Your cart is currently empty!
BLOG. Enkele korte stukjes vanop linkse socialistische blogs
We publiceren elke zaterdag enkele korte stukjes die deze week verschenen op blogs die (al dan niet rechtstreeks) verbonden zijn aan LSP. Het gaat om opvallende of scherpe stukjes die ons waren bijgebleven.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Satirische column
De professor en zijn kasteel: wordt balkanisering de nieuwe punk?
Beste vrienden, kameraden-bolsjevieken en Grondwetspecialisten, Etienne Vermeersch heeft zich weer eens in de voorste rangen van een niets ontziende kruistocht geworpen. Doe geen moeite, het is sterker dan de professor zelf. Planetaire overbevolking? De terugkeerwoorwaarden van economische vluchtelingen? Hoofddoeken die de burger en de professor himself van achter het stadsloket de stuipen op het lijf jagen? Je kan het zo gek niet bedenken of Vermeersch heeft het met typerende diepgravendheid opgelost. De man heeft een puzzelend meesterbrein om u tegen te zeggen. Kent de hele Grondwet van buiten. Plus alle mensenrechtenverdragen die de geschiedenis ooit heeft voortgebracht, sinds de Romeinen.
Het viel dus te verwachten dat Vermeersch ook de nationale kwestie in België eventjes zou regelen. Verbazingwekkend dat hij de politici zo lang heeft laten verder knoeien, alvorens met zijn eigen onklopbare analyses op de proppen te komen.
Wat er ook van is: bij de VRT zouden ze best dat opgeklopte Eurosongcircus van Bart "kijk mij weer eens postmodern ironisch wezen" Peeters elke zondagavond meteen stilleggen. Er is namelijk al een geschikte kandidaat om naar het verre Servië af te zakken: de Gravensteengroep. Op drums: Piet van Eeckhout, slager van de cymbalen. Soms ook advocaat, maar verregaand woest op de Walen (net zoals de Serviërs gebeten zijn op de Kosovaren). Een angry young (nou ja) man, die zijn onstuimig slagwerk ziet als eerste stap naar een onafhankelijk Vlaanderen! Spijtig dat vader Dillen deze muzikale oerkracht niet meer heeft mogen meemaken.
Maar in de dampende kerkers van het Gravensteen liep nog ander muzikaal talent rond, dat ook boven de grond – meer bepaald in nationalistisch Servië – zijn kunsten hoopt te openbaren. In naam van het Europa van de volkeren, het spierwitte sluikhaar met bestudeerde cool door het zwerk werpend op de tonen van kilo’s gitaarvervorming, zijn opwippende brilmontuur daarbij met moeite op de neus houdend, zo algeheel opgaand in de sfeer van de nieuwe Gravensteenpunk: Ludo Abicht. In een recent verleden moraalfilosoof van de gulden, zij het dikwijls onproductieve, middenweg. Vandaag: de met zijn veiligheidsspelden en decennia oude KP-insignes vergroeide Sid Vicious van het gezelschap.
Aan de zwiepende kop van Abichts lichtbruine Fender Telecaster uit 1954 hangt uitdagend een geel-zwart leeuwenvlagje te bengelen. Onderwijl laat de oude als een bezetene zijn gitaar tegen een stel onfortuinlijke geluidsboxen rammen en beuken. Moet dat stuk of zo? Heeft er iemand transfers naar Wallonië in weggestopt? Dit extremistisch gedrag is, gokken wij, vast toe te schrijven aan de Unizo en Voka-filosofie van de heer Abicht. Hij scheen ons vroeger zo’n beschaafd man toe. "God save the Queen, her anti-Flemish regime" keelt de herboren nationalist nu met een zwaar Londens accent. De gepensioneerde Abicht wisselt een blik van verstandhouding uit met Van Eeckhout achter de drums, die daverend zijn anti-Waalse duivels blijft ontbinden. De Vlaamse Sid/Ludo Vicious lanceert, wellicht door Van Eeckhouts helse slagwerk vooruit gestuwd, een klodder van een fluim richting ingebeeld publiek (Joëlle Milquet en het CDh?) in het duistere gat voor hem. Weerklinkt daar het rinkelen van middeleeuwse ketenen? Nope, het is Bart Maddens die in naam van Vlaanderen zijn basgitaar heeft omgegord.
