Griekenland: tweede algemene staking op twee maanden tijd. Verzet tegen aanvallen op pensioenen houdt aan

Vorige woensdag namen tienduizenden arbeiders, gepensioneerden en jongeren deel aan betogingen en stakingsacties tegen de aanvallen op de pensioenrechten in Griekenland. Er waren in Athene zo’n 50.000 betogers en, ondanks het koude weer, waren er in 63 andere steden eveneens betogingen met telkens een goede opkomst.

Kyriakos Halaris

De details van de regeringsplannen voor de sociale zekerheid zijn nog niet bekend. Enkel de “algemene principes” werden reeds bekend gemaakt door premier Costas Karamanlis. De werkenden en hun gezinnen weten echter al dat er een algemene aanval komt op de pensioenen. Zeker in de private sector zal er een aanval ingezet worden, in de openbare diensten en de zware sectoren zullen de werknemers voorlopig nog relatief gerust gelaten worden.

Op 13 februari gingen minstens 2 werkenden in staking en waren er meer dan 50000 betogers in Athene. De regering wachtte lang om haar plannen bekend te maken en zal wellicht proberen om heel snel te gaan: na de bekendmaking van de exacte plannen zal het proberen om binnen de maand alles door het parlement te krijgen.

De regering kwam de afgelopen maanden meermaals in de problemen, nochtans werd de regering in september vorig jaar nog herverkozen. De regering wil de pensioenen aanpakken, de luchtvaartmaatschappij sluiten, het openbare elektriciteitsbedrijf privatiseren en de havens van Piraeus en Salonika zouden eveneens niet langer onder gemeenschapsbezit vallen.

Er is heel wat woede onder de arbeiders. Dat wordt versterkt door de verschillende corruptieschandalen waarin de regering betrokken is. De afgelopen twee maanden was er een groot schandaal waarbij de algemeen secretaris van het ministerie van cultuur, een goede vriend van premier Karamanlis en diens familie, zelfmoord pleegde omwille van een seksschandaal en corruptie waarbij miljoenen euro betrokken waren. De arbeiders horen iedere dag verhalen van miljoenen euro, maar worden tegelijk geconfronteerd met een toenemende inflatie, stijgende werkloosheid en een ondermijning van hun levensstandaard.

Het resultaat hiervan is dat de regering niet in staat was om de situatie volledig onder controle te houden. Kort na de vorige algemene staking (op 20 december) werd de minister van arbeid (die verantwoordelijk is voor de pensioenen) afgezet door de premier. Ook deze minister was betrokken in een schandaal. Na een poging tot zelfmoord van een goede vriend van de premier, moest een ander parlementslid van de regeringspartij aftreden omwille van een schandaal. De regering beschikt nu over een meerderheid van nog slechts één zetel. Bovendien zijn er meer interne spanningen.

De steun voor de regering is aan het afnemen. Maar ook de oppositiepartij, het zogenaamd “socialistische” PASOK, verliest aan staan. Dat gebeurt zelfs sneller dan bij de regeringspartij ND (Nieuwe Democratie). Hierdoor is de crisis in de PASOK groter dan in de ND. Recente peilingen geven aan dat de twee grootste partijen samen amper nog aan 50% van de kiezers komen, terwijl dit twee tot drie jaar geleden nog 80% was.

De linkse partijen gaan sterk vooruit in de peilingen. De KKE (Communistische partij, met nog een sterke stalinistische invloed) en Syriza (een links-reformistische alliantie van partijen en groepen) halen samen meer dan 20% in de peilingen. Het is voor het eerst in decennia dat radicaal-links zo’n brede steun krijgen. Begin jaren 1990 haalden ze samen zowat 7%. Vooral Syriza gaat vooruit en staat nu op zowat 10%, tegenover 3% drie jaar geleden.

Dit toont aan dat er een nieuwe periode is aangebroken met meer mogelijkheden voor de linkerzijde en in het bijzonder voor marxisten. Deze mogelijkheden zullen in de komende periode aanwezig blijven. Mogelijk komt er de komende weken een nieuwe oproep tot algemene staking. Ook daar zal massaal op gereageerd worden door de arbeiders, maar er zal ook gezocht worden naar een alternatief op politiek vlak. Het beleid van zowel Pasok als ND de afgelopen decennia wordt immers verworpen. De draai naar links zal verder gaan, maar er is reeds een wantrouwen tegenover de leiding van de bestaande grote linkse partijen. Hun verraad in het verleden zorgt voor wantrouwen, zeker onder de jongeren.

Xekinima blijft zoveel mogelijk tussenkomen in arbeidersstrijd om de strijd vooruit te helpen. Er zal nood zijn aan een vastberaden strijd en een politiek alternatief. Daarbij zal het belangrijk zijn om de marxistische krachten onder de Griekse arbeiders en jongeren te versterken en uit te bouwen.