Acties bij toeleveranciers Ford Genk voor hogere lonen

De afgelopen dagen waren er stakingsacties bij toeleveranciers van Ford Genk. Bij Syncreon werd een loonsverhoging van 0,47 euro per uur bekomen en twee premies van elk 500 euro. Bij Lear Corporations eisen de arbeiders een zelfde loonsverhoging, er werd slechts een verhoging van 0,32 euro per uur voorgesteld en één premie van 300 euro. De directie moest die voorstellen optrekken vooraleer het tot een akkoord kwam. Idem bij SML. Tenslotte werd ook actie gevoerd bij Magna Belplas, dat bumpers produceert voor Ford en VW. En ook bij IAC.

Ook bij Magna Belplas eisen de 360 arbeiders een zelfde loonsverhoging als bij Syncreon. De verschillende acties bij toeleveranciers van Ford Genk zorgen ervoor dat de productie in dat bedrijf in de problemen kwam. Het gebrek aan onderdelen liet zich onmiddellijk voelen aangezien er een bovengrondse transportband is die de toeleveranciers met Ford Genk verbindt. Manga Belplas levert niet via de bovengrondse transportband, maar de staking bij deze toeleverancier kan eveneens problemen opleveren voor de productie in Ford Genk (ook al wordt dat genuanceerd: bumpers kunnen even goed achteraf worden gemonteerd).

De werkgeversorganisatie VOKA riep de toeleveranciers op om Ford Genk niet langer te “gijzelen” en de “waanzin” te stoppen. De just-in-time productie door toeleveranciers zorgt er inderdaad voor dat stakingsacties in deze bedrijven ook gevolgen hebben in Ford Genk zelf. Maar we moeten ons de vraag stellen wie verantwoordelijk is voor het uitbesteden van delen van de productie aan toeleveranciers en waarom dit gebeurt. De reden is duidelijk: door met kleinere bedrijfjes te werken, hoopt men de prijzen te drukken omdat er flexibeler wordt gewerkt. Dat gebeurt met minder personeel en vaak ook aan lagere lonen. Bovendien wordt de productie dermate afgesteld dat er exact geleverd wordt naargelang de vraag naar bepaalde onderdelen.

Het is dan ook vreemd dat VOKA nu begint te roepen dat de acties bij de toeleveranciers Ford Genk zouden gijzelen. Het zijn de uitbestedingen van taken door Ford Genk die al jarenlang de arbeiders en hun arbeidsomstandigheden gijzelen. Nu daartegenover opgekomen wordt voor een loonsverhoging, wordt dat snel vergeten door de patronale vertegenwoordigers.

In plaats van één groot bedrijf, is het bedrijventerrein rond Ford Genk opgesplitst in verschillende bedrijven met zeven grote toeleveranciers. Het is daar dat het ongenoegen groot is en de arbeiders loonsverhogingen willen. Er wordt een verhoging van 1 euro per uur geëist, maar bij Syncreon werd 0,47 euro afgedwongen (dat voorstel werd weggestemd door 53,5% maar toch aangenomen omdat geen meerderheid van 66% tegenstemmers werd behaald – het feit dat nog geen 50% voor stemde, is blijkbaar van minder belang).

De acties komen niet uit de lucht gevallen, na de vele prijsstijgingen en de ondermijning van de koopkracht. Zelfs een doorgaans anti-stakingsgezinde broodschrijver bij De Morgen, Yves Desmet, die het al op zijn heupen krijgt als iemand het woord “vakbond” vermeldt (dat volstaat om de heer Desmet een tirade te laten afsteken over conservatieve volkshuizen), moet nu erkennen dat de acties logisch zijn. Desmet stelt dat de groeiende ongelijkheid de legitimiteit van dit systeem in vraag dreigt te stellen, en “wat er bij Ford gebeurt, is dan ook niet meer dan een logische tegenbeweging tegen die evolutie. Sterker, het is waarschijnlijk zelfs een voorbode van wat in meerdere economische sectoren aan het broeien is.”

Voor die ene keer dat we het eens zijn met een economisch standpunt van de paarse Desmet, willen wat dat gerust erkennen. Er is inderdaad een groeiend ongenoegen over het feit dat het patronaat met recordwinsten gaat lopen, terwijl onze lonen in reële termen afnemen. Wij steunen de acties van de arbeiders die daartegen in verzet gaan en drastische loonsverhogingen eisen.