Meer punk dan Leerstoel Politicologie Bart Maddens kom je ze nog maar zelden tegen. Met één snaar en amper twee vingers wordt zowaar de balkanisering van geheel ex-Joegoslavië geëvoceerd. Nog een geluk dat ze dat daar een beetje gewend zijn. In tegenstelling tot de onderaardse kerkers van deze burcht, waarvan de wanden trillen onder het puik verloonde gebeuk van de Gravensteengroep.
Onze inzending voor Eurosong – tevens de laatste, want wat is na deze ingewikkelde, weinig transparante songstructuren nog de zin van België? – heeft ook een leider. Etienne Vermeersch. De Johnny Rotten van het links-progressieve nationalisme. "Pa-pa-pa-rasites, you French speaking pa-pa-pa-rasites!" De professor houdt er niet van om persoonlijk denigrerende uitspraken te doen. Behalve als het over de Walen en andere niet-neutrale bevolkingsgroepen met een hoofddoek gaat. Dan is alles gepermitteerd. Vermeersch headbangt tussen de Verlichtingsslogans door ("Reason! Facts! Territory principle! Facts! Again, facts! Missionary position!") dat het een lieve lust is. Tijdens een infernale bassolo van Bart Maddens, die vanop zijn versterker ei zo na in het kapsel van achtergrondzangeres Brigitte Raskin springt, roept Vermeersch op om "No concessions! No concessions!" te doen. De verengelsing van het onderwijs is effectief een pest, als je al gebukt gaat onder zoveel Franstalig cultuurimperialisme.
Het ongenoegen van de Vlaamse middenklasse was zelden zo doorleefd, als die namiddag in het Gravensteen. "Waarom is het kapitalisme zo moeilijk?" zag je Dirk Denoyelle, geïnspireerd meppend op de conga’s, denken. Uit de weg Servische nationalisten en Kosovaarse separatisten: Eurosong is dit jaar van ons. Het is dat, of we splitsen af van dat hele gedoe.
Baas over eigen lichaam!
In Zuid-Afrika betoogden honderden vrouwen voor het recht om zich te kleden zoals ze dit willen, zonder daarom lastig gevallen te worden. Meer bepaald stelt zich een probleem van seksistische opmarkingen bij het dragen van een minirok. De actie kwam er nadat een 25-jarige vrouw door taxichauffeurs werd lastig gevallen. Dat werd aangemoedigd door de omstaanders. Dit incident leidde tot discussie over vrouwenrechten. In Zuid-Afrika is seksueel geweld een immens probleem: tussen april en september 2007 werden zowat 23.000 vrouwen verkracht. De betogers die protesteerden droegen allemaal een minirok om te benadrukken dat de vrouwen zelf willen beslissen wat ze dragen.
Commercialisering van het verzet
VT4 pakt uit met een nieuwe reeks van Peking Express. Deze keer trekt de ploeg niet naar China, ondanks hetgeen de titel zou kunnen laten vermoeden. Neen, er wordt verwezen naar een heuse "Revolutieroute" doorheen Latijns-Amerika. Er zijn onder meer haltes in Mexico (opstand van de zapatisten), Nicaragua (de Sandinisten) of het Venezuela van Chavez. Voor het programma poseerde presentatrice Roos Van Acker als een quasi volleerd guerilla strijder. Inhoudelijk heeft het hele opzet echter niets te maken met het verzet in Latijns-Amerika. Het is een flauwe poging tot commercieel gebruik van een traditie die staat voor strijd en het in vraag stellen van het systeem. Die strijdbare en avontuurlijke sfeer bleek volgens de managers achter het programma overeen te komen met de inhoud van het programma. Verkoopcijfers gaan voor alles. Los daarvan is het interessant dat een dermate commercieel product ook verwijst naar symbolen van strijd voor maatschappijverandering. Het moet zijn dat die een brede aantrekkingskracht uitstralen. En daar willen wij uiteraard gebruik van maken bij de uitbouw van het anti-kapitalistisch verzet!
De schuur onder vuur…
Herman Schueremans ligt onder vuur wegens de stijgende entree- en drankprijzen bij Rock Werchter. Geleidelijk aan wordt Rock Werchter totaal onbetaalbaar voor jongeren. De inkomstprijzen blijven maar stijgen, ze zijn de afgelopen jaren al meer dan verdubbeld! En nu wordt ook de drank duurder. Dat leidde ertoe dat de Schuur op Humo’s Pop Poll werd uitgejouwd. De aanwezigen riepen "dief, dief, dief". Hij kon er zelf niet goed mee om en reageerde bitsig. Veel respect voor de jongeren die moeten bijklussen om hun favoriete groepen te zien, is er blijkbaar niet. Enkel de winsten tellen en daarom moet de multinational die verantwoordelijk is, ClearChannel, onze zakken leeghalen. Wij vinden dat ook schandalig. Niet Herman Schueremans is daar persoonlijk voor verantwoordelijk, maar wel de manier waarop festivals totaal gecommercialiseerd zijn en enkel nog voor de winst worden georganiseerd.
