig om eigen organisaties op te bouwen. De arbeidersklasse in de VS en Groot-Brittannië kan dat stimuleren door zelf ook te bouwen aan een socialistisch alternatief op hun respectievelijke kapitalistische regeringen. Massale arbeiderspartijen in deze landen zouden een terugtrekking van de troepen uit Afghanistan en Irak kunnen afdwingen.
Het einde van de bezetting van Afghanistan zou het einde betekenen van het bloedbad dat nu wordt aangericht. Het zou het einde betekenen van de miserie voor miljoenen Afghanen die nu in armoede, wanhoop en gevaar leven.