In navolging van internationale vrouwendag – succesvolle meeting in Gent

In navolging van de internationale vrouwendag van 8 maart, werd er op 11 maart door de Actief Linkse Studenten en de Linkse Socialistische Partij een meeting georganiseerd in Gent. Met 25 leden en 12 geïnteresseerde niet-leden spraken we over de gevolgen van het kapitalistisch systeem voor vrouwen, welke strijd hiertegen te voeren en de noodzaak aan een fundamentele verandering.

Geen kapitalisme zonder seksisme

Marlies Verhelst van de A.L.S sprak over hoe de commercialisering van het (hoger) onderwijs met de verhoging van de inschrijvingsgelden en stijging van de studiekosten in het algemeen, veel studenten ertoe verplicht naast hun studies nog bij te jobben. In Frankrijk geven de dramatische cijfers van 40 000 studentes die in de prostitutie werken om hun studies te kunnen betalen, blijk van de dramatische gevolgen hiervan voor studentes. In sommige Vlaamse campussen worden vrouwen expliciet geronseld door escortebedrijven, en in Antwerpen vestigde zich een escortebedrijf/discotheek vlak naast een campus.

De A.L.S. verzetten zich tegen een onderwijsbeleid dat tot dergelijke excessen leidt! We eisen gratis en degelijk onderwijs voor iedereen, met als eerste stap een herstel van de 7% van het BBP voor onderwijs. Het gebrek aan collectieve middelen doet studenten zoeken naar individuele oplossingen. Iedere student moet de mogelijkheid krijgen zich volledig te concentreren op zijn studies zonder de extra belasting van een extra job.

Marlies ging ook in op de vrouw als (seks)object en het gecreëerde ideaalbeeld van de vrouw – gretig onderhouden door het kapitalisme en haar dominante logica de winstmaximalisering. Er werd op de rug van de vrouw een volledig nieuwe markt gecreëerd: de letterlijke uitverkoop van haar lichaam in de prostitutie, maar ook plastische chirurgie, porno, cosmetica,… Dikwijls zetten vrouwen hun gezondheid op het spel door lichamelijke mishandelingen die bijna een traditie worden in de samenleving.

Solidariteit tegen verdeel-en-heers

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

• Vrouwen verdienen in België 20,5% minder dan mannen. Dit omdat vrouwen over het algemeen tewerkgesteld worden in lagerbetaalde sectoren en dikwijls deeltijds werken, maar zelfs in gelijkaardige beroepen verdienen vrouwen gemiddeld 6% minder.
• In koppels waarbij zowel de vrouw als de man werken, heeft de vrouw gemiddeld 4u per week minder vrije tijd. Wanneer hier 2à3 kinderen bijkomen, loopt dit op tot 10 à 15 uur per week.
• 1 op 5 vrouwen in Europa is slachtoffer van fysiek geweld, meer dan 1 op 10 van seksueel misbruik met geweld.
• 70% van de armen wereldwijd zijn vrouwen
• 40% van de vrouwen tussen 25 en 49 in dit land werkt deeltijds, dit tegenover 4,6% van de mannen

[/box]

Liesje Ulburghs van LSP legde uit hoe cijfers rond de situatie van vrouwen (zie kader) verklaard kunnen worden door het karakter van het kapitalisme, waarin de bezitters van de productiemiddelen de rest van de bevolking laten werken voor een schamel loon. De inherente drijfveer van dit systeem is de winstmaximalisatie van deze heersende klasse door de uitbuiting van de arbeidersklasse (degenen die hun arbeid moeten verkopen om te kunnen overleven).

De vrouw wordt geconfronteerd met een dubbele dagtaak. Ze moet buitenshuis gaan werken om te helpen het gezin te onderhouden, haar loon wordt gezien als aanvullend op dat van de man en ligt lager. Hiernaast staat ze in voor de kinderen en het huishouden, zorgtaken die gezien worden als haar individuele verantwoordelijkheid. Vrouwen moeten dikwijls deeltijdse en dus minder betaalde jobs nemen, omdat die combineerbaar zijn met haar gezinsleven.

