Internationale dag van strijd tegen vrouwenonderdrukking – en voor een socialistisch alternatief!

Op 8 maart organiseren Iranese en Belgische vrouwen samen een betoging voor vrouwenrechten. Internationale vrouwendag is een dag van strijd voor gelijke rechten, maar ook voor een andere samenleving.

Barbaarse onderdrukking

De situatie van vrouwen in Iran is problematisch: ze lijden onder de barbaarse onderdrukking door het reactionaire religieuze regime. Enkele voorbeelden:

• In Tabriz werd een vrouw opgehangen omdat ze de regels van het islamitische regime niet had nageleefd. Ze bleef nog enkele dagen aan een galg hangen zodat haar voorbeeld kon worden gezien… Duizenden vrouwen worden geslagen en opgepakt omdat ze de islamitische kledingscodes niet naleven.
• Zahra, een jonge Iranese vrouw, werd opgepakt, verkracht en vermoord. Ze was slechts één van de duizenden vrouwen die werden verkracht in de islamitische gevangenissen
• Naarmate er meer acties kwamen tegen de ongelijkheid voor vrouwen, kwam er ook meer repressie en geweld tegen hen. Zo werden tien vrouwelijke activisten opgesloten in de gevangenis en beschuldigd van “onwettelijk gedrag”

Dit soort wanpraktijken is vandaag “normaal” in de Iranese samenleving. We verzetten ons tegen de hel voor vrouwen in Iran: er zijn nog steeds stenigingen van vrouwen, ze worden opgehangen, gedwongen een hoofddoek te dragen of verkracht door de “revolutionaire garde”.

Het VS-imperialisme biedt echter geen alternatief aan. De VS aanvaardde de doorvoering van de sharia in Irak. De oorlog zorgde voor meer armoede en meer geweld dan reeds het geval was onder Saddam. Het Saoedische regime kan op heel wat steun van de VS rekenen, maar daar is er een strikt onderscheid tussen mannen en vrouwen waarbij vrouwen niet eens met een auto mogen rijden.

De Amerikaanse interventie in Afghanistan en Irak heeft de positie van vrouwen niet bepaald verbeterd. Eremoorden blijven schering en inslag in bijvoorbeeld het Koerdisch gebied van Irak. Duizenden Irakezen vluchtten naar Syrië, waarbij veel vrouwen in nachtclubs of elders gedwongen worden zich te prostitueren om rond te komen. In Afghanistan zijn er tal van berichten over vrouwen die verkracht worden, ook in gevangenissen van de door de vredestroepen opgeleide politie.

Het geweld tegen vrouwen is overal ter wereld aan een opmars bezig. In Congo werden duizenden vrouwen de afgelopen jaren verkracht. In Pakistan blijven eremoorden nog steeds voorkomen, ondanks een wet dat het verbiedt. In Rusland of Thailand zorgt de armoede en het asociaal beleid voor een sterke toename van de seksindustrie waarbij vrouwen als slaven worden verkocht.

Op 8 maart willen we duidelijk maken dat we een andere keuze maken. Zo komen we ook in Iran op voor de afschaffing van alle barbaarse wetten en praktijken tegenover vrouwen. We komen op voor democratische rechten, zoals het recht om al dan niet een hoofddoek te dragen, de controle te hebben over ons lichaam, het recht om te scheiden en de kinderen te houden na een scheiding, het recht om onze partners te kiezen,… We willen vrijheid en emancipatie van de vrouwen tegenover iedere onderdrukking en uitbuiting. Dat kan enkel door het islamitische regime in Iran te bestrijden.

Wettelijke gelijkheid is nodig – maar niet genoeg

In België – en het Westen in het algemeen – heeft de vrouwenbeweging en de arbeidersbeweging heel wat gelijke rechten voor vrouwen afgedwongen, althans op wettelijk vlak. Dat was enkel mogelijk op basis van strijd, de heersende elite gaf het nooit cadeau. Maar de discriminatie van vrouwen gaat verder. Vrouwenrechten moeten meer zijn dan wetten op papier, ze moeten ook in de praktijk worden afgedwongen.

Een meerderheid van de vrouwen kent lagere lonen en is financieel afhankelijk van hun man. Ze hebben een dubbele dagtaak: werken om geld te verdienen en daarnaast nog eens het huishouden. Er zijn nog al te vaak gevallen van huiselijk geweld tegen vrouwen of verkrachtingen. Gelijkheid voor vrouwen is volgens sommigen iets dat in het verleden werd afgedwongen, maar partnergeweld blijft de belangrijkste doodsoorzaak voor vrouwen tussen 16 en 44 jaar.

Het neoliberaal beleid treft vrouwen hard met aanvallen op de sociale zekerheid en de openbare diensten. Hierdoor wordt het bijvoorbeeld steeds moeilijker om toegang te hebben tot betaalbare kinderopvang. De vrouw en haar familie moeten steeds meer inspringen om daaraan tegemoet te komen.

De betoging op 8 maart eist een einde aan alle discriminatie. We komen op voor een degelijke en goed betaalde job voor iedereen zodat vrouwen een onafhankelijke rol kunnen spelen. We verzetten ons tegen geweld en discriminatie en komen bijgevolg op voor een samenleving waar de noden van de meerderheid van de vrouwen en hun kinderen vóór de winsten komen.

Trotski stelde reeds dat vrouwenbevrijding en socialisme hetzelfde betekenen: het bevrijden van vrouwen betekent de opbouw van een socialistische samenleving waarin ieder werkt naar zijn/haar mogelijkheden en krijgt naar zijn/haar behoeftes. Niet de uniformiteit dus die socialisten verweten wordt (op basis van de ervaring met die bloedige karikatuur van het socialisme dat het stalinisme was), maar de gelijkheid in verscheidenheid waarop iedere reële samenwerking van mensen gebaseerd is.