Armoede bij ons: aantal dakloze kinderen in Gent verdrievoudigd
Het aantal dakloze kinderen in Gent neemt sterk toe. Het gemeenschapshuis Tabor ving in 2006 107 kinderen jonger dan 12 op, tussen september 2007 en begin maart waren dat er al 299. Vooral onder Romakinderen uit Slovakije is er een toename van het aantal dakloze kinderen. Er is al langer een probleem rond de aanwezigheid van Romazigeuners in Gent die op geen enkele steun van de stad kunnen rekenen. Deze mensen worden in eigen land vervolgd, maar hier is het niet veel beter. Ze voerden eerder al actie voor asiel en steun, maar botsen daarbij op een muur van onbegrip bij de gevestigde machten. De wanhopige situatie van de zigeuners heeft nu ook steeds meer gevolgen voor de kinderen die dakloos ronddolen. Bij een opvanghuis wordt gesteld dat het vaak nog om kleine kinderen gaat, zelfs baby’s van amper enkele weken oud. In De Morgen verklaarde iemand van een opvanghuis: “Die kinderen zijn uitgehongerd en onderkoeld. Ze eten diepvriesbrood bevroren op. Een jongen is zelfs in onze siervijver gesprongen en heeft onze goudvis opgegeten. En twee weken geleden heb ik nog een kindje van straat geplukt, naakt en helemaal ondergeplast en -gekakt. Het is zo erg dat ik het je op een briefje geef dat er eerstdaags een kind doodgaat ergens in de straten van Gent.”
Irak-oorlog: 3.000 miljard dollar
De Amerikaanse econoom Joseph Stiglitz heeft een boek uit over de oorlog in Irak. Daarin becijferde hij onder meer dat de totale kostprijs van de oorlog uiteindelijk in de buurt van 5.000 miljard dollar zal liggen. Bovendien waarschuwt hij voor het feit dat deze oorlog voornamelijk wordt gefinancierd op krediet. "De belastingen werden er niet voor verhoogd en daardoor krijgt de Amerikaan het gevoel dat deze oorlog niets kost. Maar tegen 2017 zal de overheidsschuld er wel 2.000 miljard dollar hoger door uitkomen." Het geld moet natuurlijk terugbetaald worden met rente erbovenop. Bovendien stijgen de medische facturen voor de gewonde soldaten. Tenslotte betalen we allemaal mee voor de politiek van het VS-imperialisme in de vorm van hoge olieprijzen. Ook de rest van de kosten van hun beleid zullen ze ongetwijfeld op ons proberen af te schuiven;
6,5 miljard euro winst voor Volkswagen
Volkswagen maakte haar winsten bekend voor 2007. De harde besparingen op de kap van de arbeiders in onder meer Vorst lijkt te renderen voor de aandeelhouders. De duizenden VW-arbeiders die hun job verloren, zullen dit bijzonder cynisch vinden. Zij betalen immers de prijs voor de 6,5 miljard euro winst van VW (winst voor belasting). Het bedrijf had als doel om in 2008 aan een winst van 5,1 miljard euro te raken, maar dat werd in 2007 al overtroffen. Eens te meer profiteren de grote aandeelhouders van de sociale bloedbaden die zich aanrichten.
Hongerstaking in gesloten asielcentrum Vottem
In Vottem (Luik) zijn een honderdtal mensen in hongerstaking gegaan als protest tegen de slechte medische behandeling, het slechte eten en de overbevolking in het gesloten asielcentrum. De gesloten asielcentra hebben een erg slechte reputatie in ons land, het zijn in werkelijkheid gevangenissen waarin asielzoekers worden opgesloten vooraleer ze worden gedeporteerd naar hun land van oorsprong. In de gevangenis is er amper psychologische begeleiding, om de twee weken komt er een psychiater langs. Ook medische begeleiding is zo goed als onbestaande. De enige menselijke benadering zou bestaan uit de sluiting van dit soort kampen. De gesloten centra moeten verdwijnen. Onschuldigen in een gevangenis steken, is toch onverklaarbaar?