Hun lagere lonen en uitkeringen duwen vrouwen in een economisch afhankelijke positie, er zijn weinig vrouwen die van hun loon kunnen overleven. De bestrijding van geweld binnen het gezin kan nooit echte resultaten bereiken indien er aan die financiële afhankelijkheid niet geraakt wordt. De overweging tot scheiden is dikwijls een overweging tot armoede, voor de vrouw én haar kinderen. Zolang vrouwen afhankelijk zijn – ook al is het maar ten dele – van een mannelijke kostwinner, zullen relaties tussen mannen en vrouwen niet harmonieus verlopen en zullen machtsverhoudingen die relaties bepalen.

De tegenstanders in de strijd tegen deze situatie zijn echter niet “de mannen”, mannelijke arbeiders zijn slachtoffer van dezelfde race voor winstmaximalisatie. De voorbije jaren van neo-liberale aanvallen (op onze lonen, arbeidsduur, koopkracht, index, pensioensleeftijd,…) resulteerden in een situatie waar in België 1 op 7 mensen onder de armoedegrens leven. Vrouwen zijn een groter slachtoffer van dit beleid (zo zullen ze minder anciënniteit opbouwen en dus lagere pensioenen hebben, of weegt de hoge kost van wonen bijvoorbeeld nog zwaarder op vrouwen dan op mannen), maar de strijd voor hun emancipatie zal moeten gevoerd worden in een eengemaakte strijd voor de emancipatie van de hele arbeidersklasse. Lagere lonen en slechtere arbeidscondities van vrouwen (of migranten of … ) zullen gebruikt worden om een neerwaartse druk te zetten op de lonen en arbeidscondities van de gehele arbeidersklasse.

De numeriek sterke arbeidersklasse wordt door de numeriek zwakke heersende klasse verdeelt en tegen elkaar opgezet door de talrijke verschillen tussen hen uit te spelen. Racisme, homofobie, nationale kwesties, seksisme… vinden allemaal hun materiële basis in de strijd om tekorten. Als ze erin slaagt deze verdeeldheid te overstijgen en in solidariteit in actie te komen, heeft de arbeidersklasse de macht een fundamentele verandering door te voeren.

LSP eist

• een algemene arbeidsduurvermindering zonder loonverlies, een terugschroeven van de flexibiliteit om vrouwen en mannen opnieuw tot een leefbaar werkritme te laten komen dat combineerbaar is met een gezin;
• gratis en degelijke kinderopvang voor iedereen;
• een kinderbijslag die de reële kosten dekt, opdat iedereen ongeacht zijn/haar financiële toestand kinderen kan krijgen en ze in de beste omstandigheden kan opvoeden.

Dergelijke eisen zijn vandaag onuitvoerbaar omdat ze regelrecht ingaan tegen de belangen van het systeem. Iedere verworvenheid die we door strijd zullen bereiken, zal opnieuw afgebouwd worden. Een systeem dat draait met winstmaximalisatie als streefdoel, zal geen vooruitgang kunnen bieden voor de meerderheid van de bevolking.

De arbeidersstaat aan de macht gebracht door de Russische Revolutie in 1917, maakte duidelijk wat er mogelijk zou kunnen zijn onder een systeem draaiende op basis van een andere logica, met verwezenlijkingen voor arbeidersvrouwen waar de westerse vrouwen slechts konden van dromen in die tijd. Naast de gelijkheid voor de wet, werd hen niet alleen het recht op werk geboden, mét speciale werkregimes die rekening hielden met de sociale functie van moeders naast de arbeid buitenshuis (inkorting van de werkuren, verbod op nachtarbeid, zwangerschapsverlof, …). Ook het recht op abortus en een makkelijke echtscheiding werden geïnstalleerd, een gemakkelijke echtscheiding, en het verdwijnen van de “rechten” die mannen in het huwelijk hadden over hun vrouwen.

Samen strijden

Vrouwen en mannen zullen samen moeten vechten voor een systeem waarin de geproduceerde rijkdom verdeeld wordt onder de meerderheid van de bevolking, een systeem dat draait voor de behoeftebevrediging van ieder! Na de sprekers kwamen verschillende mensen tussen vanuit de zaal, en ook na de meeting werden de discussies nog tot laat in de avond verder gezet. Heel wat jongeren zijn vastberaden deze strijd samen met ons te voeren.