Intense discussie op de regionale congressen van LSP/MAS

De zes regionale congressen, die plaatsvonden tussen 1 en 15 maart in Gent, Antwerpen, Leuven, Brussel, Bergen en Luik, hadden als taak de partij politiek en organisatorisch voor te bereiden op wat wel eens een bijzonder explosieve periode zou kunnen worden op het vlak van klassenstrijd.

Els Deschoemacker

Centraal in de perspectievendiscussies stond de ontwikkelende economische crisis en de daaruit voortvloeiende politieke en sociale instabiliteit, en de manier waarop beide elkaar versterken.

De economische groei van de laatste jaren was er één ten koste van de meerderheid van de bevolking en leidde reeds tot strijd, verzet en politieke instabiliteit. Het is tegen deze achtergrond dat we de reactie op de prijsstijgingen moeten zien: enorme winsten en toplonen en lastenverlagingen voor een rijke elite, maar een immense werkdruk, flexibiliteit en tanende koopkracht voor de overgrote meerderheid. Spontane en minder spontane stakingen waren het gevolg. Meer koopkracht door meer loon werd een belangrijke eis. De kapitalistische klasse heeft af te rekenen met een nieuw arbeidersverzet dat zich bewust aan het worden is van de tegenstellingen en van haar eigen kracht.

Op het politieke vlak werden de sociaal economische spanningen steeds meer vertaald in communautaire spanningen, wat leidde tot de langste politieke crisis in België en sinds kort tot een nieuwe regering die van bij haar ontstaan de instabiliteit in zich draagt en opkijkt tegen de verkiezingen in 2009.

Het is op zo’n momenten dat politieke initiatieven getest worden. Zo ook CAP. Veel en lange discussies hebben we gehad over het potentieel van iets als CAP om in een dergelijke periode de liberale politici uit te dagen en een tegenkracht op te bouwen. Het onvermogen van CAP om eensgezind en klaar en duidelijk naar buiten te komen ondermijnde dit potentieel en CAP verloor stilaan de aantrekkingskracht dat het aanvankelijk uitoefende op heel wat politieke syndicalisten. De regionale congressen waren éénsluidend over het feit dat we ons engagement in CAP moeten herevalueren en dat we ondertussen geen tijd mogen verliezen om de strijd voor meer koopkracht te ondersteunen.

De congressen evalueerden ook de districtstructuren die ondertussen reeds drie jaar functioneren en de gelegenheid bieden om een regionale leiding van LSP/MAS uit te bouwen. Er waren opvallend veel jonge leden die een belangrijke hebben opgenomen in de uitbouw van de partij, in het jongerenwerk en in de afdelingen. Een nieuwe generatie die zeer belangrijk is om ervoor te zorgen dat we aansluiting blijven vinden bij de jeugd van morgen. Vijf van de zes districtcongressen vonden trouwens plaats het weekend voor de anti-NSV betoging en de betoging op internationale vrouwendag.

Ook de syndicale inplanting die veel van deze jongeren op hun werkplaats aan het opbouwen zijn, viel sterk op. Een aantal van de districten beslisten om vanaf nu een meer georganiseerde regionale syndicale werking en oriëntatie aan de dag te leggen. Kortom, de districtcongressen toonden de vooruitgang van een nog steeds hoofdzakelijk jonge marxistische strijdpartij die nog veel heeft te leren, maar toch reeds een serieuze staat van dienst heeft opgebouwd en niet alleen over een programma maar ook over de wil en strijdbaarheid beschikt om de socialistische arbeidersbeweging te helpen heropbouwen.

De actualiteitstekst die werd besproken op de regionale congressen is online beschikbaar op: marxisme.net.