Your cart is currently empty!
Politieke hip-hop. Interview met Son of Nun
Son of Nun (SON) is een voormalige leraar uit Baltimore die revolutionaire hip-hop brengt. Hij is actief in de anti-oorlogsbeweging, maar ook tal van andere acties voor het goede doel. Hij trad meermaals op met artiesten als Dead Prez of Tom Morello van Rage Against the Machine. Hij sprak ook op debatten met activisten als Howard Zinn of Cindy Sheehan. We publiceren een interview met SON dat verschijnt in het blad van onze Amerikaanse zusterorganisatie.
Wat was er bij u eerst: politiek activisme of politieke hip-hop? En wat is volgens u de band ertussen?
SON: “Politieke hip-hop en andere politieke muziek kwamen bij mij zeker eerst. Voor ik ooit had gehoord van Bob Marley, voor Rage Against the Machine er was, werd ik geraakt door “Black Steel in the Hour of Chaos” [van Public Enemy]. Die song bood een alternatief op wat mijn zogezegd onderwijs had gezegd over dokter King en de minimale verwijzingen die er waren naar Malcolm X. De [Black] Panthers? Welke panters? Begrijp je me? Ik ben blij dat ik opgroeide op een ogenblik dat een zwarte politieke muziekgroep mainstream was en het tof maakte om zwart, slim en sterk te zijn.
“Tegen het midden van de jaren 1990 raakte ik gefrustreerd en verveeld omdat ik altijd hetzelfde opnieuw hoorde in de hip hop. Het voelde aan als “ben ik nu gek geworden of is dit dezelfde shit met een andere beat eronder?”. Ik was niet meer onder de indruk van de nieuwste grote artiest die dezelfde oude vuiligheid bracht en ik begon te stoppen met het kopen van muziek. Ik was niet erg politiek, maar ik wist wel dat er meer moest zijn dan deze moderne slaafse volgelingen. Ik besefte toen niet hoe de media onder controle stond van de winst waardoor er steeds minder afwisseling was op radio, televisie, muziekwinkels,… Toen was het internet nog gloednieuw en iedereen kon cassetjes opnemen door tegelijk op “play” en “record” te duwen op een toestel dat toen gekend stond onder de naam “cassettespeler”.
“Het was in deze periode dat ik begon te luisteren naar muziek die niet werd verdeeld door de vier of vijf grote muziekbedrijven. Ik kan nog steeds niet geloven dat ze mij hadden liggen met het bepalen van welk soort muziek ik goed zou mogen vinden. Ik durfde het aanvankelijk zelfs tegen niemand zeggen toen ik mijn eerste rock CD’s kocht. Nochtans waren het zwarten die de rock hebben gelanceerd!
“Ik werd pas een activist na het middelbaar onderwijs. In die periode kwam Spike Lee’s “X” uit (ik weet het, ik ben zo oud), er was het proces van OJ [Simpson] en er waren rellen in Los Angeles na de uitspraak over het geweld van de politie van LA tegen Rodney King. Ik wist dat er heel wat fout zat voor heel veel mensen, maar ik wist niet wat ik daaraan kon doen en ik had geen analyse over de oorzaken. Het beeld werd duidelijker in mijn eerste jaar aan de unief toen ik leerde over de zaak van Mumia [Aby Jamal] en hoorde hoe hij de oorsprong en de uitdrukkingen van onderdrukking verklaarde. Hij hield me in de ban en maakte een activist van me. Nadat je zijn verhaal hebt gelezen en zijn woorden gehoord, kan je ofwel een activist worden in de strijd – niet alleen om Mumia te bevrijden, maar ook om te strijden tegen onrechtvaardigheid en ongelijkheid, ofwel kan je terug gaan slapen.
“De muziek van Bob Marley & The Wailers, Peter Tosh, Burning Spear, The Last Poets, Gil Scott-Heron, Public Enemy, Rage Against the Machine,… waren ook allemaal bronnen van inspiratie en ze leerden me veel om terug te vechten, door te zetten bij nederlagen of te vieren als er overwinningen worden geboekt. Rebelse muziek werd de soundtrack die verweven zat in mijn ervaringen in de strijd.”
Rond welke thema’s ben je vooral actief en waarom?
Ik ben vooral actief in de anti-oorlogsbeweging, de eis voor meer middelen voor het onderwijs in Baltimore, de arbeidersbeweging in Baltimore, verzet tegen de doodstraf,… Mijn activiteitsgraad fluctueert wat tussen soms meer een organisator zijn en soms meer een activist.
Waarom deze bewegingen? Anti-oorlog: de oorlog probeert gekleurde arbeidersjongeren voor het leger te winnen om ze hun leven te laten riskeren bij het doden van andere arme gekleurde mensen. Meer middelen voor onderwijs: ondergefinancierde scholen zijn de recruteringsbasis voor de gevangenissen en het leger. Als voormalige leraar heb ik gezien dat deze ongelijkheid niet het resultaat is van verwaarlozing, maar dat het met opzet gebeurt. Er is een campagne, Baltimore Algebra Project dat werd opgezet door Bob Moses en dat een opvallende studentengroep is die strijd voert rond dit thema.
