Luik: massaal protest van gemeentepersoneel

Op 10 april trokken na een algemene personeelsvergadering zo’n 1000 arbeiders van de stad het OCMW van Luik van de zetel van het ABVV naar het stadhuis om er hun woede tegenover het beleid van de burgemeester (Willy Demeyer van de PS) te tonen. Redenen voor het ongenoegen zijn er te over: gebrekkig sociaal overleg, benoemingen die uitblijven, afwezigheid van een statuut, niet erkenning van functies, personeelstekort in de gemeentediensten,…

Op 20 maart ging het gemeentelijk onderwijs in staking en werd betoogd omdat er een groot ongenoegen was wegens een tekort aan schoolmateriaal. De heer Demeyer heeft de laatste weken dus al een paar ontmoetingen achter de rug met arbeiders uit zijn stad…

”Het zijn altijd dezelfden die de broekriem moeten aansnoeren”

Deze slogan, of varianten erop, weerklonk steevast onder de protesterende arbeiders. Uiteraard was er woede tegenover het beleid van de stad (zo verdwenen er op een jaar tijd 110 jobs terwijl slechts 40 nieuwe mensen werden aangeworven), maar ook een meer algemeen ongenoegen van de werkenden kwam tot uiting in de acties. Er is een verzet tegen de slechter wordende arbeidsomstandigheden, opdrijven van de flexibiliteit en de werkdruk, daling van de koopkracht,… De vergelijkingen met de lonen van de topmanagers en de winsten van de grote bedrijven tonen de groeiende kloof en die vaststelling is aanwezig onder bredere lagen.

Op de betoging van 10 april was er heel wat discussie over de nood aan een actieplan om de strijd voor meer koopkracht te veralgemenen. Die discussie lokte heel wat interesse uit, dat zagen we onder meer in de resultaten van de verkoop van ons maandblad (er gingen 54 exemplaren van de hand) en de reacties op ons pamflet (“Meer koopkracht door meer loon”). We benadrukten ook de noodzaak om met de arbeiders van de gemeentelijke diensten en de inwoners samen te strijden.

Een delegatie van het personeel werd ontvangen op het stadhuis en daar werd beslist dat de arbeiders en de autoriteiten elkaar de komende periode meermaals zullen zien in een poging om de vele problemen aan te pakken. Willy Demeyer had het over een “nieuwe periode” die zou zijn aangebroken, maar de vakbonden waren heel wat voorzichtiger. Zoals Gilbert Lieben (ACOD) stelde: “Jullie zeggen dat er geen bijkomende middelen zijn, maar er zijn wel vier nieuwe divisiechefs aangenomen op basis van het federale grootstedenplan. (…) Als de geplande vooruitgang nu zou bestaan uit camera’s voor toezicht in de vestiaires en GPS-systemen om de auto’s te controleren, zal dat niet pakken. (…) De beweging kan harder worden.”

Alain Morel, de voorzitter van de delegatie bij het OCMW, verklaarde: “Het financieel evenwicht van de stad werd gerealiseerd op de kap van de arbeiders. Wij zullen ons niet meer tevreden stellen met vergaderingen die tot niets leiden. Er moet nu reële vooruitgang komen.” Bij de OCMW’s zijn er heel wat problemen. De Waalse regio verminderde het budget voor de OCMW’s op een ogenblik dat steeds meer mensen beroep doen op het OCMW voor een leefloon (onder meer als gevolg van de jacht op de werklozen).

Op 22 mei is er opnieuw een algemene personeelsvergadering en ook dan kan het tot acties komen. Gilbert Lieben stelde: “Als er tegen dan niets uit de bus komt, zullen er zeker acties volgen met inbegrip van stakingsacties.”