Your cart is currently empty!
BLOG. Enkele korte stukjes vanop linkse socialistische blogs
We publiceren elke zaterdag enkele korte stukjes die deze week verschenen op blogs die (al dan niet rechtstreeks) verbonden zijn aan LSP. Het gaat om opvallende of scherpe stukjes die ons waren bijgebleven.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Satirische column
Etienne Schouppe: arm onder de armen
Tijdens zijn Nieuwjaarstoespraak als kersvers CD&V-voorzitter brak Etienne Schouppe een lans, en twee glazen champagne, voor de strijd tegen de armoede in ons land. Dat land was voor Schouppe niet België, maar Vlaanderen aan de klotsende Noordzee. In die heimat, met zijn vreugdevolle kanalen, mocht geen plaats zijn voor wat de gekostumeerde Schouppe als “de Vierde Wereld” omschreef. Door iets als “de Vierde Wereld” te betitelen, reik je de hand, maar hou je het ding toch op veilige armafstand.
De Eerste Wereld zijnde Peter Leyman – ex-Volvo-baas en kortstondig CD&V-kamerlid met een riante afscheidspremie (waartegen Unizo nog een vlammend persbericht in beraad houdt) – én Schouppe zelf.
De Tweede Wereld? Simpel. Die nemen de elegant gemaquilleerde mevrouw Milquet van het CDH en Didier Reynders (MR) voor hun rekening. Naast de nieuwe rijken van de Communistische Partij in China. Kortom: ook rijk, maar toch niet helemaal in de categorie Etienne Schouppe. Deze laatste vereist een zekere edelheid van karakter, naast een onberispelijke Vlaamse stamboom.
“If you pay peanuts, you get monkeys”, weten de Chinese stalinisten sinds kort. En dat sinds Etienne de toplonen van Chinese, en alle andere, topmanagers met hand en tand verdedigde. Moedig in de bres tegen de opwellingen van het plebs. Zwaaiend met exact dezelfde slogan trouwens. Heeft Schouppe iets met die Chinese stalinisten afgesproken? Privatiseringen? Wij gokken maar.
De Derde Wereld: alles wat arm is onder de evenaar – en dat is veel. Schouppe hoopt ze onder de evenaar te houden door de export van gebed, normen en waarden, en verstilling. In het uiterste geval dreigt hij ermee professor Rik Torfs en zijn rijke, te boek gestelde observaties op te sturen. Of Pieter De Crem in een charter van het Belgische leger. Oneerlijke ruilverhoudingen, zal u nu roepen. Maar daarom pleiten de halve paters van CD&V – Leterme, Schouppe, en de voorzingende prior Vandeurzen – net voor “verstilling”. Om de roep naar gerechtigheid te dempen.
De Vierde Wereld bestaat in het hoofd van Schouppe uit de armen “van bij ons”. Bij de CD&V kiezen ze Nieuwjaarsrecepties uit om de armen te fêteren. Gevoelige zielen! U moet zich die receptie even proberen voor te stellen. Pieter De Crem, glimmend van kop tot teen. Voor de gelegenheid een nieuwe blazer en bordeauxkleurige, fluwelen handschoentjes op de kop getikt in de duurste modezaak van Aalter. Een langgerekte tandenrij, flikkerend wit van oor tot oor. Hij is erbij, en dus niet meer van deze wereld. Zuinig, met de pink omhoog, nippend aan de champagne. De maniertjes van een aristocraat tijdens de belle époque. Helemaal niet bezig met “de Vierde Wereld”, als u het ons vraagt.
Wilfried Martens! Die mogen ze in De Morgen graag eerbiedig als de “staatsdragende” generatie CD&V’ers omschrijven. Wij weten niet wat Martens op die receptie droeg, maar de staat was het zeker niet. Meer een schotel met lekkere hapjes allerhande. Staatsdragend, waar halen ze het in ’s hemelsnaam uit? De man stak de Belgische staat sneller in de schulden dan zijn eigen schaduw. En sneller drankjes achterover gieten dan zijn eigen schaduw kan Martens ook al, als u die Nieuwjaarsreceptie van CD&V in volle actie had gezien. Hier, onder de stemmige kroonluchters en temidden van de weelderige katholieke gezangen, dreigde niet enkel overstromingsgevaar als gevolg van de klimaatopwarming.
Dat het ACV zich bij een dergelijke, nationalismedolle, straks alom besparende, moreel gedegenereerde club zou blijven aansluiten, achten wij volledig uitgesloten. Dat de nieuwe Daensen de neo-Woestes gezwind uit de tempel mogen verjagen, en hun eigen arbeiderspartij oprichten.
