Ambtenaren in actie. Verslag uit Vlaams-Brabant

Nadat eerder deze week de Vlaamse ambtenaren in andere provincies in Vlaanderen acties voerden voor een verhoging van de koopkracht, was het vandaag de beurt aan de provincie Vlaams Brabant. In Brussel werden door de 3 grote vakbonden verschillende pikketten geörganiseerd voor de gebouwen van de diensten van de Vlaamse overheid. Rond 11 uur werd een korte betoging ingezet richting Martelarenplein (dat door de politie hermetisch was afgesloten) om de eisen kracht bij te zetten. Ondanks de maartse buien was de sfeer er goed en vooral zeer strijdbaar.

Verslag door Jan

Uit de gesprekken die we voor, tijdens en na de betoging hadden met de actievoerders en sympathisanten, blijkt dat ook in de openbare diensten de strijdbaarheid aan het groeien is. Verschillende mensen stelden dat ze zeker verder actie wouden voeren indien de onderhandelingen niet het juiste resultaat zouden opleveren. Een aantal mensen was zelfs gewonnen voor hardere acties.

Het zogenaamde akkoord dat er zou zijn tussen minister van Ambtenarenzaken Geert Bourgeois en de vakbonden, waarover in diverse media gesproken werd, zorgde ook voor veel discussie. Een deel van de ambtenaren stond zeer kritisch tegenover deze berichten aangezien er over de inhoud van het akkoord nog niks bekend was bij de basis. Daarom vonden veel mensen de berichtgeving in de media een beetje voorbarig. Sommigen spraken zelfs van stemmingmakerij om de acties te ondermijnen.

Op het einde van de betoging werd ook het laatste nieuws rond de juridische stappen van Karel Van Eetvelt van Unizo verspreid. Van Eetvelt is donderdagavond naar de rechter gestapt om de acties van de ambtenaren van waterwegen, die diverse bruggen en sluizen lam legden, te verbieden. De rechter oordeelde dat het niet ging om blokkades van een minderheid, maar dat er gewoon geen werkwilligen waren om de bruggen en sluizen te laten functioneren. En aangezien er nog altijd een recht op staken is, heeft de rechter het verzoek van Van Eetvelt en Unizo verworpen en de stakingen als wettig verklaard.

Er viel nog interessant nieuws te rapen. Zo vertelde iemand dat op een aantal plaatsen de binnenschippers hun schepen onder ophefbruggen lieten liggen om die bruggen te blokkeren. Een deel van de binnenschippers heeft dus zeker sympathie voor de acties rond koopkracht, maar ze vonden vooral dat zij getroffen werden. Door hun schepen onder een aantal ophaalbruggen te laten liggen – zodat deze niet meer omlaag gehaald konden worden – bleven de gevolgen van de acties niet alleen beperkt tot de binnenvaart. Zo wordt de druk op de onderhandelingen enkel opgevoerd.

In de diverse discussies kwamen de traditionele politieke partijen ook aan bod. Het is voor veel ambtenaren duidelijk dat de SP.a geen politiek antwoord is voor de gewone werkende mens. Dit heeft enerzijds tot gevolg dat er een grote groep kiezers zweeft tussen de verschillende traditionele partijen. Het gevoel dat er nood is aan een brede politieke partij ter linkerzijde van de SP.a, heerst echter ook bij een deel van de Vlaamse ambtenaren. Acties zoals deze voor meer koopkracht zijn belangrijk om ons te organiseren in onze dagdagelijkse strijd, maar er zal meer nodig zijn. LSP ondersteunde de acties en ging er de discussie aan over de strijd voor meer koopkracht maar ook over de nood aan een politiek verlengstuk.