Met de arbeidersbeweging in Baltimore verwijs ik naar de United Workers Association of het collectief van arbeiders dat de sportstadia in Baltimore schoonmaakt en een voorbeeld is van zwarte en Latino arbeiders die samen opkomen voor een leefbaar loon. Ze voerden drie jaar campagne en dwongen uiteindelijk af dat ze een loon van 11 dollar per uur zouden krijgen in plaats van 6. Nu doet de groep er alles aan om hun overwinning veilig te stellen (zie unitedworkers.org). Er is ook een campagne van hotelarbeiders die opkomen voor een degelijk contract.
Verzet tegen de doodstraf: we weten dat de basis voor de doodstraf racistisch is: het is gericht tegen de armen. Het is geen oplossing, het vermoordt onschuldigen en het is wreed. Ik wil dat Maryland en gelijk welke andere staat het voorbeeld van New Jersey zou volgen. Ik werkte samen met de Campaign to End the Death Penalty in Washington, DC en Baltimore.”
Hoe raakte je betrokken bij de anti-oorlogsbeweging? En waarom blijf je actief in die beweging en andere strijdbewegingen?
”Ik was actief in de antiglobaliseringsbeweging voor 11 september [2001] het politieke landschap veranderde. Volgens mij had een anti-imperialistisch perspectief die beweging kunnen versterken en de thema’s kunnen verbinden met elkaar en zo de basis gevormd hebben voor de anti-oorlogsbeweging. Waarom blijf ik actief? Verandering is universeel en een historische constante. De machten gebruiken hun instellingen en infrastructuur om invloed te verwerven en om de dingen in hun voordeel te manipuleren… Wij zijn de enigen die dat kunnen doen voor onze kant.”
Ik zag op je MySpace pagina dat je anti-oorlogsactiviteiten en dergelijke aankondigt. Dat is anders dan de meeste anderen in de politieke hip hop. Hoe reageren andere artiesten op zo’n activisme?
“In mijn songs heb ik het niet over specifieke protestacties, maar ik heb het over de thema’s die aan bod komen op betogingen. Ik ben een activist met radicale politieke opvattingen en dus wordt dat weerspiegeld in mijn muziek, website of MySpace pagina. Sta ik daarmee los van de hip-hop gemeenschap? Sta je los van de samenleving als je een activist bent? In de hip-hop gaat het altijd om liefde en respect, de enige negatieve reacties die ik al kreeg, kwamen van zionisten.
“Bereik ik andere politieke artiesten? Het is een klein milieu en iedereen kent elkaar en mobiliseert elkaar. Ik organiseer een benefiet met Ryan Harvey voor IVAW [Iraq Veterans against the War] en alle artiesten die optreden zijn politieke activisten: Militant Advocates (leden van het Baltimore Algebra Project), Head-Roc, Ryan Harvey en mezelf. Dat zijn mensen die ook doen waarover ze spreken. We zitten in dezelfde kringen en voeren een zelfde strijd.”
Je bent een voormalige leraar van Baltimore High School. Kreeg je reacties van studenten op je activisme? En wat is je band met het Baltimore Algebra Project?
“Ik geef nu geen les meer, maar dat was zeker een vorm van activisme. Mijn studenten hebben me heel wat geleerd. Ik had altijd het gevoel dat ze niemand nodig hadden die hen de score vertelde, ik hielp hen enkel duidelijk maken wie de spelers waren, de architecten van het spel en een aantal van de schouders waarop ze stonden. Ik sprak over verschillende gebeurtenissen die plaatsvonden en probeerde dat in perspectief te plaatsen. De druk van bovenaf was beperkt. Ik deed mijn werk dus konden ze niets zeggen.”
“Ik was lid van de lerarenvakbond en ik denk dat iedereen daar wel akkoord was dat er ruimte was voor verbetering… heel wat ruimte.”
Wat denk je van de actuele staat van de hip hop? Het lijkt er op dat behalve enkele uitzonderingen de meest politieke hip hop tegenwoordig erg ondergronds ontwikkelt, op sites als MySpace. Hoe kom je in contact met nieuwe artiesten?
“De hip-hop, net als de media, wordt gedomineerd door de grote bedrijven. Wat moet doorgaan voor de politieke linkerzijde is verdeeld en bestaat nauwelijks buiten enkele protestacties. Wat heeft dit te maken met politieke hip-hop? Wel geen sterke georganiseerde bewegingen betekent dat er geen verandering in het bewustzijn is en ook geen platform om onze boodschap naar voor te brengen. Er zijn opgangen en neergangen en in de strijd is dat niet anders. Als ik in contact kom met nieuwe artiesten is dat vaak via vrienden of internet.”
Wat was de meest bemoedigende reactie die je ooit kreeg voor je muziek en/of activisme?
“Ik trad recent op tijdens een concert voor de Palestijnse Week en sommige artiesten waren studenten van die school. Na de show stelde één van de gasten die ook had opgetreden dat mijn set hem had geïnspireerd om politiek centraal te stellen in zijn werk! Dat is een extra soldaat in onze strijd. Dat is geen reactie die je iedere dag krijgt in de hip hop.”
Verwijzingen
- MySpace – http://www.MySpace.com/socialistmc
- SON’s homepage – http://www.sonofnun.net/index.shtml