Luikse facistische boekenwinkel verdwijnt…
We hebben het er al eens over gehad: in Luik was er een boekenwinkel die zich richtte op de extreem-rechtse markt. Je kon er allerhande neo-nazistische werken vinden. Dat leidde tot protestacties op initiatief van het Front Anti Fasciste (FAF), de Franstalige tegenhanger van het AFF bij ons. Op 9 november was er bijvoorbeeld een betoging met 200 aanwezigen. Nu werd bekend dat er vanaf 31 januari een oplossing is voor deze kwestie: de boekenwinkel sluit de deuren. Jammer genoeg niet als gevolg van de anti-fascistische campagne, maar mogelijk is de beslissing van de eigenaar om niet langer te verhuren toch wel ingegeven door de druk van de acties. Er blijven echter wel problemen op het vlak van de verspreiding van racistische opvattingen. Je kan nu bijvoorbeeld nog steeds in de FNAC terecht voor nazistische literatuur. In het Natuurhistorisch museum van de stad worden overigens de schedels nog geklasseerd op "ras"… Er is dus nog werk aan de winkel voor anti-racisten in Luik!
Economische migratie naar Roemenië?
Nokia wil haar vestiging in Bochum sluiten om naar Roemenië te trekken. Het Finse telecombedrijf stelt daarbij aan de arbeiders voor om mee te verhuizen en in Roemenië te gaan werken. De directie zou dit aan de arbeiders willen voorstellen, maar er is heel wat verzet. In Bochum werkten 2300 mensen voor Nokia en nog eens zo’n 2000 bij onderaannemers. In Roemenië wordt zowat 110 euro per maand betaald. Arbeiders die verhuizen naar Roemenië zouden ook dergelijke lage lonen betaald worden.
McDiploma
Na de McJobs (kleine onderbetaalde en superflexible “jobs” zonder veel rechten) en de McHamburgers (kleine stukjes vleesachtige substantie in een superflexibel broodje voor wie niet veel honger heeft), zijn er binnenkort ook McDiploma’s beschikbaar in Groot-Brittannië. Het bedrijf mag daar diploma’s uitreiken voor het “leiden van teamwork”. Het diploma wordt erkend door de regering en is evenwaardig aan een normaal diploma van de middelbare school. De onderwijsminister verklaarde dat hiermee de tegenstelling tussen opleidingen van het officiële onderwijs en vorming in de bedrijven wordt overbrugd. Het wordt zowaar voorgesteld als iets progressief. Ons doet het eerder aan de 19de eeuw denken: ook toen werd geoordeeld dat het werk van kinderen in de mijnen of textielbedrijven evenwaardig was aan een diploma op school. Ongetwijfeld ziet McDonalds dit als een opstap naar volwaardig McOnderwijs: een kleine opleiding tegen een zachte prijs, maar zonder dat je veel bijleert. Of het zou moeten zijn hoe je voor schandalig lage lonen flexibele shiften moet draaien voor McDonalds.
Van de oude stempel
De “nieuwe” voorzitter van CD&V, Etienne Schouppe, is duidelijk van de oude stempel. Hij heeft als voormalige spoorbaas wat moeite om zijn partij wat “socialer” voor te doen en probeert zijn frustraties daaromtrent op een andere manier te uiten. Zo stelde de voorzitter dat een beetje politicus toch wel een das moet dragen. Patrick Janssens is gewaarschuwd en ook andere politici die wel eens das-loos voor de dag komen, mogen het ontgelden bij de CD&V-topman: “Ik zie dat de dames in het parlement altijd net gekleed zijn. Maar sommige mannelijke collega’s lijken van hun patattenveld te komen. Als ze klagen dat ze te weinig respect krijgen van de mensen, moesten ze maar eens respect tonen voor hun opdracht. Door deftig gekleed te gaan bijvoorbeeld.” Schouppe zelf heeft personeel ter beschikking om hem deftig voor de dag te laten komen: zijn vrouw. “Zij is ook verantwoordelijk voor mijn garderobe. Uiteraard. Dat zou er nog aan mankeren.” Een “nieuwe man” zal Schouppe niet snel worden.
200 euro per maand, Roemeense bouwvakkers leven van afval
Neen, dit gaat niet over de condities van bouwvakkers in Roemenië. Het gaat om de behandeling van drie Roemeense bouwvakkers in Geel. De drie gaven hun vaste job in Roemenië op omdat ze hier meer zouden kunnen verdienen. Eén van hen zei dat hij dit deed omdat zijn vrouw met hartproblemen in het ziekenhuis ligt en hij daarom het geld nodig heeft. De drie konden aan de slag bij een bouwfirma en werkten hard. Alleen werden ze amper betaald. 200 euro kregen ze voor een maand werken en daarna was het bedrijf failliet. Hierdoor staan de drie op straat en leven ze van afval. Nu willen ze zo snel mogelijk terug naar Roemenië, maar ook daar hebben ze onvoldoende middelen voor. Bovendien zijn ze bang dat de verwachtingen aan het thuisfront net iets hoger waren. Dit is blijkbaar de realiteit voor bouwvakkers in dit land…